Titus

De Romeinen en de Goten voeren een bloederige oorlog. Rome\'s veldheer Titus Andronicus (Anthony Hopkins) keert zegevierend terug van het slagveld en brengt de Gotische koningin Tamora (Jessica Lange) en haar zoons mee terug naar Rome als gevangenen. De oudste zoon wordt door Titus prompt geofferd aan de goden, iets waar koningin Tamora niet bepaald blij van wordt. Ze is zachtjes gezegd behoorlijk aangebrand; de ingewanden van je zoon in een offervuur gegooid zien worden doet nu eenmaal gekke dingen met een moederhart. En hoe koud en donker dat hart is zal Titus al snel aan den lijve ondervinden. Tamora smeedt snode plannen om Titus en zijn familie te vernederen, te pijnigen en over het algemeen hele nare dingetjes met ze te doen. Ze heeft echter Titus\' sluwheid en wreedheid enigszins onderschat.

Tijdens de openingsscène van Titus weet je al gelijk dat dit geen doorsnee film wordt. Het ene moment zie je een hyperactief jochie spelen met zijn soldaatjes, het volgende moment sta je in een Romeins amfitheater. En twee scènes later zie je Romeinse kandidaten voor het keizersschap rondrijden in gepantserde auto\'s en luidkeels door megafonen schreeuwen. Je zou kunnen zeggen: wat doet een auto in het oude Rome? Je zou het ook enigszins als na-aperig af kunnen doen (Baz Luhrmann mixte namelijk al eerder succesvol het moderne met het klassieke in Romeo + Juliet), maar in Titus werkt de moderne vorm gelukkig nergens tegen het verhaal. En om eerlijk te zijn: Shakespeare baseerde zijn stuk niet op bestaande geschiedschrijving, dus waarom zou regisseuse Julie Taymor (Frida) dan niet een beetje \"lol\" mogen hebben met de art-direction? En die is naar mijn mening zeer origineel. Zowel de beelden, als de muziek, zijn een waar feest van verschillende stijlen. Modern, klassiek, alles komt voorbij.

Als je deze film kijkt krijg je een beetje het gevoel wat je hebt als je tomatensaus over je vanille-ijs gooit, of chocolademelk drinkt terwijl je een Fisherman\'s Friend eet; dingen dus die je in eerste instantie nooit bij elkaar zou stoppen, maar die verrassend goed samengaan. Het sausje op het geheel (excuses als ik mensen met deze review hongerig maak) is het acteerwerk. Naast het goede spel van Antony Hopkins en Alan Cumming, gaat mijn waardering toch ook uit naar de slechteriken in de film. Harry J. Lennix is heerlijk demonisch als de oerslechte Aaron. Ook de twee gestoorde zoons van Tamora: Chiron (Jonathan Rhys-Myers) en Dimitrius (Matthew Rhys), zijn bepaald geen lieverdjes. Sterker nog: twee grotere mispunten zul je niet snel tegenkomen in een film. Ook het nooit aflatende Shakespeariaanse drama (met veel gruwelijke scènes, dus hou je maag maar vast) en de vele zwarte humor maken van deze film een aparte combinatie. Een combinatie waar je van houdt of niet, maar in mijn ogen is dit één van de meest bijzondere Shakespeare-verfilmingen tot op heden.

Beeldkwaliteit

Het beeld op deze DVD heeft de originele 2.35:1 beeldverhouding uit de bioscoop en is anamorf ge-encodeerd voor optimale weergave op 16:9 apparatuur. Het beeld is helaas niet perfect, maar scoort zeker nog wel een ruime voldoende. Het viel vooral op dat de transfer relatief veel vuiltjes bevatte, iets wat we eigenlijk van zo\'n moderne produktie niet mogen verwachten. De hoeveelheid filmgrain was ook net op het randje, maar stoorde over het algemeen gelukkig slechts in enkele scènes. De scherpte daarnaast is redelijk goed, maar op sommige momenten steekt er helaas wat edge-enhancement de kop op. Het contrast is prima, al had ik soms liever iets meer details in de schaduwen gezien, want het beeld komt soms vrij \"hard\" over, wat hoogstwaarschijnlijk een bewuste keuze is geweest van regisseuse Julie Taymor. Kleurverzadiging is uitstekend, wat geen overbodige luxe is bij een film met zo\'n rijk geschakeerd palet. Soms is de transfer iets te rossig, wat soms opvalt aan de iets te rode huidtinten (zie screenshot 1), gelukkig blijft dit binnen de perken.

De laatste echte aanmerking betreft de compressie, want die is helaas niet overal even goed gedaan. Het blijft ook een kunst om zo\'n lange film netjes op een schijfje te krijgen en hier en daar is dan ook, met name in de achtergronden, wat lichte blokvorming waarneembaar. Met name in de badhuis-scène (waar Titus zijn hallucinatie krijgt), zijn er wat compressie-ongerechtigheden te bespeuren in de donkerblauwe achtergrond. Uiteraard speelt de iets hogere hoeveelheid filmgrain in die scène ook een rol, dat blijft nu eenmaal een lastige kluif voor MPEG-2 compressie. Alles bij elkaar genomen zeker een prima transfer, alleen door wat kleine foutjes, en het feit dat we van een moderne productie net even iets meer mogen verwachten trek ik toch wat puntjes af. De ondertiteling tenslotte is prima te lezen en mooi onder in beeld geplaatst. De chapterverdeling is helaas te krapjes, met maar 20 chapters. De speelduur van de film is trouwens iets korter dan op de verpakking staat vermeld. Dit omdat Paradiso op de verpakking de Amerikaanse lengte hanteert. Bij ons is de film korter omdat PAL films 4% sneller draaien dan NTSC films.

Geluidskwaliteit

Op de DVD staat zowel een Dolby Digital 5.1 (448 kbit/s), als een DTS 5.1 (754 kbit/s) geluidsspoor. Allebei presteren de tracks buitengewoon goed, met een voorsprong voor de iets subtieler en steviger klinkende DTS-track. Beide tracks zijn aan het begin van de film meteen al op hun best. De introductiescène is een knap staaltje sounddesign en het ritmische gestamp van het binnenkomende Romeinse leger brengt de sfeer er gelijk al goed in. Door de gehele film wordt het gebruik van de achterkanalen ook niet geschuwd en is er een mooi ruimtelijk geluidsbeeld aanwezig. De muziek, die even gevarieerd is als de beelden, wordt prima gedragen door de soundtrack. Zowel de meer klassieke stukken, als de jazzier muziek, komen helder over en kennen een goede ruimtelijkheid. Ook het LFE kanaal laat meer dan genoeg van zich horen. Prachtig geluid!

Extra's

Hier kunnen we kort over zijn, want die zijn er niet.

Titus is een zeer bijzondere verfilming van één van Shakespeare\'s meest gruwelijke verhalen. De mix tussen de moderne en klassieke stijlen vond ik erg bijzonder gedaan, al kan het zijn dat sommige mensen hier op afknappen. Dat is zeker onterecht, want het acteerwerk, het drama, en de prachtige teksten van Shakespeare maken dit tot een zeer bijzondere filmervaring. Het beeld valt ietsje tegen voor zo\'n moderne productie, met vooral wat edge-enhancement, beschadigingen, filmgrain en compressiefoutjes die nu en dan roet in het eten gooien. De soundtrack maakt gelukkig weer een hoop goed en klinkt prachtig. De extra\'s ontbreken helaas volledig. Dat is misschien maar beter ook, want zo is er meer ruimte op de schijf behouden gebleven voor beeld en geluid; het is tenslotte een vrij lange film. Een prachtige film op een bovengemiddelde DVD, maar helaas zonder extra\'s. Verplichte kost voor Shakespeare fans en mensen die houden van een aparte stijl in films. Wellicht is het voor de rest verstandiger eerst te huren.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Paradiso Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Up the Sandbox (DVD)
• Volgende: Battle of Britain (SE) (DVD)