Festival Express

In de zomer van 1970 trok een trein een week lang door Canada van Toronto via Winnipeg naar Calgary. Aan boord bevinden zich een aantal van de grootste rockacts uit die tijd. Janis Joplin met haar band, Buddy Guy met de zijne, de Grateful Dead, The Band, Sha Na Na en nog meer bouwden een feestje aan boord. Dit natuurlijk in het bijzijn van een aantal vrienden en enkele leden van de pers. Degenen die dit organiseerden, hadden in elk van de eerder genoemde steden een festival gepland met deze bands. Zo hoefden de Canadezen niet naar hun favorieten te komen, maar kwamen zij juist naar Canada. De legendarische trein stond ook wel bekend als de Festival Express. Deze documentaire is een blik terug op die reis, al snel de grootste en langste non-stop rock ’n roll party aller tijden.

In 1970 liep het hippietijdperk op zijn einde. Eén van de laatste wapenfeiten was een trein die door Canada heen reisde met aan boord een aantal gezichtsbepalende artiesten uit die tijd. Een aantal hiervan trad ook al op tijdens het legendarische festival Woodstock. Daar waar Woodstock een feestje was voor de festivalgangers, was de Festival Express een feest voor de muzikanten. Een kleine week lang leefden ze allen tezamen in één trein. Er werd gejamd door iedereen en met iedereen. Hetzelfde schijnt te gelden op het gebied van seks. Vage, filosofische gesprekken werden afgewisseld met meningen over het heden en koetjes en kalfjes. Uiteraard deed een ieder zich ook tegoed aan drugs en drank. Dit laatste ging er zo hard door, dat tijdens de rit een extra stop moest worden ingepland. Tijdens deze stop werd er even een slijterij leeg gekocht en daarna kon de reis weer verder. Veel van wat er gebeurde tijdens de treinrit, werd gefilmd.
Het duurde tot 1995 voordat de filmbeelden terug werden gevonden. Hiervoor had zich een jarenlange strijd afgespeeld om de rechten. Uiteindelijk leek het materiaal verloren te zijn gegaan tot de vondst. De makers beseften dat ze hier uniek materiaal in handen hadden en besloten dan ook tot het maken van deze documentaire. Hierin werden beelden uit de trein en van de festivals afgewisseld met interviews met de nog levende betrokkenen. Zo komen naast artiesten als Buddy Guy, ook bezoekers van de festivals zelf aan het woord alsmede leden van de organisatie. Vaak wordt hierbij gebruik gemaakt van een split-screen (zie screenshot 4), waarbij in het ene scherm de geïnterviewde te zien is en in het andere scherm opnames van het besprokene. Ook wordt dit split-screen effect gebruikt om net als in Woodstock zoveel mogelijk te laten zien van een festival (zie screenshot 1). Zeker interessant om niet meer levende legenden als Janis Joplin en Jerry Garcia (Grateful Dead) in actie te zien en aan het woord te horen. Een zeer geslaagde documentaire die een goed beeld geeft van de tijdsgeest en haar artiesten die door A-Film is uitgebracht op hun nieuwe Inside the Music label.

Beeldkwaliteit

Er wordt slechts licht afgeweken van het originele 1.85:1 formaat door het beeld te presenteren in 1.78:1 anamorf. Ondanks dat het materiaal jaren spoorloos was en waarschijnlijk niet goed geconserveerd is geweest, valt het qua beschadigingen reuze mee. Wel is duidelijk te merken dat er niet veel budget voor film aanwezig was. Dit uit zich onder andere door de hoeveelheid ruis (grove korrel) die het beeld kent. Kleuren ogen nogal flets. Er is sprake vooral veel sprake van interlacing, waardoor het beeld er soms “dubbel” uitziet. Ook de detaillering is verre van geweldig te noemen. De later opgenomen interviewstukken zijn ook niet altijd even scherp. Een ondermaats presterend beeld wat deels toe is te schrijven aan de slechte kwaliteit van de bron. De documentaire kent 16 chapterstops. De optionele Nederlandse ondertiteling staat goed in het beeld geplaatst. Meestal staat dit onderin het beels geplaatst, behalve als er extra informatie wordt getoond. Dan staat de ondertiteling boven in het beeld (zie screenshot 4).

Geluidskwaliteit

Het geluid van de prent valt te beluisteren op drie manieren. Zo zijn er een Dolby Digital 5.1 track (448 kbit/s), een DTS 5.1 track (754 kbit/s) en een Dolby Digital 2.0 stereotrack (192 kbit/s), allemaal in de Engelse taal. Deze laatste is een goed klinkende stereotrack geworden met een mooie weergave van het gesproken woord en de muziek. Wel komt deze bij tijd en wijlen een beetje dof of schel over. Voor deze recensie richten we ons echter meer op beide 5.1 tracks. Beide tracks geven met name bij de muzikale stukken een mooi, ruimtelijk geluidsbeeld weer. Deze is nagenoeg zonder noemenswaardige beschadigingen, hoewel er wel ruis waar te nemen is. Voornamelijk de voorste kanalen en de centerspeaker doen hier van zich spreken. De achterste kanalen worden subtiel gebruikt voor publieks- en omgevingsgeluiden. Het LFE-kanaal doet nauwelijks van zich spreken, maar is wel actief bij het aanwezige laag. Bij de gesproken passages richten deze tracks zich op de centerspeaker, die de dialogen mooi en verstaanbaar weergeeft. Het is lastig een voorkeur uit te spreken tussen de twee 5.1 tracks, maar de DTS verdient lichtelijk de voorkeur. Deze klinkt krachtiger wanneer de bands spelen. Wanneer we de leeftijd in acht nemen, hebben we hier te maken met een zeer goede kwaliteit van het geluid.

Extra's

Het menuscherm is geanimeerd en wordt anamorf weergegeven in de verhouding 1.78:1. De achtergrond muziek is het toepasselijke nummer Casey Jones van de Grateful Dead. Hier vinden we de optie Trailers. Onder dit submenu vinden we de volgende twee extraatjes:

Trailer (2 min.)
De Nederlands ondertitelde bioscooptrailer van de film. De beeldverhouding is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s).

Also Available
Drie trailers van andere muziekdocumentaires uitgegeven door A-film. Deze zijn inmiddels ook verkrijgbaar op het Inside the Music label.

Festival Express is, behalve de titel van deze rockumentary, ook de naam van een trein die in de zomer van 1970 door Canada heentrok. Aan boord waren enkele van de grootste artiesten uit die tijd. De trein deed drie steden aan en in elke stad was een festival georganiseerd met deze acts. Zo hoefden de Canadezen niet naar de artiesten toe te komen, maar kwamen de artiesten naar hun toe. Aan boord was het één groot feest voor de muzikanten. Sex, drugs en rock ’n roll lijkt hier van toepassing. Er werd op hoog niveau gejamd en gefilosofeerd onder genot van een drankje en/of drugs. De beelden hiervan leken verloren te zijn gegaan, maar zijn terug gevonden met deze film als resultaat. We zien en horen de artiesten op hun top. De beeldkwaliteit blijft qua kwaliteit ver achter bij dat van het geluid. Echt bijzondere extra’s heeft de prent niet meegekregen. Een bijzondere documentaire die gezien mag worden.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door A-Film Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Love in the Time of Cholera (DVD)
• Volgende: Face Cachée, La (DVD)