De Panasonic TX-P65VT60E (versus de Panasonic TX-P65VT50E)

Panasonic TX-P65VT60E

The 2013 KURO and then some...

"Het zou dus zomaar kunnen dat dit een model uit de laatste serie is" 

Met enige regelmaat brengt Panasonic nieuwe plasmaschermen op de markt. Dit is best opmerkelijk, aangezien plasma inmiddels een 'oudere' techniek is voor 'platte' beeldschermen. Wordt plasma inmiddels niet voorbij gestreefd door de ontwikkelingen van LCD-, LED- of 4K schermen? Helaas niet, want tot op de dag van vandaag worden plasmaschermen nog steeds als de referentie gezien. Zo ook dit nieuwe scherm en zijn duurdere broer, de in beperkte oplage verkrijgbare TX-P60ZT60E. Je kunt zelfs stellen dat de trage ontwikkeling van OLED, plasma tot aan de dag van vandaag in leven heeft gehouden. Inmiddels gaan echter wel de geruchten dat Panasonic zal aankondigen geen nieuwe plasmaschermen te ontwikkelen. Het zou dus zomaar kunnen dat dit een model uit de laatste serie is.

Update: begin 2014 is bekend geworden dat Panasonic inderdaad de productie van plasmapanelen heeft gestaakt. Dit is dus de laatste serie die Panasonic uit heeft gebracht. 

De Panasonic TX-P65VT60E heeft een beelddiagonaal van 65 inch (165 cm diagonaal). Het is daarmee een behoorlijk groot scherm en een prominente aanwezigheid in je huiskamer. De Panasonic is een 1080/24p, 3D, FullHD, NeoPlasma scherm met 'black 3000' en een 'Infinite Black Ultra' paneel en wordt aangestuurd met '3000 Hz Focus Field Drive'. Plasma maakt gebruik van Active 3D en er worden twee brillen meegeleverd. De hamvraag is echter: is de nieuwe VT60-serie daadwerkelijk zo'n verbetering t.o.v. de VT50-serie? Die vraag kan met een overdonderende "JA" worden beantwoord. De VT50 is nog steeds een heel mooi scherm, doet heel veel goed, maar had toch ook een aantal minpunten die in schril contrast stonden bij het referentiescherm: de alom geprezen Pioneer KURO van inmiddels al 6 jaar oud. Het grootste minpunt van de VT50 was toch wel het zwart niveau. Dit was toch beduidend minder dan de KURO. Een ander minpunt was de, inmiddels alom bekende, '50Hrz bug' en het daarbij horende Dynamic False Contouring (DFC). Ondanks dat dit vreemde Panasonic-fenomeen al een stuk minder was dan  bij voorgaande modellen, was het nog steeds aanwezig. Bij weergave van 'onze' 50Hrz-bronnen resulteerde dit in een onrustig beeld met rare kleurvlakken, met name in gezichten of als schokkende beelden bij sportuitzendingen. Vooral een lange hoge bal zorgde voor een raar effect in de banen van het voetbalveld. Je had dan twee opties: of dit voor lief nemen of Intelligent Frame Creation (IFC) op 'Max' zetten, wat resulteerde in halo's om bewegende objecten. Beide niet ideaal en het was een persoonlijke keuze welke optie men koos. 

Heeft de VT60 dit probleem na al die jaren eindelijk opgelost? Nou, ik kan melden dat ze het dit keer meer dan redelijk gelukt is. IFC kan nu, net zoals alle andere verbeteraars, volledig uit blijven. Het enige wat nog in zeer marginale mate voorkomt is DFC. Heel soms zie je nog wel een kleurvlak op gezichten bij bepaalde pan-bewegingen, maar het is nu echt amper waar te nemen en dan moet je er echt op letten.

Het volgende (heikele) punt is de zwartwaarde. Er moest even gewacht worden totdat het volledig donker was om te kunnen constateren hoe de VT60 zich op dit vlak ten opzichte van de VT50 hield. Echter werd dan wel direct duidelijk hoeveel verbetering de VT60 brengt. Direct kreeg ik weer dat 'KURO'-gevoel. De VT50 was in een compleet verduisterde ruimte nooit echt zwart. Een hint van grijs voerde altijd de boventoon. Dat is nu vrijwel weg. Ik denk zelfs dat dit gelijkwaardig aan de KURO is, alhoewel KURO-adepten nog steeds aangeven dat een pure meeting aantoont dat de KURO hier beter mee omgaat. Voor het oog en mijn gevoel was dit niet het geval. En al was dit het geval, dan gaat het om het effect en dat was echt een wereld van verschil met de VT50. Meer zwart zal alleen een OLED kunnen bieden. Dit komt ook direct tot uiting in het gehele plaatje dat de VT60 laat zien. Contrasten zijn diep, zonder in te leveren aan details en helderheid in lichte en donkere weergave. Kleuren worden nog mooier weergegeven en de totale indruk geeft een enorm 'gestoken' beeld. Dit maakt dat het algehele beeld van deze VT60 in zowel 2D, en logischerwijs in mindere mate 3D, een adembenemende ervaring is. Wat een feest is dit scherm en dat is nog een understatement! Je kunt je dus afvragen hoeveel verbetering het paneel van de TX-P60ZT60 dan nog gaat brengen? Dat belooft wat! Ondanks dat men met de 60-serie de VT-serie onttroond heeft als vlaggenschip, neemt dat niet weg dat de VT60 referentie-waardig is.

De opbouw van menu's is vertrouwd, maar uitgebreid. Vooral de beeldinstelling-menu's. Echter wel met een kanttekening. De geavanceerde instellingen zoals gamma e.d. zijn niet meer in te stellen in de standaard beeldstanden zoals 'normaal', 'cinema', 'THX' enz. Daarvoor in de plaats is er, naast de twee professional standen, ook een 'custom' stand bijgekomen die wel volledig instelbaar is. Die instellingen zijn nu veel uitgebreider geworden. Diverse helderheid- en gamma-instellingen hebben hun weg in het menu gevonden. Ook een aantal gamma- en helderheids-verbeteraars, maar of het raadzaam is deze te gebruiken is een ander verhaal. Zoals bij de meeste tv-instellingen c/q verbeteraars geldt: "Less is more".  

De VT60 is uiteraard ook een Smart TV en de VT60-serie is ook ook op dat gebied flink op de schop gegaan. Via gezichtsherkenning kun je nu je eigen startscherm kiezen nadat je hem zelf hebt samengesteld. Het werkt allemaal prima, maar ondanks dat dit allemaal wat logischer in elkaar steekt als bij de VT50, is het in mijn ogen niet meer dan een gadget. Datzelfde geldt voor de extra touch-afstandbediening die bij de VT60 wordt meegeleverd en nu is uitgerust met een microfoon. Tevens kun je een touch-pen gebruiken bij dit scherm. Deze wordt overigens niet standaard meegeleverd, maar de functies beperken zich tot het tekenen op het scherm d.m.v. van enkele game-apps die je kunt downloaden in Viera Market. In de meeste gevallen bekruipt je dan meteen het benauwde gevoel dat de allerkleinsten onder ons op je 'dure' televisiescherm staan te tekenen. Dat is nou niet de eerste en prettigste gedachte. Een gimmick dus.

Een camera hoef je echter niet meer los te kopen. Deze zit in het scherm ingebouwd en komt vanzelf tevoorschijn als die nodig is. Je moet hem helaas zelf wel weer terug drukken. (De ZT heeft geen camera).

De VT60 gaat ook veel beter om met PC-beeld dat via HDMI wordt aangeboden. Bij de VT50 moest ik echt flink wat truckjes uithalen om een rustig beeld te krijgen. Bij de VT60 hoefde ik alleen maar de HDMI-kabel aan te sluiten en verder niets. Wellicht omdat de uitgebreide HDMI-feature automatisch herkent wat voor informatie wordt aangeboden. Minpuntje is toch wel het missen van een 4de HDMI input t.o.v. de VT50. Jammer, want tegenwoordig kom je al gauw HDMI-aansluitingen te kort. En ander minpuntje is het geluid van de ventilatoren, die je soms best goed hoort. Zeker in een stille ruimte en bij rustige scènes, maar vooralsnog is dat het enige wat er echt te mopperen valt.

De uiterlijke verschillen tussen de VT50 en de VT60 zijn minimaal, maar wel degelijk aanwezig. De VT50 heeft een zilveren bezel met een soort hoekprofiel rondom. De randen om het beeld waren boven en aan de zijkant gelijk qua breedte, alleen onder was deze breder en mondde de rand uit in en hele lichte V vorm naar het midden. De voet zelf is wel heel anders.

Bij de VT60 is dezelfde bezel terug te vinden aan de zijkanten, maar boven is hij wat platter en met een ander profiel, wellicht omdat hier de camera uit omhoog komt. Bij de onderkant is de zilveren bezel vervangen door een dun reepje glas, waar tevens de lampjes voor stand-by in zitten. Ook is de rand links en rechts naast het beeld iets breder geworden, maar dit heeft vooral te maken met de nieuwe front firing speakers. Aangezien ik de speakers geheel niet interessant vind, heb ik ze niet getest. Tijdens een één op één vergelijk bij de plaatselijke elektronicawinkel, vond ik de VT50 iets mooier, maar nu ik hem in 'levende lijve' zie, ben ik toch wel erg te spreken over de looks. Beide zijn gewoon hele fraaie schermen en smaak zal hier de wijsheid in moeten bepalen. De VT60-serie heeft in tegenstelling tot de VT50 dubbele tuners. Dit maakt dat de opnamemogelijkheden nu pas goed tot hun recht komen. Er zijn weer de gebruikelijke DVB-tuners naast de analoge tuners. Echter zul je als UPC-klant van de opnamemogelijkheid weinig voordeel ervaren, want dit is in verband met copyrights niet mogelijk. Sluit je echter een satellietschotel aan, dan kunt je wel genieten van een volledige functionele PVR/DVR. Echter de dubbele tuners worden ook gebruikt in de homeschermen, die je zo kunt instellen dat je naast het grote beeld ook een PIP-beeld kunt laten weergeven.

Ondanks dat een Blu-ray Disc het mooiste plaatje geeft bij deze tv, zal het natuurlijk niet verbazen dat analoge tv het minste plaatje laat zien. Ruis, moiré en onrust, zoals we gewend zijn van de analoge aansluiting, zijn gewoon aanwezig. Toch moet ik er wel bij zeggen dat het scherm 65" is en ik er niet verder dan 3 meter vandaan zit. Dan valt het mij echt reuze mee. Los van de gebruikelijk beperkingen geeft de tv ook hier gewoon een goed beeld, maar toch zal het niet vaak gebruikt worden bij een scherm van dit kaliber. Er zijn namelijk meer dan genoeg alternatieven. Digitale TV is natuurlijk de beste manier om televisiezenders te bekijken en geeft de beste kwaliteit. Digitale TV kun je kijken via de C.I.-module (Common Interface) of via een losse settop-box zoals de Horizon van UPC. Je zou verwachten dat het beeld via de C.I.-module kwalitatief een voorsprong heeft, immers geen externe aansluitingen zoals kabels en software van derden. Maar in de praktijk is het verschil in kwaliteit niet heel erg groot. Beide laten bij een Standard Definition signaal een heel mooi plaatje zien en een meer dan acceptabel beeld. Eigenlijk is de wat logische en rustigere opbouw van de Panasonic-software een pré ten opzichte van de Horizon met zijn onlogische menu's en grafische gebruikers-interface, maar dat terzijde. Het watertanden begint als je een HDTV-uitzending bekijkt, vooral de zenders met de hoogste bitrate zoals: Discovery HD enz. Dat doet, los van de framerate, echt niet onder voor een goede Blu-ray Disc. Een lust voor het oog en ook hier springen de pro's van de VT60 er flink bovenuit. Wederom een Wauw!

The Day After

Op dag twee hebben wij weer wat uitgebreider kunnen stoeien met de Panasonic. Na het nodige 'spelen' met de televisie, hebben we een start gemaakt om middels de DVE HD Basics Blu-ray Disc een eerste afstelling te maken. Daaruit bleek wederom dat de verbeterde zwartwaarde ook een rol speelde t.g.v. de beeldkwaliteit. Wat ook een rol speelt is de verhoogde helderheid van het scherm. Vooral in de 'custom' mode kun je deze geheel naar eigen hand zetten door middel van 3 standen en dit kopiëren naar één van de presets.Dit was toch wel een minpunt van de VT50, vooral bij de twee professional standen, waardoor deze toch enigszins beperktbleven qua afstelling. Dit is nu verbeterd en dat blijkt direct. Uiteraard kan het scherm ook ISF gekalibreerd worden, maar toch kun je zelf een heel eind komen. Er zijn tal van instellingen die vele mogelijkheden bieden.De 'custom' mode is echt een welkome toevoeging, tevens de enige stand die volledig via de Viera Remote 2 app voor Android en Ipad/Iphone is in te stellen zonder dat hiervoor het menu opgeroepen hoeft te worden. Daarnaast kun je foto's, video's en websites zo van je smartphone naarje televisie swypen. Bij de VT50 zetten wij bijna standaard de scherpte op nul. Pas dan elimineerde je alle bij effecten van artifical sharpness wat zich kenmerkte als schaduwrandjes. D.m.v. van testpatronen diende je de sharpness terug te schroeven tot alle 'overbodige extra' informatie weg was. Bij de VT60 is de noodzaak daartoe veel minder, echter wordt het beeld niet zachter naarmate je van 10 naar 0 teruggaat. Maar om een zo rustig mogelijk beeld te creëren, blijft deze bij voorkeur op 0 staan. Na het afstellen van contrast, kleur, scherpte en alle verbeteraars uitgezet te hebben, onthulde zich een heel mooi natuurlijk plaatje . Rijk aan contrast, helderheid en kleur. Uiteraard wordt hiermee alleen de Blu-ray-weergave ingesteld, maar het geeft een leidraad voor de overige bronnen. Elke bron zal individueel moeten worden ingesteld. Het spelen op de X-box was een waar genot, waar een "wauw" hier en daar onvermijdelijk was. De kleuren, het contrast, de details! Wauw!

Hierna kwam het 3D-gedeelte uitgebreid aan bod. In eerste instantie had ik bij daglicht snel wat gekeken en dat maakte duidelijk dat het 3D-beeld wat natuurlijker was, meer echte diepte, meer pop-up. Maar ja, hoe ervaar je dat? Kan ook allemaal suggestief zijn. Gisteren doken we dus de kast in om een paar 3D-titels erbij te pakken. The Avengers, Avatar, Ocean Wonderland 3D. We begonnen met The Avengers, vooral omdat die altijd pijnlijk duidelijk maakte waarom 3D altijd minder was dan de 2D-versie. Ter compensatie van de donkere actieve brillen en de beperkte helderheid van de VT50, was zwart altijd een paar stappen terug. Immers omdat het scherm beperkte helderheid had, diende je dit te compenseren door middel van de helderheid-instelling, wat de bekende waas en beperking van contrast ten gevolge had.Pas nu blijkt hoeveel voordeel de zwartwaarde van de VT60 op het 3D-beeld heeft. Vooral het begin van The Avengers, waar de trappen lijken te zweven in de ruimte. Die kwamen voorheen nooit mooi uit. Eigenlijk elke donkere scene deed je vertwijfelend afvragen waarom je niet de 2D-versie ging kijken. Het bevestigde het gevoel dat 3D een gadget was met toch wel enige concessie in kwaliteit. Tevens een (onderbewuste) reden om toch een voorkeur voor 1.85:1 3D te houden, want 2.35:1 3D met balken maakte de tekortkomingen pijnlijk duidelijk.Echter met de VT60 is dit probleem tot een minimum verheven. Nergens had ik meer het idee door een zonnebril te kijken. Of de verbetering te maken heeft met de vernieuwde versie van de 3D-bril is wat onduidelijk, maar hij zit toch wel iets prettiger en de brilglazen zijn ook iets groter. De kleuren en het contrast waren heel natuurlijk. Uiteraard is er nog wel degelijk verschil met de kwaliteit van 2D, want die is ook met enorme sprongen toegenomen. Het is dus eigenlijk een oneerlijke strijd. The Avengers 'passed the bar' en elke volgende titel was telkens een lust voor het oog. Geen straf om op deze tv je (3D) collectie opnieuw te moeten kijken.  

• OPPO BDT-101CI Blu-ray Disc Transport - Review →