Ice Age 5: Collision Course

De sabeltandeekhoorn Scrat is nog steeds naarstig op jacht naar het ongrijpbare eikeltje. Hij is inmiddels in de ruimte terechtgekomen. Op zijn queeste veroorzaakt Scrat en passant een herschikking van de planeten en lanceert daardoor ook een meteorietenregen de ruimte in, richting Aarde. Op deze planeet heeft Peaches, de dochter van mammoet Manny en zijn vrouw Ellie, een vriendje; Julian. Het is niet de meest snuggere mammoet, maar het besluit van Peaches en Julian staat vast; ze gaan trouwen. Maar het onheil dient zich aan. Want wezel Buck is terug uit de krochten der Aarde en heeft op een oude totempaal ontdekt dat er een meteoriet richting de planeet snelt. Met totale vernietiging als gevolg. Er is maar één manier om de wereld te redden en dat is de meteoriet van richting te laten veranderen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Manny en zijn gevolg trekken naar een bijzondere plaats, waar zij de oplossing voor deze zich aandienende catastrofe hopen te vinden.

De succesvolle animatiereeks Ice Age is inmiddels alweer toe aan deel vijf. Het eerste deel was baanbrekend, alles wat daarna kwam werd steeds minder van kwaliteit. Maar slecht zijn de films geen van alle. Ook dit nieuwste deel niet, al is het wel de minste uit de serie. Het wordt lastig om nieuwe ideeën in te passen in een bestaande, bijna vastgeroeste, formule. Toch is men daarin geslaagd, maar eigenlijk alleen in het begin van de film. De eekhoorn Scrat heeft namelijk de vlucht naar de ruimte genomen in zijn eindeloze jacht naar de eikel. En alle theorieën over het ontstaan van het heelal en de schikking der planeten kunnen overboord worden gezet, want deze film maakt duidelijk dat Scrat hiervoor verantwoordelijk is geweest. Na een aantrekkelijk begin verplaatst het verhaal zich naar de Aarde. Alhoewel, verhaal. Het duurt erg lang voordat dit een beetje op gang wil komen. De meeste tijd wordt besteed aan de familieperikelen rond mammoet Manny en de verliefdheid van luiaard Sid. Best aardig allemaal, maar daarmee breng je niet echt een verhaal op gang. Pas wanneer de oude bekende wezel Buck zich uit de diepten der Aarde naar de oppervlakte heeft gewerkt komt de vaart er in. Natuurlijk ontbreken de slechteriken niet en deze keer betreft dat prehistorische dino-vogels. Zij willen de Aarde wel graag vernietigd zien, omdat ze denken dat alleen datgene wat zich op de bodem bevindt zal verdwijnen. En dat zij dan als vogels in de lucht het zullen overleven. Een beetje vergezocht allemaal en dat geldt ook voor de rest van de film. De ideeën van de makers lijken op te zijn en de fantasie slaat daardoor een beetje op hol. Gelukkig valt er toch nog regelmatig wat te lachen, maar niet elk karakter is even geslaagd. De door yoga geobsedeerde Shangri Llama is erg flauw en de buidelratjes Crash en Eddie beginnen zelfs irritant te worden. En vooral overbodig. Sid begint ook last van metaalmoeheid te krijgen. Het wordt steeds lastiger om hem grappig te blijven vinden. We moeten het toch van de oude rotten Manny, Ellie en de one-liners van sabeltandtijger Diego hebben. En natuurlijk Scrat. Die trekt de film toch weer naar een iets hoger plan, waardoor er onder de streep zelfs nog een krappe voldoende overblijft.

Eekhoorn Scrat is op de eindeloze jacht naar de eikel in de ruimte beland. Daar zorgt hij er en passant voor dat er een zware meteoriet richting Aarde schiet. Daar proberen Manny en zijn kornuiten een ultieme poging om de meteoriet van koers te doen veranderen. Ice Age 5: Collision Course is de nieuwste telg in de Ice Age-familie. Het wordt elke keer minder en in dit deel slaat de fantasie van de makers iets teveel op hol. Met name de avonturen van Scrat weten deze film toch nog tot een redelijk aangenaam verpozen te maken. Maar het houdt niet over.

Lees meer

• Vorige: Lady in the Van, The (Blu-ray)
• Volgende: Ghostbusters: Answer the Call (Bioscoop)