Yes - Symphonic Live

De Engelse formatie Yes is er een met een roerige geschiedenis. In de 33 jaar sinds de progressieve rockband opgericht werd door zanger Jon Anderson en bassist Chris Squire onderging Yes vele wisselingen. Met uitzondering van Squire werden alle bandleden op zijn minst één keer vervangen. Dat dit slechts een bepaalde tijd goed kon gaan bleek in 1981, toen de toenmalige leden van Yes besloten om er een punt achter te zetten. Twee jaar later stond Yes uit de dood op, maar ook deze keer kwamen er diverse wisselingen en ontstond er zelf een juridische schermutseling over wie nu eigenlijk de naam Yes mocht voeren. Anno 2001, enkele succesvolle en minder succesvolle albums later, lijkt de storm een beetje getemperd en kon men een oude wens in vervulling laten gaan: touren met een orkest. Eén van de concerten uit deze Symphonic Tour is onlangs op DVD verschenen.

De eerder genoemde DVD, getiteld Symphonic Live, bevat de registratie van een concert dat Yes in onze eigen kikkerlandje gaf, in de Heineken Music Hall te Amsterdam. Voor dit groots opgezette concert riepen de heren van Yes de hulp in van het jonge European Festival Orchestra onder leiding van Wilhelm Keitel. Verwacht echter niet al te veel van de aanwezigheid van dit circa 45 leden tellende orkest, want de symfonische bijdrage blijft menigmaal beperkt tot subtiele ondersteuning van de Yes-composities. De in de Music Hall aanwezige fans werden getrakteerd op de volgende set, waarbij zowel plaats was voor de nodige klassiekers als voor nieuwere nummers:

- Overture
- Close to the Edge
- Long Distance Runaround
- Don’t Go
- In the Presence of
- Gates of Delirium
- Steve Howe Gitaarsolo
- Starship Trooper
- Magnification
- And You and I
- Ritual
- I’ve Seen Good People
- Owner of a Lonely Heart
- Roundabout

Al met al een imposante verzameling, vooral als je bekijkt dat de duur van sommige nummers in de tientallen minuten loopt. Alles bij elkaar is het lijstje goed voor bijna drie uur muziek, dus dat de aanwezigen waar voor hun geld hebben gekregen mag duidelijk zijn. Maar naast de kwantiteit is de kwaliteit natuurlijk net zo belangrijk. Gelukkig stelt het concert ook op dat gebied niet teleur. Want al trekken we hun modebewustheid ernstig in twijfel, op muzikaal gebied laten zanger Jon Anderson, gitarist Steve Howe, bassist Chris Squire en drummer Alan White zien dat ze hun krachten nog steeds niet verloren hebben. Een uitstekend concert van de grootvaders van de progressieve/symfonische rock!

Beeldkwaliteit

Op veel gebieden is de beeldkwaliteit van Symphonic Live prima. Het eerste wat opvalt is de uitstekende scherpte van de anamorfe transfer (1.78:1). Als gevolg bevat het beeld ontzettend veel detail, zodat je de individuele zweetdruppeltjes op de gezichten van de bandleden zou kunnen tellen (mocht je daar behoefte aan hebben). Bovendien zijn ook kleurverzadiging en zwartniveau prima in orde, en is het beeld vrij van storende edge enhancement of grain. Dit brengt ons bij de grootste smet op de kwaliteit van de weergave. Vanwege de lange duur van het concert en de beperkte ruimte op de DVD heeft men namelijk niet altijd de optimale bitrate voor het beeld kunnen benutten. Flitsende licht- en rookeffecten zijn bekende struikelblokken voor een compressie-algoritme, en het komt dan ook regelmatig voor dat er hinderlijke artefacting (met name een flinke portie macro-blocking) in het beeld opduikt. Zie het eerste screenshot voor een voorbeeld. Een ander, kleiner minpunt is de slechte plaatsing van de laagovergang. De wisseling vindt namelijk midden in een nummer plaats, na circa 86 minuten. Erg slordig en storend. Verder zijn er geen tekortkoming op beeldgebied, tenzij je het ontbreken van ondertiteling als een groot gemis ervaart.

Geluidskwaliteit

Maar het belangrijkste bij een muziek-DVD is natuurlijk de geluidskwaliteit. Wat dat betreft heb je bij Symphonic Live de keus tussen een 2.0-stereotrack (192kbit/s), een Dolby Digital-spoor (448kbit/s) en een DTS-track (754kbit/s). De prestaties van de twee laatstgenoemde sporen, die beide in het welbekende 5.1-formaat zijn, liggen dicht bij elkaar, al klinkt het DTS-geluid ietsje minder ‘afgeknepen’ dan zijn Dolby-broertje. Over de geluidsopbouw van de tracks valt niets te klagen: de linker- en rechterluidspreker nemen het meeste geluid voor hun rekening, de center vult dit subtiel aan, en de surrounds worden benut voor reflecties en geluid van het publiek. Precies zoals het hoort. Luisteren we echter naar het laag van de sporen, dan moeten we constateren dat dit ietwat te wensen overlaat. Voor een groot deel is dit te wijten aan het benedenmaatse LFE-gebruik, de subwoofer komt namelijk nauwelijks aan bod. Enige subtiele ondersteuning van de bastonen was toch wel gepast geweest. Dit wil niet zeggen dat het geluid beroerd klinkt, want de kwaliteit is wel degelijk een dikke voldoende waard. Referentiemateriaal is het echter niet.

Extra's

Yes: Symphonic Live bestaat uit twee DVD’s. Op de eerste vinden we naast de concertregisitratie een enkele toevoeging, die gebruik maakt van het ‘multi-angle’-principe. Wie namelijk de optie “animation” inschakelt zal tijdens het concert op een handvol momenten een icoontje in het beeld zien oplichten (zie het linker screenshot onder ‘geluidskwaliteit’). Vervolgens kun je met de afstandsbediening schakelen naar een animatiefragment, terwijl de muziek uiteraard gewoon doorgaat.

Voor de overige toevoegingen moeten we bij het tweede schijfje zijn. Het lijkt veelbelovend dat er een complete DVD aan de extra’s is gewijd, maar in de praktijk valt dat toch een beetje tegen. Naast een videoclip van het nummer “Don’t Go” (2.35 niet anamorf, DD 2.0) treffen we op het schijfje enkel de documentaire “Dreamtime” aan. Deze documentaire (2.35:1 niet anamorf, DD 2.0, niet Nederlands ondertiteld) duurt circa een half uur en bestaat voor het grootste deel uit interviews met de bandleden, fans en andere betrokkenen. Deze redelijk interessante extra is netjes verdeeld over 6 tracks.

Symphonic Live bevat een kwalitatief hoogstaand concert, waarbij de mooie luisterliedjes van Yes op aardige wijze verrijkt worden door de symfonische klanken van het European Festival Orchestra. De beeldkwaliteit van de DVD is op veel punten dik in orde, maar de aanwezigheid van vele compressiefoutjes is een groot minpunt. Met het geluid is het gelukkig wat beter gesteld, zowel DD- als DTS-track klinken prima. Ook het ontbreken van wagonladingen extra’s is geen groot probleem, aangezien het bijna drie uur durende concert voor de fans al reden genoeg zal zijn om deze DVD aan te schaffen. Een leuke DVD voor de Yes-liefhebber!

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

• Vorige: FernGully – The Last Rainforest (DVD)
• Volgende: Minoes (DVD)