Philomena

PPhilomena (Judi Dench) draagt een groot geheim met zich mee. Martin Sixsmith (Steve Coogan) was politiek journalist maar is als zondebok benoemd in een schandaal, waardoor hij nu zonder werk zit. Aanvankelijk wil hij een boek gaan schrijven over de Russische geschiedenis. Al zal geen hond het lezen, daar ligt zijn interesse. Martin is op een feestje waar de dochter van Philomena de catering doet en raakt zo op de hoogte van haar verhaal. Aanvankelijk is hij niet geïnteresseerd in dit ‘human interest’ verhaal. Veel te kleinschalig voor iemand van zijn allure. Maar uiteindelijk besluit hij toch haar verhaal te gaan vertellen. Dit is het begin van een onvergetelijke reis. Letterlijk een reis door de wereld, maar ook belangrijke stap in de levensreis van zowel Philomena als Martin. Het doel? Ze gaan op zoek naar de verloren zoon van Philomena, van wie ze afstand heeft moeten doen in opdracht van de nonnen bij wie ze een groot deel van haar jeugd doorbracht.

Philomena is een film die niet direct in het oog springt. Een bescheiden verhaal en een evenzo kleinschalige marketingcampagne. Doorgewinterde filmkijkers hebben echter al vaker pareltjes ontdekt die onder de radar vliegen. Philomena mag zich zeker tot deze groep rekenen. De kleinschaligheid van dit persoonlijk verhaal maakt dat men bijzonder diep kan gaan. En dat is dus ook precies wat er gebeurt. De hele film wordt gedragen door de twee hoofdrolspelers en de interactie tussen beiden. Het is hartverscheurend menselijk drama dat de toon zet, maar wel aangevuld met een gezonde dosis humor. De ervaren Britse regisseur Stephen Frears (High Fidelity, The Queen, Dangerous Liasions) combineert dit moeiteloos. Voor de hand liggende grappen worden vermeden, en de humor wordt met de nodige subtiliteit gebracht. Het script zit slim in elkaar. Het bouwt langzaam op naar een verrassende climax en werkelijke elke scène heeft iets te bieden voor de voortgang in het verhaal of het uitdiepen van de karakters van de hoofdpersonages. De regie en montage zijn zelfverzekerd en adequaat. Ze vallen niet op, zodat het verhaal de maximale aandacht krijgt. Enige opsmuk komt zo nu en dan van de emotionele muziek van Alexander Desplat. Al deze elementen zijn goed verzorgd, maar het is het uitstekende spel van Judi Dench en Steve Coogan dat de film boven het maaiveld doet uitsteken. Twee acteerkanonnen die alles laten zien wat ze kunnen en daarmee bewijzen dat de kleinschalige film nog altijd op kan boksen tegen blockbusters waarin honderden miljoenen aan special effects worden gespendeerd. Bovendien is het verhaal toch tamelijk origineel. Oudere actrices in de filmwereld hebben het moeilijk om nog werk te vinden. Dame Judi Dench laat zien dat er voor hen zeker ruimte is en doet hopen dat er nog vele mooie script voor haar en haar leeftijdsgenoten worden geschreven. Philomena heeft echter een element dat mogelijk af zou kunnen schrikken; de kritiek op de conservatieve Republikeinse partij maar ook op religie in het algemeen en de katholieke religie specifiek. Deze is namelijk niet mals.Er valt echter weinig te ontkennen aan de kern van het verhaal, want het is waargebeurd. De sterke ontknoping gevolgd door de echte foto’s en beelden die bij dit verhaal horen zorgen voor een krachtige afsluiting. Daar waar het personage Martin in de film twijfelde, moge het na het zien van deze film duidelijk zijn: het verhaal van Philomena is het vertellen meer dan waard.

Lees meer

• Vorige: Secret Life of Walter Mitty, the (Bioscoop)
• Volgende: Safety Not Guaranteed (DVD)