Genova

Na het overlijden van zijn vrouw Marianne (Hope Davis) besluit universiteitsdocent Joe (Colin Firth) dat hij en zijn twee dochters Kelly (Willa Holland) en Mary (Perla Haney-Jardine) een verandering van omgeving nodig hebben. Hij krijgt een aanbod om les te gaan geven op de universiteit van Genua, Italië en hij neemt het aanbod met beide handen aan. In Genua worden ze ontvangen door een oude vlam van Joe, Barbara (Catherine Keener), die ze wegwijs maakt in de stad en een soort surrogaatmoeder wordt voor Mary. Zo proberen ze alle drie om het leven weer op te pakken. Mary, 12 jaar, heeft contact met de geest van haar moeder. Kelly, 17, wordt verliefd en experimenteert met grenzen en seksualiteit. Kunnen ze de draad samen en ieder voor zich weer oppakken? En kunnen ze daarbij het contact met elkaar ook goed houden?

Regisseur Michael Winterbottom kennen we al een tijdje. Vanaf 1995 maakt hij één film per jaar en daar zitten bijzondere films tussen, zoals A Mighty Heart, The Road To Guantanamo en de sciencefiction film Code 46. Met Genova zet hij een heel ander soort film neer. Na een bezoek van Winterbottom aan Genua werd hij verliefd op de stad en wilde hij daar graag een film opnemen. Die kans kwam met het script van Laurence Coriat. Genova was eigenlijk eerst alleen een werktitel, maar ze besloten de naam aan te houden. Volgens Catherine Keener, die een zeer overtuigende rol neerzet als Joe's oude vlam Barbara, is Winterbottom een zeer persoonlijke regisseur. Hij filmt zeer intens, is betrokken en werkt met een kleine crew. Hij gebruikte voor deze film bijvoorbeeld geen extra figuranten maar maakte gebruik van de mensen die zich op het moment van de opnames op die plek bevonden. Ze werkten veel op locatie en gebruikten dan het licht dat er op dat moment was.
Genova is een intieme film geworden, die niet zozeer gaat over rouw, maar - zoals Winterbottom het zelf zei in een interview - over “wat er daarna gebeurt”. De details van het leven van de personen die zo'n groot persoonlijk verlies meemaken en hun relatie met elkaar.
Deze film maakt duidelijk dat iedereen een eigen manier heeft om om te gaan met verlies. Maar ook dat het risico elkaar kwijt te raken doordat je teveel in je eigen verdriet zit groot is. Het blijft belangrijk om te praten, al is dat nog zo moeilijk. In dit verhaal doet Joe er alles aan om verder te gaan en hij wil het er het liefst niet over hebben. Kelly verliest zichzelf in verliefdheid en beginnende seksualiteit. Mary zit met een enorm schuldgevoel en wil het graag daarover hebben, maar krijgt geen gehoor. In haar eenzaamheid fantaseert ze de aanwezigheid van haar moeder als geest. De aanwezigheid van haar moeder is zowel troostend als gevaarlijk. De opnames in de stad Genua helpen het verhaal. De kleine straatjes zijn prachtig in beeld gebracht, maar zijn ook verwarrend, makkelijk om in te verdwalen en mysterieus. En dat is een mooi beeld om het gevoel van emotionele verwarring van de hoofdpersonen over te brengen.
De hoofdpersonen in deze film zetten prachtige rollen neer. Colin Firth zegt hier zelf over dat hij het interessanter vindt om vaderrollen te spelen, dan zijn andere rollen in bijvoorbeeld Bridget Jones' Diary of Girl With a Pearl Earring. Hij is als vader ook overtuigend, zelf in rouw en zoekend en ondertussen ook niet goed wetende hoe hij zijn dochters het beste kan opvangen. Maar de manier waarop hij zijn dochtertje Mary troost in haar nachtmerries is heel lief en zorgzaam. Holland is een echte puber en die rol zet ze mooi neer. Zoekend naar haar eigen seksualiteit en tegelijk worstelend met verdriet en woede over het overlijden van haar moeder. Een bijzondere prestatie is de rol van Mary, gespeeld door de jonge Perla Haney-Jardine. Ten tijde van de opnames was ze pas 11, maar geen onbekende. Ze speelde onder andere in Kill Bill en Spider Man. In deze rol is ze hartverwarmend en heel authentiek. Haar schuldgevoel en enorme verdriet zijn zo tastbaar dat je haar het liefst zelf in je armen wil sluiten en wilt troosten. Een zeer knappe prestatie.
Genova is al met al een prachtige intieme film geworden over verlies en hoe je daarna weer doorgaat, zonder overdreven emotionaliteit, hysterie of andere extremen. Het is niet voor niks dat de film twee prijzen won voor beste regie. Een aanrader dus.

Beeldkwaliteit

De DVD kent het originele beeldformaat van 2.35:1, waarbij het anamorf wordt weergegeven. De kwaliteit voor een nieuwe film valt toch enigszins tegen. Dat komt vooral door de matige scherpte en het zwartniveau. Dat is niet goed en geeft de film een grauwe aanblik. Er is gedraaid op HDV (video), wat overgezet is naar 35mm film voor bioscoopvertoning. Een HDV camera heeft een beperktere contrastomvang dan film en dat zien we ook terug in de transfer. Winterbottom heeft voornamelijk gewerkt met bestaand licht en dat maakt in dit geval wel dat het beeld er wat plat uit ziet. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, maar met een matige transfer heeft dat wel invloed op de kijkbeleving. Het schaduwdetail is redelijk, waarbij de kleine details een beetje wegvallen. De kleuren zien er redelijk naturel uit, al mist het de felheid die een zonnig Genua kan hebben. Ook dat komt door de grauwe sluier die over het beeld hangt. Geen slechte transfer, dus een onvoldoende zou onterecht zijn, maar een beetje teleurstellend is het wel.
De film heeft 12 hoofdstukken, die ook via het menu zijn te selecteren. De optionele ondertiteling heeft een vrij groot lettertype en staat met één regel in het beeldvlak geplaatst.

Geluidskwaliteit

De DVD heeft een Dolby Digital 5.1 (448 kb/s) geluidstrack in de originele Engelse taal. Ook is er een Franstalige DD 5.1 track beschikbaar. Het geluid heeft een heel natuurlijke uitstraling, wat vaak zo is bij films van Winterbottom. Hij gebruikt vaak het directe geluid van de setopnames. De dialogen blijven goed verstaanbaar en komen hoofdzakelijk uit het centerkanaal. De front- en surroundkanalen worden ook actief betrokken in het geheel met mooie atmosferen en effectgeluiden, die soms lekker hard in de mix staan. Dat zorgt voor een mooie dynamiek. Een paar atmosfeergeluiden staan wel uit fase, wat in een kleine ruimte een zwevend geluid teweeg kan brengen. Het LFE-kanaal komt in het geheel niet zo vaak aan bod. De muziek bestaat voornamelijk uit bestaand klassiek werk en enkele moderne Italiaanse liedjes.

Extra's

De DVD heeft statische menuschermen in 1.78:1 anamorf beeldformaat met een fragment uit het lied Per Me van Jovanotti. Naast de trailer van de film zijn er ook een paar promotietrailers aanwezig.

Trailer (2 min)
De trailer van de film in 2.35:1 anamorf beeldformaat, die duidelijk het thema van de film pakt. De trailer is voorzien van Nederlandse ondertiteling.

Joe besluit na het overlijden van zijn vrouw met zijn dochters naar Genua te gaan om daar les te gaan geven aan de universiteit van de stad. Ieder probeert op z'n eigen manier het verlies te verwerken en het leven weer op te pakken. Genova is een mooie film over het omgaan met verlies van een dierbare. Ieder doet dat op zijn of haar eigen manier, wat soms weer tot verwijdering van elkaar kan leiden. De DVD heeft een beeldkwaliteit die enigszins teleurstelt, maar nog net een voldoende weet te scoren. Het geluid klinkt heel natuurlijk en bij vlagen dynamisch. Als extra is er de trailer van de film te vinden. Qua film een aanrader, qua DVD-uitgave is er nog ruimte voor verbetering.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door A-Film Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Druk (DVD)
• Volgende: Paul Blart: Mall Cop (Blu-ray)