Emerson, Lake & Palmer: Live At Montreux

Op 7 juli 1997 trad supergroep Emerson, Lake & Palmer op in het Stravinski auditorium tijdens het beroemde jazzfestival in het Zwitserse Montreux. Vanaf 1967 wordt dit festival jaarlijks georganiseerd. Vanaf het midden van de jaren ’70 betreden ook muzikale grootheden buiten de jazzwereld het podium in Montreux. In de jaren ’70 van de vorige eeuw kreeg Emerson, Lake & Palmer veel succes met hun symfonische rockmuziek. Symfonische rock is een mengeling van jazz, rock en klassieke muziek. Op deze Blu-ray Disc zijn de volgende nummers te vinden:

01. Introduction By Claude Note
02. Karnevil 9-1st. Impression Part. 2
03. Tiger in the Spotlight
04. Hoedown
05. Touch and Go
06. From the Beginning
07. Knife Edge
08. Bitches Crystal
09. Creole Dance
10. Honky Tonk Train Blues
11. Take a Pebble
12. Lucky Man
13. Tarkus/Pictures at an Exhibition
14. Medley: Fanfare for the Common Man, Rondo, Carmina Burana, Carl Palmer’s Drum Solo, Toccata in D Minor

In 1969 ontmoetten toetsenist Keith Emerson en gitarist Greg Lake elkaar in San Francisco, met hun respectievelijke bands traden ze op in de bekende hippiemuziektempel Fillmore West. Muzikaal klikte het tussen beide heren en in 1970 waren beiden vrij om een nieuwe groep te starten. In de zomer voegde drummer Carl Palmer zich bij de groep. Volgens de overlevering zou in het najaar van 1970 een vierde lid worden toegevoegd, namelijk de legendarische Jimi Hendrix. Door het onverwachte overlijden van Hendrix bleef de groep een trio. Het eerste grote optreden van Emerson, Lake & Palmer op het Isle of Wight Popfestival maakte veel indruk bij het publiek. Dit succes werd gevolgd door hun LP Emerson, Lake & Palmer. Tot en met 1974 viel de groep vooral op door hun bewerkingen van klassieke composities zoals Pictures at an Exhibition van Mussorgski. Na 1974 was de groep over het artistieke hoogtepunt heen en ook de chemie tussen de drie heren verslechterde. Als groep bleef Emerson, Lake & Palmer bestaan tot 1979, maar in de tussenliggende vijf jaar besteedden de heren al veel aandacht aan hun eigen soloprojecten. In 1991 kwam de groep opnieuw bij elkaar om een aantal cd’s op te nemen en weer op tournee te gaan. De reünie duurde tot 1998 toen de groep opnieuw uit elkaar ging. Deze tweede opleving werd gekenmerkt door medische problemen bij Emerson en Lake, daarnaast ontstonden er de nodige irritaties tussen beide heren. Emerson beklaagde zich via het internet over het gebrek aan professionalisme bij Greg Lake. Tijdens het concert wordt vooral geput uit het oeuvre van begin jaren zeventig. Zo komen succesnummers als Pictures at an Exhibition en Lucky Man voorbij. De groep werkt op de automatische piloot de liedjes af, zo nu en dan maakt Greg Lake een vermoeide indruk. Wat wel heel duidelijk naar voren komt tijdens het concert in Montreux is de slechte onderlinge relatie tussen de heren. Op het podium kijken de drie muzikanten elkaar niet aan, er is geen enkele onderlinge interactie. Ook met het aanwezige publiek wordt bijna geen contact gelegd. Drummer Carl Palmer doet als enige een enkele poging. Al met al laat het concert een wat kille indruk achter. Dat het ook anders kan, blijkt vier dagen later als de groep Earth, Wind & Fire hetzelfde podium betreedt.

Beeldkwaliteit

De Blu-ray Disc uitgave van Emerson, Lake & Palmer: Live At Montreux 1997 heeft het originele 1.78:1 beeldformaat. Het High Definition beeld heeft een 1080/60i resolutie. Dit betekent dat 1080 beeldlijnen interlaced worden weergegeven met een beeldfrequentie van 60 Hz. Het beeld bestaat uit 1920*1080 beeldpunten, dat is vijf keer het aantal beeldpunten van de DVD uitvoering. Voor de encodering is gebruik gemaakt van de MPEG-4 AVC codec. Deze Blu-ray Disc uitgave is een 25 GB single layer disc.

Het concert is voorzien van een scherpgestoken beeld en is helemaal vrij van beschadigingen. De scherpte van het beeld is vooral te zien in de details van de kleding van Emerson, Lake & Palmer. Ook de haren op het flink behaarde bovenlichaam van Emerson zijn, voor de liefhebber, individueel te tellen. Zo kun je de zweetdruppels van de muzikanten bijna aanraken. De detailweergave is dus goed. De transfer is voorzien van een solide zwartniveau. Het schaduwdetail ziet er goed verzorgd uit. Wel worden de huidtinten een enkele keer wat te warm weergegeven. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de gebruikte belichting op het podium. Het concert is verdeeld in 14 hoofdstukken. De aankondiging door Claude Note en elk liedje vormt een apart hoofdstuk.

Onderstaande HD screenshots zijn verkleind naar 1280*720 formaat en gecomprimeerd opgeslagen. Ze zijn daarom niet representatief voor de hoge beeldkwaliteit van Blu-ray Disc, maar geven wel een goede indruk. Wil je de screenshots bekijken in Full HD-resolutie? Platinum Member account!.

Geluidskwaliteit

Op de Blu-ray Disc zijn drie geluidssporen te vinden: een LPCM 2.0 track (16 bit/48 kHz), een Dolby Digital 5.1 track (640 kb) en een DTS-HD Master Audio 5.1 track (16 bit/48 kHz). De voorkeur gaat nu eens niet uit naar de DTS-HD Master Audio 5.1 track, maar naar de LPCM 2.0 track. Deze keuze heeft te maken met het ongebalanceerde geluid in de geluidtracks. In het LPCM 2.0 geluid vallen de fouten in de mix nog het minste op. In de geluidstracks is de zang ondergeschikt gemaakt aan de synthesizers. De verstaanbaarheid van de stem wordt hierdoor bemoeilijkt. Het is onduidelijk of dit een fout in de geluidsmix is geweest of dat er een bewuste keuze is gemaakt om de zang niet prominent naar voren te brengen. In de ruzies tussen Emerson en Lake ging het ook om het feit dat Lake slecht bij stem was en weigerde zangoefeningen te doen om zijn stem beter te laten klinken. Naast de zang is er ook iets aan de hand met het geluidsniveau van de synthesizers. Het ene moment is het synthesizergeluid van dezelfde sterkte als de andere instrumenten, het andere moment klinkt de synthesizer veel te luid en overstemt alles en iedereen. In de surroundtracks worden de synthesizergeluiden vooral door de surroundspeakers weergegeven. De subwoofer heeft weinig te doen. In de DTS-HD Master Audio 5.1 track is er iets meer detail te horen dan in de Dolby Digital 5.1 track, maar beide klinken onnatuurlijk. Door de center wordt voornamelijk het geluid van de synthesizers weergegeven en heel zacht klinkt de stem van Lake er tussen door. Vandaar de keuze om vooral naar de LPCM 2.0 track te luisteren. Door de slechte verstaanbaarheid van de zangstem, de onduidelijke mix van stem en instrumenten en het onstabiele geluidsniveau van de synthesizers scoort het geluid van deze Blu-ray disc een onvoldoende.

Extra's

Het menu verschijnt automatisch zodra de disc wordt gestart. Er wordt enkele minuten uit het concert getoond. Onderin het scherm wordt transparant het menu getoond. Op deze Blu-ray Disc zijn geen extra’s te vinden.

Emerson, Lake & Palmer verzorgen een wat kil optreden tijdens het Montreux Jazz festival in 1997. De heren hebben hun persoonlijke problemen meegenomen naar het podium. Er is geen interactie met elkaar en met het aanwezige publiek. De Blu-ray disc heeft een 1080/60i resolutie. De beeldweergave is goed verzorgd. De kijker krijgt een detailrijk beeld met een stabiel zwartniveau gepresenteerd. Het concert wordt vertoond met een LPCM 2.0 track, Dolby Digital 5.1 track en DTS-HD Master Audio 5.1 track. Opvallend is dat het synthesizergeluid regelmatig een te prominente rol speelt en de zang en andere instrumenten overstemt. Op deze BD-uitgave zijn geen extra’s te vinden. Deze Blu-ray Disc is alleen interessant voor trouwe fans van Emerson, Lake en Palmer. Zij kunnen dit concert vooral gebruiken als opwarmertje voor de nieuwe reünie van de groep, naar verwachting treden ze in juli 2010 weer op.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

• Vorige: Inferno (DVD)
• Volgende: Plan B (DVD)