Bangkok Dangerous

Joe (Nicolas Cage) leidt een eenzaam leven. Hij is huurmoordenaar en in die hoedanigheid leeft hij uit een koffer en reist hij over de hele wereld. Wanneer hij een opdracht ontvangt, schat hij het risico in en besluit hij al dan niet om deze uit te voeren. Het maakt hem niets uit wie het doelwit is. Medelijden kent hij niet. De laatste tijd merkt Joe echter dat hij toch wel behoefte heeft aan enige stabiliteit en misschien zelfs een relatie. Bovendien is hij van mening dat je het beste op je hoogtepunt kunt stoppen. Als zijn opdrachtgevers namelijk niet meer tevreden zijn met zijn werk, dan loopt Joe het risico om zelf het doelwit te worden. Joe neemt nog een laatste klus aan in Bangkok. Vier doelwitten in een paar dagen. Hij zoekt altijd een handlanger om bepaalde pakketjes voor hem aan te nemen. Deze tijdelijke partners in crime plukt hij meestal zo van de straat en ditmaal vindt hij op die wijze in de jonge Kong (Shakrit Yamnarm) een goede partner. Hij herkent veel van zichzelf in deze jongeman en besluit dan ook om hem onder zijn hoede te nemen en hem wat van zijn vaardigheden te leren. Ondertussen ontmoet hij in een apotheek de doofstomme Fon (Charlie Yeung). Er bloeit al snel iets op tussen de twee en voor het eerst sinds lange tijd kan Joe weer eens lachen. Helaas is dit van korte duur en wanneer Kong in handen van zijn vijanden komt, loopt alles niet bepaald meer volgens plan. Joe moet nu een keuze maken tussen zichzelf en zijn protegé. Waar hij ook voor kiest, de gevolgen zullen ingrijpend zijn.

Remakes zijn al sinds jaar en dag de praktijk in Hollywood, waarbij vooral Aziatische producties een populaire inspiratiebron vormen. Meestal betreft dit horrorfilms, maar zo nu en dan vindt ook een actiefilm zijn weg naar een Engelstalige re-interpretatie. Bijzonder is dat dit keer dezelfde regisseurs aan het roer staan, al is hun script wel herschreven. In het originele verhaal is de huurmoordenaar doofstom en niet zijn love interest zoals in deze uitvoering. Grappig detail is ook dat de naam van de hoofdpersoon uit het origineel Kong is, terwijl deze naam nu is toebedeeld aan het hulpje van de huurmoordenaar. Deze hoofdpersoon draagt nu de typisch Amerikaanse naam Joe. Onze recensie van het origineel kun je hier nog eens bekijken. Daar is te lezen dat de gebroeders Pang destijds gebruik maakten van vele visuele kunststukjes. Deze trukendoos gaat dit keer niet helemaal open, maar de film heeft nog steeds een bijzondere stijl. Er wordt intensief gebruik gemaakt van kleurfilters om een bepaalde sfeer te bereiken. Daarnaast zijn er vrij veel nachtelijke scènes die slechts worden verlicht door grauwe neonlichten. De vluchtige en soms ietwat warrige montage heeft ook stand gehouden. Helaas is dit niet het enige warrige aspect van de film, het verhaal laat namelijk ook behoorlijk wat steekjes vallen. De drama momenten komen onvoldoende uit de verf, niet in de laatste plaats door het ongeïnspireerde spel van Cage. Hij maakt niet bepaald de indruk dat hij nauw betrokken is bij dit project. De rest van de (bij ons) onbekende cast doet het helaas al niet veel beter. Het tempo zit er goed in en aan actie geen gebrek, maar als kijker doet het allemaal wat afstandelijk aan. De muziek probeert nog wat emotie te brengen, maar slaat de plank redelijk mis. Deze is weinig subtiel en wel erg prominent aanwezig. Wat overblijft, is een stijlvolle film (al moet de stijl je wel liggen) zonder hart en ziel, net als het hoofdpersonage.

Beeldkwaliteit

De film wordt anamorf gepresenteerd in een beeldverhouding van 1.78:1 , wat slechts een minimale afwijking is van de originele 1.85:1 verhouding. De scherpte is prima in orde. Hetzelfde kan gesteld worden voor het detail, al zijn de donkere scènes niet altijd even goed te volgen. De film is qua kleuren en contrast enorm gestileerd. Sombere scènes met uitgewassen kleuren worden afgewisseld door kleurrijke segmenten overdag. Een constante factor hierbij is het erg hoge contrast. Op een enkel moment is er sprake van wat lichte filmgrain. De vele effecten maken dat het beeld niet uitzonderlijk goed is, maar de stijlkeuzes worden wel goed weergegeven. Er is geen edge enhancement te bespeuren, noch enig ander spoor van artefacten. De ondertiteling is goed verzorgd en staat mooi onderin het beeld. De film is verdeeld in 12 hoofdstukken, wat voldoende is voor een film met deze lengte.

Geluidskwaliteit

Er kan een keuze gemaakt worden uit twee audiotracks, een DD 5.1 (384kb/s) en DTS 5.1 (768kb/s) variant. Wat al snel opvalt is de actieve natuur van beide tracks. Er is sprake van veel sturing en ambiance. Er komen veel subtiele en minder subtiele effecten uit alle speakers en ook de muziek klinkt ruimtelijk. Het laag is hierbij zeer prominent aanwezig, maar klinkt altijd gecontroleerd. De dialogen komen netjes uit de middelste speaker. Als geheel is dit een indrukwekkende audiopresentatie die de volle punten zou verdienen, ware het niet dat er een klein minpuntje is. Het volume varieert namelijk nogal, waarbij de dialogen nogal zacht klinken en bijvoorbeeld de muziek in de nachtclubs heel erg hard. Hierdoor ben je bijna genoodzaakt om het volume zo nu en dan bij te stellen. Voor wat betreft het verschil tussen de beide tracks valt het op dat de DTS track duidelijk meer kracht heeft en gedetailleerder klinkt. Deze is dan ook de beste keuze.

Extra's

Voorafgaande aan het hoofdmenu krijg je bioscooptrailers te zien van achtereenvolgens Defiance, Incendiary en Elegy. Verder zijn er helaas geen extra’s.
Op de cover staat een klein foutje. Hier staat de Amerikaanse speelduur van 99 minuten vermeld, terwijl de film door de versnelling van de PAL standaard, bij ons maar 95 minuten duurt.

Joe is een getraind huurmoordenaar. Hij kent een aantal regels waar hij zich altijd aan houdt en voert zijn opdrachten nauwgezet en meedogenloos uit. Tijdens zijn laatste klus in Bangkok breekt hij dan toch zijn eigen regels door bevriend te raken met handlanger Kong en verliefd te worden op apothekersmeisje Fon. Dit stelt hem voor enkele moeilijke keuzes. Bangkok Dangerous is een onnodige en ongeïnspireerde remake geworden. De acteurs lijken er weinig zin in te hebben en het verhaal is ook al niet veel soeps. De film kan voor sommigen nog het kijken waard zijn vanwege de harde actie. De DVD kent een prima beeldkwaliteit en uitstekende geluidskwaliteit. Er zijn helaas geen extra’s.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door RCV Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Streisand, Barbra – Live in Concert 2006 (Blu-ray)
• Volgende: Taken (Blu-ray)