Wonder Wheel

Ginny (Kate Winslet) en haar tweede man Humpty (James Belushi) trachten de eindjes aan elkaar te knopen op de kermis van Comey Island, New York. Het gaat moeizaam, vooral Ginny's zoon Richie (Jack Gore) zorgt met zijn pyromaanse trekjes voor veel onrust en er is weinig liefde tussen de drie, maar gestaag. Dan doen de zomer en de zeer literaire en romantische badmeester Mickey Rubin (Justin Timberlake) hun intrede. Tegelijkertijd staat Humpty's verloren dochter Carolina (Juno Temple) voor de deur, gevlucht uit de klauwen van haar mafiose ex-man. Ginny raakt al snel hotel de botel van de jonge Mickey – Carolina zuigt toch alle aandacht op van Humpty en ze verdient na al die jaren best wel wat aandacht – en al snel volgen er geheime afspraakjes onder de promenade. De rust lijkt terug, plannen voor de toekomst worden gesmeed. Tot op een dag de romantische badmeester en de ex-vrouw van een mafioso elkaar ontmoeten en er een vonk over lijkt te slaan.

Hij is als persoon al decennia controversieel, maar ook als schrijver/regisseur heeft Woody Allen er al meer dan vijftig jaar op zitten. Zijn carrière is gevuld met pareltjes zoals Annie Hall, Manhattan, Hannah and Her Sisters, Midnight in Paris en Blue Jasimine, maar er zijn ook veel films van zijn hand die een stuk minder aanslaan. Wonder Wheel – wat zich afspeelt in de jaren '50 van de vorige eeuw – valt helaas is de laatste categorie.
Het is niet eens het kabbelende tempo, het zijn niet de uitgekauwde dialogen die de angel van Allens betere werk missen. Het is niet het gebrek aan diepgaande personages of het compleet ontbreken van een fascinerend verhaal. Wat Wonder Wheel de spreekwoordelijke das om doet, is dat alles uit de film al honderden keren eerder gedaan is en dat Allen niets, maar dan ook niets nieuws meebrengt. De film zit technisch goed in elkaar en er is voor kijkers op de oppervlakte zeker iets uit te halen. Het gehele verhaal speelt zich echter precies af zoals iedereen die ooit eerder een romantisch drama gezien heeft zou verwachten. Misschien krijgen we net als in Allens eerdere werk een kijkje in de man zijn psyche en heeft hij eigenlijk niet veel nieuws meer te vertellen. Er zit veel liefde achter het maken van Wonder Wheel, wat evident wordt uit de moeite die genomen is de sfeer van de jaren '50 neer te zetten. De kostuums en sets zien er allemaal piekfijn uit. Wonder Wheel kent een duidelijke toneel-esthetiek (denk aan Who's Afraid of Virginia Woolf of het sublieme The Petrified Forest) maar hier en daar weten Allen en legendarische cinematograaf Vittorio Storaro (Apocalypse Now, The Last Emperor) adembenemende beelden neer te zetten. Vooral de scène waarin Justin Timberlake en Juno Temple elkaar in een auto spreken is prachtig in beeld gebracht. Al het acteerwerk is melodramatisch, iets wat aan het begin van de film ook door Timberlakes personage Mickey wordt benoemd. Kate Winslet geeft zich helemaal in haar rol en zet een relatief divers personage neer. Belushi is erg over de top en speelt zijn drama op level 11, maar heeft ook iets innemends. Hierbuiten doen alle acteurs ogenschijnlijk gigantisch hun best, maar komen ze niet heel goed uit de verf. Zeker Timberlake – die een groot deel van de film moet dragen – komt vrij onnozel over.

Visueel charmant met een prachtige setting en een sterk acterende Kate Winslet. Een serie uitgekauwde clichés met gebrek aan passie, plezier of diepgang. Wonder Wheel is mooi om naar te kijken, maar heeft geen eigen verhaal te vertellen. Alle paden zijn al bewandeld. Zeker in een oeuvre zo groot als dat van Woody Allen maakt dat de film niet echt de moeite waard.

Lees meer

• Vorige: Dunkirk (Blu-ray)
• Volgende: Big Sick, the (Blu-ray)