Taxi Driver (1976) / Martin Scorsese
Na Psycho maar weer gekozen voor een Scorsese die ik al lang niet meer had gezien. De eerste keer was ik wat aan de jonge kant en verwachtte ik een Scorsese zoals in Goodfellas of Casino. Ik kwam destijds wat bedrogen uit, maar de film wist mij zeker te boeien, maar in vergelijking met Goodfellas vond ik deze destijds wel wat minder. Nu deze weer te hebben gezien, weet ik dat ik niet alleen naar een meesterwerk heb gekeken, maar ook één die ik voortaan als persoonlijke favoriet zal beschouwen. Er zijn zoveel redenen om deze film de hemel in te prijzen op eigenlijk alle fronten wat een film geweldig maakt, dus dat ga ik dan ook vooral niet uitgebreid doen. De Niro speelt dit keer niet de stoere gangster, maar meer de nog indrukwekkender Travis Bickle. Een man die eenzaam is en een plaats probeert te veroveren in de wereld van de jaren 70. Er wordt van hem wel eens gezegd dat hij vrij beperkt is in zijn soorten rollen. Ik denk persoonlijk dat degenen maar eens zijn 7 samenwerkingen met Scorsese moeten zien en dan nog een moeten beweren dat hij beperkt is als acteur. De man uit Goodfellas is niet te vergelijken met de man uit The King of Comedy en ook zeker niet met de man uit Taxi Driver. De cinematografie is zeer mooi gedaan wat een extra accent geeft aan het script en de sfeer die al zo somber en grimmig is. De muziek van Herrmann (de grootste muzikant wat films betreft?) is enerzijds soms vreemd maar anderzijds geweldig in het verhaal. Agh, ik kan beter gewoon niets meer over dit meesterwerk schrijven. Taxi Driver is geweldig en één van de beste films uit Hollywood en heeft meer dan alleen de befaamde scene van De Niro op zijn kamer met zijn Magnum .44 (die van de poster). Must have, meesterwerk en een persoonlijke favoriet. Een film die vaak, heel vaak!, kan worden bekeken. Ik moet Goodfellas en Casino nog weer eens zien (te lang geleden) om een vergelijking te kunnen maken, maar ik denk niet dat ze Taxi Driver kunnen overtreffen.
9.5