Chef

Carl Casper (Jon Favreau) is een eigenzinnige chef die er moeite mee heeft om te werken onder een baas. Maar Riva (Dustin Hoffman) is nu eenmaal de eigenaar en zwaait uiteindelijk met de scepter. Als hij wil heeft Riva het laatste woord over Molly (Scarlett Johansson), het hoofd van de bediening, Carl zijn collega’s in de keuken Tony (Bobby Cannavale) en Martin (John Leguizamo) en natuurlijk de chef zelf. Dit spanningsveld komt ten uiting wanneer Ramsey Michel (Oliver Platt), een vermaard restaurant criticus met een zeer succesvol blog, het restaurant komt bezoeken. Het komt tot een creatief conflict wanneer Carl iets nieuws en verrassend wil doen en zijn baas Riva hem voor een keuze stelt: het standaard en succesvol gebleken menu toepassen of vertrekken. Carl zwicht uiteindelijk toch voor de nukken van zijn baas. Dit alles leidt tot een vernietigende review en het vertrek van Carl. Zonder baan en toekomst komt hij via zijn ex-vrouw Inez (Sofia Vergara) in het bezit van een rijdend restaurant, een zogenaamde ‘food truck’. Daar maakt hij samen met zijn zoontje Percy (Emjay Anthony) en meegekomen keukenmaatje Martin een heel anders soort culinair hoogstandje. Mede dankzij slim gebruik van sociale media wordt dit een doorslaand succes en begint er een nieuw hoofdstuk in het leven van Carl.

Jon Favreau heeft lef, dat moet je de beste man nageven. Deze regisseur van Iron Man, Iron Man 2 en Cowboys & Aliens kiest ervoor om na al dit blockbuster-geweld weer een kleine film in een heel ander genre te maken. Het is helemaal zijn kindje. Hij schrijft, regisseert én speelt de hoofdrol. Als klap op de vuurpijl zit de film ook nog eens vol met autobiografische elementen. Chef begeeft zich op glad ijs. Het is namelijk een compromisloze feel-good romantische komedie. Clichés liggen daarmee overal op de loer. De uitwerking is echter zodanig dat het geenszins stoort dat je al na 5 minuten weet hoe de film gaat aflopen. Het gaat namelijk om de reis ernaartoe en die is komisch, muzikaal en bovenal hartverwarmend. Dit is te danken aan de uitstekende casting met Jon Favreau zelf voorop, die als acteur zeker ondergewaardeerd is. Maar het is ook een slimme zet geweest om wereldsterren als Scarlett Johansson, Dustin Hoffman en Robert Downey Jr. te casten in respectievelijk kleine tot zeer kleine bijrolletjes. Ondanks de beperkte tijd die ze hebben, drukken ze toch hun stempel op scènes die cruciaal zijn voor het verhaal. Het hart van de film ligt echter bij de vader-zoon relatie tussen Jon Favreau en kindacteurtje Emjay Anthony (It’s Complicated), die zijn zoontje speelt. Hun relatie is geloofwaardig en aandoenlijk. En alsof humor, goede dialogen en uitstekende casting niet genoeg waren, heeft Chef nog een troef in handen. De film is zit namelijk vol met verlekkerende beelden van het lekkerste eten. Dit is echt prachtig in beeld gebracht en maakt dat je deze film beter niet met een lege maag kunt bezoeken. Chef heeft nergens de presentie om verrassend te zijn, maar hoeft dat ook niet. Op alle andere fronten is dit namelijk een heel vermakelijk film geworden en een van de beste feel-good films in jaren. Het hoofdpersonage mag in de film dan een slechte recensie krijgen, Jon Favreau hoeft daar in de recensies voor zijn film niet voor te vrezen.

Lees meer

• Vorige: Into the Storm (Bioscoop)
• Volgende: Fighter, The (DVD)