Love Don't Cost a Thing

Alvin is een wizz-kid die werkelijk alles weet van auto\'s. Hij knutselt zelfs met een aantal vrienden een eigen bolide in elkaar om zo een studiebeurs te verdienen. Op het sociale vlak stelt Alvin echter niet veel voor; hij wordt beschouwd als een grote nerd en de meisjes zien hem ook totaal niet staan. Op een dag helpt Alvin (Nick Cannon) de bloedmooie Paris Morgan uit de problemen. Paris (Christina Milian) is één van de meest populaire meisjes op school en Alvin vraagt of ze, in ruil voor zijn hulp, twee weken zijn vriendin wil spelen. Met tegenzin stemt Paris daarmee in en geeft Alvin een regelrechte metamorfose. Met nieuwe kleren, een nieuw kapsel en het mooiste meisje van de school aan zijn zijde lijkt het Alvin voor de wind te gaan. De roem lijkt echter naar zijn hoofd te stijgen en Alvin vergeet de écht belangrijke dingen. Ook voor Paris loopt het niet geheel zoals verwacht als ze toch wel meer blijkt te voelen voor Alvin.

Love Don\'t Cost a Thing is een remake van het in 1987 verschenen Can\'t Buy Me Love. De grootste verschillen tussen de films zijn de voornamelijk zwarte hoofdpersonages in deze remake en de ruim aanwezige hiphopmuziek, voor de rest zijn beide films nagenoeg identiek. Helaas hangt de film van cliché\'s aan elkaar; en door de overmatig gebruikte muziek lijkt het wel een videoclip van anderhalf uur lang. De slow-motion close-ups van borsten, billen en blote lijven zijn ook bijna niet te tellen in deze film, maar dat geeft je tenminste nog wat leuks om naar te kijken want het verhaal is zo hol als de hoofden van de personages. En dat is dan ook gelijk nog een probleem met deze film: de hoofdpersonen zijn allesbehalve sympathiek. Christina Milian\'s personage en haar twee vriendinnen bijvoorbeeld lijken zo weggelopen uit de Domme Dozen Club™ en vooral Paris komt het eerste half uur totaal niet sympathiek over. Ook hoofdrolspeler Nick Cannon weet niet veel meer te bieden dan wat flauwe grappenmakerij en heeft duidelijk het komische talent van een visstick. De condoomgrappen tussen vader en zoon kwamen me na drie kwartier écht de strot uit en tegen het einde greep ik bijna naar de fast-forward knop om deze lijdensweg maar afgelopen te laten zijn. Kortom: dom, puberaal, niet grappig, voorspelbaar, afrader!

Beeldkwaliteit

Warner heeft gelukkig wel weer een prachtige transfer weten te bakken om de vieze smaak enigszins mee weg te spoelen. De anamorfe 1.78:1 ratio wijkt een klein pietsie af van de originele ratio (1.85:1), maar van zulke minieme verschillen gaan we niet stuiteren. Het beeld kent een uitstekende scherpte en de print is, op wat hele lichte filmgrain na, vrij van onneffenheden. Ook edge-enhancement is gelukkig niet toegepast wat het beeld een heerlijk filmische uitstraling geeft. Verder zijn zowel zwartniveau, contrast als kleurverzadiging bovengemiddeld goed, met slechts hier en daar wat weinig schaduwdetail om de pret te bederven. De ondertiteling is wel te hoog in beeld geplaatst, maar prima te lezen en de chapterverdeling is zeer ruim (28 chapters).

Geluidskwaliteit

Zoals eerder gezegd is het bij deze film net of je naar een muziekvideo van anderhalf uur kijkt. Gelukkig is de geluidsweergave van deze Dolby Digital 5.1 (384 kbit/s) erg goed. Vooral de bas is uitermate strak, wat natuurlijk mooi van pas komt bij de vele hiphopmuziek die gebruikt is. Vooral tijdens de feestscènes word je mooi omgeven door muziek. Verder is er niet superveel surroundgebruik en komt het gros van de soundtrack uit de voorste drie speakers. Een mooie warme track die vooral qua laag erg goed klinkt.

Extra's

Via de stilstaande breedbeeldmenu\'s met achtergrondaudio zijn de volgende extra\'s beschikbaar:

Deleted Scenes (11 min.)
Allereerst zien we zeven verwijderde scènes, gevolgd door een alternatief einde. De scènes zijn aardig nietszeggend en het is duidelijk te zien waarom ze in de Avid prullenbak beland zijn. Jammer genoeg is er, afgezien van een scènenummer, niet precies te zien waar de bewuste scènes in de film thuishoren. Een klein beetje toelichting was geen overbodige luxe geweest.

Music Video\'s (9 min.)
Op de DVD zijn ook nog twee videoclips te zien en te horen, namelijk: Luv Me Baby van Murphy Lee, en Shorty met oa. Busta Rhymes.

Making Of (22 min.)
Een gebruikelijke making of, waarin iedereen ruim de tijd krijgt om eens flink open en eerlijk voor zijn mening uit te komen. Maar niet heus, want helaas druipt deze making of van het geslijm. Vooral de totaal on-grappige Nick Cannon wordt opgehemeld alsof hij de volgende Jim Carrey zou zijn, maar kan volgens mij maar beter weer hamburgers gaan omdraaien bij de MacDonalds.

Bioscooptrailer (2 min.)
Ook de originele bioscooptrailer staat op de DVD. Gelukkig met redelijk goed anamorf beeld, maar helaas slechts met 2.0 geluid.

Love Don\'t Cost a Thing is een uitermate voorspelbare film met onsympatieke personages en flauwe grappen. De beeld- en geluidskwaliteit zijn, zoals we inmiddels gewend zijn bij Warner, van hoog niveau. De extra\'s zijn helaas niet veel soeps en bieden weinig meerwaarde. Als je dol bent op puberale grappen en een doorzichtig plot, dan is deze film zeker iets voor jou. Ben je de babyluiers reeds lang ontgroeid en hou je van iets meer inhoud in je films, dan kun je dit geval maar beter in de schappen laten liggen.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Warner Home Video.

Lees meer

• Vorige: Keeping Up Appearances - Serie 2 (DVD)
• Volgende: True Confessions (DVD)