The Classic Hitchcock Collection

Toen Alfred Joseph Hitchcock op 13 augustus 1899 werd geboren was het medium film net uitgevonden door de Franse gebroeders Lumière. Hitchcock zou uitgroeien tot één van de belangrijkste en invloedrijkste regisseurs in de filmwereld. Hij wist zijn publiek, vanaf 1922 tot en met zijn laatste film in 1976, te boeien met een uitgekiende mix van sex, spanning en humor. Uiteindelijk is de naam Hitchcock synoniem geworden voor films die nagelbijtend spannend zijn. Zijn lange carrière is in twee perioden op te delen. In de eerste helft van zijn loopbaan timmerde Alfred aan de weg als regisseur in Groot-Brittannië en legde hij het fundament voor zijn loopbaan als geniaal regisseur. In 1940 vertrok Hitchcock naar de Verenigde Staten om daar zijn filmcarrière verder uit te bouwen door meesterwerken te maken die hem de titel ‘Master of Suspense’ opleverde. Alfred Hitchcock verdient niet voor niets deze titel. Bekende meesterwerken uit de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw zijn onder andere Strangers On A Train, Rear Window, Dial M For Murder, North By Northwest, Psycho en The Birds. De DVD-box The Classic Hitchcock Collection bevat zeven van zijn vroege films en drie remakes door andere regisseurs. De films zijn verdeeld over 10 DVD's.

De films die in de DVD-box zitten zijn:

The Lodger (1927, 74 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Inwoners van Londen worden opgeschrikt door een seriemoordenaar die het voorzien heeft op blonde jonge vrouwen. De Londense pers noemt de moordenaar ‘The Avenger’. Tijdens de serie moorden verhuurt het echtpaar Bunting een kamer aan de mysterieuze Jonathan Drew (Ivor Novello). Drew wekt bij zijn huurders de indruk de ‘The Avenger’ te zijn. Als hij het aanlegt met Daisy, de blonde dochter van de heer en mevrouw Bunting, lichten zij ten einde raad Daisy’s vriend Kean in. Kean is werkzaam als politieman en is erg jaloers op de ontstane band tussen zijn Daisy en Drew. Vanwege deze jaloezie beschuldigt hij Jonathan onterecht ‘The Avenger’ te zijn.

Ook al is The Lodger Hitchcocks derde film, het is de eerste film met de beroemde Hitchcock-elementen. Zo is hier sprake van een driehoeksverhouding tussen Drew, Daisy en Kean. Een onschuldige man wordt ten onrechte van moord verdacht en een blonde femme fatale staat de hoofdrolspeler bij. Opvallend is het gebruik van blauwe en gele kleurfilters in deze zwart-witfilm. Dit werkt sfeerverhogend en geeft duidelijk het onderscheid aan tussen scènes die zich binnenshuis of in de buitenlucht afspelen. Kortom deze film geeft een uitstekende kijk op het begin van Hitchcock als geniale regisseur in wording. The Lodger is trouwens de eerste film waarin Hitchcock zichzelf als figurant in beeld brengt. In de film is hij te zien als bureauklerk en als toeschouwer die bekijkt hoe een man wordt gearresteerd door de politie. Deze cameo-traditie is ontstaan omdat Hitchcock een figurant te kort kwam. In latere films speelt Hitchcock vaak één of meerdere figurantenrollen.

Downhill (1927, 80 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Roddy Berwich (Ivor Novello) is een leerling op de Engelse kostschool in Oxford. Roddy heeft het goed voor elkaar, zijn ouders zijn schatrijk en hij is aanvoerder van het school rugby team ‘Old Boys’. Het gaat bergafwaarts met Roddy als hij vals wordt beschuldigd een verkoopster zwanger te hebben gemaakt. De dader is namelijk Roddy’s beste vriend Tim Wakeley (Robin Irvine). Wakeley is bang zijn beurs te verliezen als hij schuld bekent. Roddy is een echte vriend en besluit de schuld op zich te nemen. Voor deze goede daad wordt Roddy zwaar gestraft. Het aanvoerderschap van het rugby team wordt hem ontnomen, hij wordt van school gestuurd en Roddy wordt door zijn vader uit huis gezet. Hij voelt zich in de steek gelaten door familie en vrienden en verlaat zijn vertrouwde wereldje om acteur te worden in het theater.

Downhill is in vergelijking met The Lodger een matige film. De regisseur lijkt een off-day te hebben. Verder wordt de psychologische diepgang gemist. Deze film is alleen geschikt voor zeer fanatieke Hitchcock fans.

The Man Who Knew Too Much (1934, 75 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
In het mondaine St. Moritz genieten Bob (Leslie Banks) en Jill (Edna Best) Lawrence samen met hun dochter Betty (Nova Pilbeam) van een vakantie. Tijdens deze vakantie raakt het gezin Lawrence bevriend met Louis Bernard (Pierre Fresnay). Groot is ook de schrik als Louis voor de ogen van Jill wordt doodgeschoten. Net voor zijn overlijden geeft Louis haar belangrijke informatie over een plan om een belangrijke diplomaat te vermoorden. De mensen achter de moord op Louis proberen de Lawrences het zwijgen op te leggen door dochter Betty te kidnappen.

The Man Who Knew Too Much kent een aantal sterke momenten. Zo brengt Hitchcock de duizelingen in beeld die Jill ziet voordat ze flauw valt. Deze beeldtechniek wordt verder uitgewerkt in de film Vertigo. Ook de slapstickscènes zijn de moeite waard. Een minder punt is het rommelige scenario, de film zwalkt van het ene dramatische moment naar een actiescène vol spanning en weer terug naar een dramatisch gedeelte. Dat Hitchcock zelf ook niet helemaal tevreden is met het eindresultaat blijkt wel uit het feit dat hij in 1956 een remake maakt met de Amerikaanse acteurs James Stewart en Doris Day.

The 39 Steps (1935, 86 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Tijdens een theaterbezoek in Londen ontmoet de Canadees Richard Hannay (Robert Donat) Annabella Smith (Lucie Mannheim). Annabella is op de vlucht voor twee geheime agenten. Hannay verbergt haar in zijn huis, maar toch wordt Annabella diezelfde nacht door de geheime agenten vermoord. De onschuldige Hannay wordt aangezien voor de dader en vlucht naar Schotland. Aan de hand van een paar markeringen op een landkaart van Annabella probeert hij de waarheid achter de '39 steps' te achterhalen. Tijdens deze speurtocht krijgt hij onverwachte hulp van de blonde Pamela (Madeleine Carroll).

The 39 Steps wordt terecht als één van de hoogtepunten gezien in de beginperiode van Hitchcocks carrière. Voor het eerst wordt de Hitchcock-cocktail van een onschuldige held, een blonde femme fatale, een reeks van achtervolgingen en snelle dialogen in één film verpakt. De hand van de ‘Master of Suspense’ begint zich nu duidelijk af te tekenen. De film The 39 Steps vormt een blauwdruk voor Hitchcocks verdere oeuvre.

Sabotage (1936, 76 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Bioscoopeigenaar Karl Verloc (Oscar Homolka) is lid van een groep saboteurs die het drukke Londen door sabotage en aanslagen willen terroriseren. Verloc wordt in de gaten gehouden door Scotland Yard. De politieagent Ted Spencer (John Loder) werkt zelfs undercover als groenteman in de groentezaak naast de bioscoop. Spencer raakt bevriend met mevrouw Verloc (Sylvia Sidney) en haar jongere broertje Stevie (Desmond Tester). Aanvankelijk is mevrouw Verloc overtuigd van de onschuld van haar man, maar gaandeweg vermoedt ze dat haar man toch niet zo onschuldig is als zij aanvankelijk dacht.

Sabotage is een film waarin de dreiging van de komende wereldoorlog is te voelen. Zonder dat expliciet een bepaald land wordt genoemd, wekt Hitchcock de indruk dat de groep saboteurs in opdracht van de Nazi’s handelen. Opnieuw toont Alfred dat hij zich nu echt thuis voelt in het genre van de psychologische thriller. De ontwikkeling die mevrouw Verloc laat zien van gelukkige huisvrouw tot een gebroken vrouw wordt meesterlijk door hem in beeld gebracht. Alfred Hitchcock is achteraf gezien niet zo blij met de film. Dat heeft te maken met de scène waarin een Londense bus wordt opgeblazen. Deze aanslag wordt zo gruwelijk in beeld gebracht dat de film in een aantal landen niet is uitgebracht.

Secret Agent (1936, 86 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt soldaat en beroemd schrijver Edgar Brodie (John Gielgud) ‘doodverklaard’ door de Britse geheime dienst. Edgar krijgt van zijn superieur ‘R’ naast de naam Richard Ashenden ook een vrouwelijke geheim agente (Madeleine Carroll) mee die de rol van mevrouw Ashenden speelt. Samen worden ze naar Zwitserland gestuurd om een dubbelspion te vermoorden. Naast ‘mevrouw’ Ashenden krijgt Brodie ook hulp van een huurmoordenaar ‘De Generaal’. Gezamenlijk beleven ze een doldwaas avontuur dat bol staat van spanning, drama en persoonsverwisselingen.

Secret Agent is een film die niet echt nagelbijtend spannend wordt. Beide hoofdrolspelers hebben moeite om het leven van de dubbelspion te beëindigen. Hun filosofische gesprekken hierover vormen een doodsteek voor de spanning in de film. Een bijzondere vermelding verdient Peter Lorre voor de komische vertolking van de ‘De Generaal’. Jammergenoeg komen beide hoofdrolspelers Gielgud en Carroll niet goed uit de verf.

Young and Innocent (1937, 80 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
Actrice Christine Play (Pamela Carme) wordt door haar man vermoord. Haar lijk wordt ontdekt door scenarioschrijver Robert Tisdall (Derrick De Marney). Na de ontdekking van het lichaam maakt Tisdall zichzelf verdacht door hard weg te rennen om de politie te bellen. Robert Tisdall krijgt onverwachte hulp van de dochter van de plaatselijke politiechef, Erica Burgoyne (Nova Pilbeam).

De film Young and Innocent wordt overschaduwd door de meer bekende titels The 39 Steps en The Lady Vanishes, ook door de onbekende cast is deze film een ondergewaardeerde Hitchcock film gebleven. Net als in The 39 Steps wordt hier een onschuldige man beschuldigd van moord en krijgt hij de hulp van een mooie onbekende vrouw. Young and Innocent is een succesvolle mengeling van suspense en humor. Scènes uit deze film worden later beter uitgewerkt in Vertigo en The Birds. Dit is opnieuw één van de betere films in de 'Engelse' carrière van Hitchcock.

The Lady Vanishes (1938, 96 minuten, 1.33:1, zwart-wit)
In het fictieve Bandrika wacht een groep mensen op een trein. Doordat de trein vertraging heeft opgelopen overnacht iedereen in een klein hotel. Tijdens deze overnachting maakt Iris Henderson (Margaret Lockwood) kennis met de oude gouvernante Froy (May Whitty). De volgende morgen krijgt Iris een voor gouvernante Froy bedoelde bloembak op haar hoofd. Behoorlijk groggy stapt Iris de trein in, gelukkig ontfermt Froy zich over haar. Als Iris Henderson na een dutje wakker wordt is gouvernante Froy verdwenen. Ondanks dat niemand in de trein weet wie of waar Froy is, doorzoekt Henderson de hele trein om de gouvernante te vinden. Tijdens deze zoektocht krijgt ze hulp van flierefluiter Gilbert (Michael Redgrave).

The Lady Vanishes vormt samen met The 39 Steps het hoogtepunt in de vroege carrière van Alfred Hitchcock. De film is een succesvolle mengeling van humor, suspense en actie. In het eerste gedeelte staat vooral de humor centraal. De twee Engelse heren Charters (Basil Radford) en Caldicott (Naunton Wayne) zijn zo succesvol in deze film dat dit komische duo nog verschillende keren in andere Engelse films opduikt. In het tweede gedeelte van de film maakt de humor plaats voor suspense en actie. De combinatie van uitstekende acteerprestaties door de hoofdrolspelers, het goede script en de uitstekende regie van Hitchcock zorgen voor een zeer geslaagde film.

The Lady Vanishes (1979, 95 minuten, 1.33:1, kleur)
De remake van The Lady Vanishes speelt zich af in het nazi-Duitsland aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. De beschonken Amerikaanse erfgename Amanda Kelly (Cybill Shepherd) wordt in de trein geholpen door gouvernante Froy (Angela Lansbury). Om van haar kater af te komen doet Kelly een dutje, als ze wakker wordt is mevrouw Froy verdwenen. Net als in het origineel weet niemand in de trein iets van het bestaan van gouvernante Froy af. In deze versie krijgt Kelly tijdens haar zoektocht hulp van fotograaf Robert Condon (Elliot Gould).

In deze remake van The Lady Vanishes wordt de nadruk gelegd op de gebeurtenissen in de trein, daardoor mist deze remake de subtiele humor van het origineel. Shephard en Gould vertolken hun hoofdrollen niet overtuigend, dat kan gelukkig niet worden gezegd van Lansbury. Deze film is op zich onderhoudend, maar kan niet in de schaduw staan van het origineel van Hitchcock uit 1938.

The 39 Steps (1959, 93 minuten, 1.33:1, kleur)
In deze remake vindt Richard Hannay in een park in Londen een rammelaar van een baby. Met de rammelaar in de hand holt hij achter een gouvernante aan. Voor zijn ogen wordt gouvernante Nannie aangereden door een auto. In deze versie is een beter achtergrondverhaal geweven tussen Hannay en Nannie. Daardoor is het ook geloofwaardiger dat Nannie wordt uitgenodigd bij Hannay thuis. Als Hannay besluit Nannie te helpen, raakt hij verstrikt in een web van spionage, intrige en moord. Liefhebbers van Joan Hickson, een bekende Miss Marple vertolkster, moeten even opletten als schooljuffrouw Dobson (Hickson) Hannay introduceert bij een klas scholieren.

In deze remake uit 1959 zet Kenneth More een geloofwaardige Richard Hannay neer. De wisselwerking van de hoofdrolspelers uit het origineel wordt in deze versie gemist. De regisseur heeft in deze remake de suspense en psychologische diepgang ingewisseld voor humor, daardoor is deze film het aanzien meer dan waard.

The Thirty Nine Steps (1978, 102 minuten, 1.85:1, kleur)
Deze remake is losjes gebaseerd op het origineel van Hitchcock. De film speelt zich af aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Richard Hannay (Robert Powell) wordt via zijn buurman Scudder (John Mills) betrokken bij een spionagecomplot waarin Duitse spionnen de Griekse minister-president Karolides willen vermoorden tijdens zijn bezoek aan Londen.

Deze versie van The 39 Steps staat ver af van het origineel en is ook niet vergelijken met de remake uit 1959. De grote budgetten zijn vooral geïnvesteerd in de verfilming van de diverse stunts. Jammer dat er niet meer werk is gemaakt van het script. Waar het origineel van Hitchcock en de remake van 1959 voorzien zijn van verzorgde en soms geestige dialogen, wordt er hier niet veel werk van gemaakt. Daardoor komen de personages niet echt tot leven. Hierdoor voel je je als kijker minder betrokken bij de de film. Daarnaast is het jammer dat de acteerprestaties onder de maat zijn. Het lijkt net of Robert Powell een vroeg proefkonijn is geweest voor botox-behandelingen. Hij laat werkelijk ook geen enkele emotie op zijn gezicht zien. Door zijn afstandelijk acteerwerk is hij de slechtste van de drie Hannay’s. Dat geldt trouwens ook voor deze remake.

Beeldkwaliteit

De door Hitchcock geregisseerde films en de remakes The 39 Steps uit 1959 en The Lady Vanishes staan in 1.33:1 formaat (niet-anamorf) op de DVD's. The Thirty Nine Steps (1978) is in 1.85:1 formaat (niet-anamorf) op DVD gezet. De beeldkwaliteit van de vroege films is matig. Er zijn vele beschadigingen en ongerechtigheden op de transfers te vinden. Door het gebruik van gele en blauwe kleurfilters in The Lodger doet het beeld voor een zwartwit film modern aan en oogt daardoor veel jonger dan het verschijningsjaar 1927 doet vermoeden. In de andere Hitchcock-films wordt geen gebruik gemaakt van kleurfilters en zijn dus echte zwartwit films. Naarmate de leeftijd van de films afneemt, wordt de beeldkwaliteit beter, vooral het contrast, de helderheid, het zwartniveau en de scherpte van het beeld verbeteren zich sterk. Wel is er in alle films sprake van telecine wobble, gelukkig neemt deze ook af naarmate de leeftijd van de films jonger wordt. Gezien de historische waarde van de films zou een restauratie van de films uit de ‘Engelse’ carrière van Hitchcock een must zijn. De beeldkwaliteit van de remakes is goed. Vooral de remakes van 39 Steps zien er goed uit.
De Nederlandse ondertiteling wordt met duidelijke letters op de juiste hoogte in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

Op The Thirty Nine Steps (1978) na hebben alle films een Dolby Digital 1.0 track in de originele Engelse taal (192 kb/s). De uitzondering op de regel is voorzien van een Dolby Digital 2.0 track (224 kb/s). De leeftijd van de films is duidelijk terug te horen aan het geluid. Het is niet aan te raden om de films zonder ondertiteling te bekijken. De dialogen zijn namelijk niet altijd even goed te verstaan. In het algemeen klinken de tracks niet erg helder en zo nu en dan is er enig gekraak en gesis te horen. Vanwege de mono geluidstracks is er van ruimtelijkheid in het geluid natuurlijk geen sprake. Zoals eerder gemeld heeft The Thirty Nine Steps (1978) een Dolby Digital 2.0 track meegekregen. Het geluid klinkt ruimtelijker en ook het laag heeft wat meer impact gekregen. Net als de transfers van de Hitchcock-films is een restauratie van de geluidstracks op zijn plaats. Omdat de dialogen niet altijd even goed te verstaan zijn en de geluidstracks niet altijd even helder klinken en hier en daar gekraak en gesis laten horen, scoort de geluidskwaliteit van deze DVD-box net geen voldoende.

Extra's

Op iedere DVD is een menu te vinden waarin gekozen kan worden voor het afspelen van de film, het opzoeken van een bepaald hoofdstuk en het instellen van de Nederlandse ondertiteling. Er zijn geen extra's op de DVD's te vinden.

The Classic Hitchcock collection is een tiendelige DVD-box waarin zeven films uit de vroegere carrière van Alfred Hitchcock centraal staan. Deze films vormden de basis voor zijn verdere ontwikkeling tot 'Master of Suspense'. Hij beheerst het psychologische thriller genre tot in de puntjes en weet de kijkers op het puntje van hun stoel te krijgen. Op het gebied van beeld en geluid is duidelijk te zien en te horen dat films in de box behoorlijk op leeftijd zijn. Een restauratie van de beeld- en geluidsbestanden zouden zeker op hun plaats zijn. Het is jammer dat de uitgever drie remakes van Hitchcock-films heeft toegevoegd aan deze box. Beter was geweest om in plaats van de remakes drie originele films van Alfred Hitchcock toe te voegen. Deze DVD-box is door de historische waarde en de aanwezigheid van een paar juweeltjes van films, zoals de originele versies van The 39 Steps en The Lady Vanishes, een echte aanrader voor filmliefhebbers.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Video Film Express.

Lees meer

• Vorige: Taking Woodstock (DVD)
• Volgende: Forbidden Fruit (DVD)