Ghost Tropic

Khadija (Saadia Bentaïeb) valt na een werkdag als schoonmaakster in slaap in de laatste metro naar huis. Ze wordt wakker bij de eindhalte en moet te voet een weg terug vinden. Als Alice in Wonderland dwaalt ze rond door de nachtelijke straten van Brussel. Ondertussen komt ze allerlei mensen tegen, ieder met hun eigen problemen. Soms vraagt ze om hulp, soms biedt ze het aan. Wat begon als een zoektocht naar huis verandert langzaam in een slapeloze dwaaltocht door de duisternis, waarin de eindbestemming van steeds minder belang is.

Een woonkamer. Het daglicht valt door het raam naar binnen. Het wordt langzaam donker. De verlichting van de dag moet plaats maken voor de duisternis van de nacht. De stem van een vrouw. “Dit is wat ik zie”, zegt ze. “Wat ik hoor. Ik zie de tijd die voorbij is. Ik hoor de klank van de stad. De levens van mijn buren. En het lied van een vogel.”
Zo leidt regisseur Bas Devos zijn derde speelfilm Ghost Tropic in. Een passend poëtische inleiding voor een even poëtische film. Na deze introductie stelt hij ons voor aan Khadija, een schoonmaakster van middelbare leeftijd. Haar lieve, zorgzame uitstraling wekt direct sympathie op. Als ze gestrand raakt op de eindhalte van de metro krijg je dan ook gelijk medelijden met haar. Wat volgt is een nachtelijke dwaaltocht waarin de ene willekeurige gebeurtenis de ander volgt. Hoewel alle gesprekken en observaties wel degelijk iets vertellen over haar karakter en achtergrond - we komen langzaam steeds meer over haar te weten, hoewel nooit alles - blijft dit aan de magere kant. Het is lastig dicht bij Khadija te komen en met haar mee te leven, wat een karakterstudie niet ten goede komt.
Hoogtepunt is zonder twijfel de visualisatie. De film is voorzien van een prachtig stilistische cinematografie en bestaat voornamelijk uit lange, statische shots met strakke composities. De 4:3 aspect ratio en het feit dat het is gedraaid op 16mm film maakt het een visueel genot om naar te kijken. Er is gekozen voor een zeer trage, minimalistische stijl die goed past bij de nachtelijke sfeer, maar de aandacht af en toe doet verzwakken.
Hoewel ik het zeer kan waarderen dat Devos zo’n minimalistische karakterstudie durft te maken, vraag ik mij een beetje af hoeveel karakter er nu daadwerkelijk in zit. Naast het feit dat ik in de speeltijd van anderhalf uur Khadija niet zo goed heb leren kennen, laat het einde mij ook met een vrij leeg gevoel achter. Waar heb ik nu precies naar gekeken? Wat probeert Devos mij te vertellen? Misschien gaat het juist om die vragen, maar ik had gehoopt op een iets concreter einde. Ik denk dat dat de film ook meer diepgang had gegeven.

Na een werkdag als schoonmaakster valt Khadija in slaap in de laatste metro naar huis. Haar nachtelijk dwaaltocht leidt haar langs verschillende personages en situaties. Ondanks de karakterstudie is het lastig dicht bij Khadija te komen, wat enigszins wordt opgevangen door een prachtig stilistische cinematografie.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Windmill Film.

Lees meer

• Vorige: Room, The (Streaming)
• Volgende: 1917 (UHD)