Irishman, The

Frank 'The Irishman' Sheeran (Robert De Niro) is een hosselaar voor de georganiseerde misdaad. Hij voert zijn werk uit zonder opsmuk en probeert daarbij buiten de aandacht voor iedereen te opereren. Hij vervoert van alles en weet een lucratieve handel in geslacht vlees op te zetten voor de lokale gangsterbaas Skinny Razor (Bobby Carnavale). Als een lokaal restaurant wiens vlees Frank heeft achterovergedrukt aangifte tegen hem doet komt hij in contact met de slinkse advocaat Bill Bufalino (Ray Romano). Die neemt hem mee naar een restaurant waar alle grote bazen dineren. Daar komt hij Russell Bufalino (Joe Pesci) tegen, die hij al eerder een keer heeft ontmoet tijdens één van zijn ritjes. Russell en Frank gaan daarna meer samenwerken en worden tegelijkertijd goede vrienden. De maffia wil meer invloed krijgen op de lokale vakbonden en hebben daarvoor de samenwerking nodig met de baas van alle vakbonden, Jimmy Hoffa (Al Pacino). Hoffa is alleen iemand die heel eigenwijs is en zelf zijn eigen richting kiest en daarbij nog wel eens als een olifant door een porseleinkast loopt. Hij schoffeert mensen makkelijk en doet dat bewust, door zijn grootheidswaanzin denkt hij dat hij onoverwinnelijk is. Als Hoffa uiteindelijk wordt gearresteerd en in de gevangenis belandt, zaagt zijn grootste rivaal Tony Pro (Stephen Graham) nog meer aan zijn stoelpoten om zo de leiding over te nemen, dit tot grote ergenis van Hoffa. Frank runt in de tussentijd ook een deel van de vakbondsunie en zowel hij als Pro liggen goed bij de bazen. Ze doen hun werk en houden hun mond en werken mee. Dit anders dan Hoffa, die als hij vrij komt zijn oude plek wil weer innemen als grote baas van de vakbonden en vindt dat dit ook zijn recht is en dit ook van plan is af te dwingen. Dit valt echter niet goed bij iedereen en Frank probeert dit aan zijn verstand te brengen. De grote bazen beginnen echter hun geduld meer en meer te verliezen met het anhouden van Hoffa. Frank doet nog meer zijn best om Hoffa op andere gedachten te brengen, maar gaat Hoffa daar naar luisteren? En kan Frank Russell blijven overtuigen dat hij het kan oplossen?

Het is bijna 25 jaar geleden dat het drietal Martin Scorsese, Robert De Niro en Joe Pesci met elkaar samenwerkten. Ze hebben in het verleden drie films samen gemaakt ware klassiekers zijn geworden, namelijk Raging Bull, Goodfellas en Casino. Pesci en De Niro hebben samen zelfs zeven films samen gemaakt met Once Upon A Time In America, A Bronx Tale en The Good Shepherd er nog bij. The Irishman is een vierde samenwerking van het drietal en daarbij hebben ze ook Al Pacino aan de cast weten toe te voegen. Pacino en De Niro zijn een van de grootste acteurs van hun generatie met ieder een groot en uitgebreide staat van dienst op het gebied van het spelen van gangsters. De Niro in de eerder genoemde films van Scorsese en Pacino in klassiekers als The Godfather Trilogy en Scarface. De acteurs hebben samen niet veel samengewerkt, in Godfather Part II waren ze samen te zien maar niet tegelijkertijd op het scherm, dat kwam omdat de Niro een jonge versie van de vader van het karakter van Pacino speelde en dus nooit tegelijkertijd in beeld konden zijn. Later in Heat hebben ze wel samen gespeeld maar hadden weinig scènes samen maar degen die ze samen hadden daar spatten de vonken van het scherm af. Daarna hebben ze nog samen gespeeld in Righteous Kill, maar beiden konden daarmee geen indruk maken. Met het maken van The Irishman is het voor Pacino de eerste keer dat hij met Martin Scorsese heeft samenwerkt. De film had nogal wat voeten in de aarde want het project is sinds 2010 in de maak. Verschillende distributeurs zijn aan- en weer afgehaakt totdat uiteindelijk Netflix het oppakte en de 175 benodigde miljoenen neerlegde om het project tot stand te laten komen. Samenwerken met een streaming-platform was voor oude-stempel-regisseur Scorsese wel wat nieuw en moest daarom wel wennen aan de andere aanpak. Netflix wilde wel een vertoning in de bioscopen maar snel daarna wel een integrale vertoning via hun kanaal. Gelukkig zijn beide partijen eruit gekomen en kunnen we van dit bijna drie-en-een-half-durend epos genieten. Dit is tevens de langste film van Scorsese en het is inderdaad een hele zit. De film kent een goed verhaal dat door middel van flashbacks en voice-over door De Niro wordt verteld. Alle segmenten, het hoofdverhaal en sideplots krijgen uitgebreid de tijd om hun verhaal te doen. Dat duurt soms wel iets te lang. Niet alleen het zakelijke leven van Frank wordt verteld, maar ook zijn privéleven komt uitgebreid aan bod. Het verhaal is deels gebaseerd op een waargebeurd verhaal, namelijk de mysterieuze verdwijning van Jimmy Hoffa en de rol van Frank Sheeran hierin. De film heeft een mooie aankleding en de setting en het productie-ontwerp zijn van de bovenste plank. Wat ook een prominente rol speelt in het maken van deze film zijn de digitale verjongingstechnieken (eerder gebruikt in The Curious Case of Benjamin Button). Omdat het verhaal in flashback wordt verteld gaat het verhaal soms enige decennia terug in de levens van Frank en Russell. Herin zijn ze dan ook in jonge versie te zien. Grappig hieraan is dat je eerst in de film Pesci verouderd ziet zoals hij nu echt is en hem daarna pas echt herkent als hij een jonge, digitale versie heeft gekregen en je hem herkent uit Casino en Goodfellas. Ook De Niro en Pacino krijgen jongere digitale versies van zichzelf. Op zich heel knap gedaan, maar niet geheel feilloos. In het gezicht zie je het vooral aan de kleur van de ogen en de oogopslag, die zit er soms net een beetje naast waardoor je ziet dat het niet helemaal echt is. Daarnaast zie je het aan de motoriek van de acteurs. Want ondanks een jong gezicht zit er een oud lijf onder en het gebrek aan souplesse en energie zie je soms wel aan de bewegingen die de acteurs maken. Pacino moet een scène waarin hij moest opstaan uit een stoel wel een paar keer overdoen omdat het toch allemaal wat te houterig was en niet voldeed aan de bewegingen van een 40-jarige. Die digitale verjonging leidt soms wel een beeje af in de film, vooral omdat de film en het verhaal een beetje voortkabbelt. Er zit soms wat weinig energie in de film waardoor je als kijker wel je best moet doen om je aandacht erbij te houden. Het laatste uur, als Sheeran een belangrijke opdracht krijgt uit te voeren, is dan wel weer spannend, ook omdat dat segment volledig zonder muziek wordt vertoond. Daarna zakt het weer een beetje in en de film kent een voor Scorsese kenmerkend einde. Over de hele linie genomen is The Irishman zeker een vakkundig gemaakt film van Scorsese in een voor hem bekend genre en met die herkenning van zijn eerdere films maakt dat deze film erg prettig wegkijkt. Het voelt alsof je oude, bekende schoenen aantrekt met een nieuwe print erop. Het verhaal heeft ook bekende elementen maar ook genoeg nieuws om je aandacht wel vast te houden. De speelduur werkt daar helaas niet aan mee en dus moet je als kijker wel soms je best doen om je aandacht vast te houden. De digitale verjongingstechnieken hebben een grote rol ingenomen en dat is soms even wennen, ook omdat het soms niet helemaal realistisch overkomt. Gelukkig vallen deze nadelen mee en hebben zeker niet de overhand. The Irishman heeft de primeur om de vier grote gangster-acteurs in één film samen te brengen onder de regie van één van de grootste filmregisseurs aller tijden. Met daarnaast bijrollen van o.a. Harvey Keitel, Anna Paquin en Ray Romano is de sterrencast compleet. En dat alleen al maakt The Irishman het bekijken waard. Of er ooit een vijfde samenwerking volgt, dat is niet echt waarschijnlijk. Pesci was al met pensioen (en had naar verluid de vraag om mee te werken aan de film eerst maar liefst vijftig keer afgewezen totdat hij toegaf), en het zal niet lang duren alvorens de rest van het viertal ook met pensioen gaan. Scorsese heeft ook aangegeven dat één van de thema's van de film 'terugkijken' is. Dat gebeurt in de film in de verhaalllijn met alle flsashbacks, maar ook tijdens de samenwerking tussen het viertal. Het viertal kan zeker terugkijken naar een zeer succesvolle samenwerking met ware filmklassiekers als resultaat. Hoogst waarschijnlijk is de samenwerking nu met The Irishman helaas afgesloten. Maar daarop mogen ze zeker meer dan trots op zijn.

Frank 'The Irishman' Sheeran werkt als hosselaar voor de maffia. Hij werkt zich geleidelijk op in de keten tot grote vreugde van de bazen, o.a. zijn partner en vriend Russel (Joe Pesci). Als Frank vervolgens Jimmy Hoffa (Al Pacino) in het gareel moet laten lopen heeft Frank hier een hele kluif aan. Hoffa is nogal eigenwijs, soms teveel voor zijn eigen bestwil. Hoffa gooit vele glazen in, onder die van hemzelf. Aan Frank de schone zaak om het op te lossen, maar met welk middel? Hoffa is een belangrijke schakel in het runnen van de belangrijke vakbonden, dus de keuze die Frank moet maken is een duivelse. The Irishman is de vierde samenwerking tussen Scorsese, De Niro en Pesci. Met legende Al Pacino erbij is het legendarische viertal compleet. Het gangsterepos duurt erg lang met een speelduur van bijna 3,5 uur. Het verhaal kabbelt soms wat voort en soms is het lastig je aandacht erbij te houden. Maar er gebeurt gelukkig genoeg om de film aantrekkelijk te houden, zeker in het laatste uur. De gebruikte digitale verjongingstechnieken zijn knap, maar niet geheel feilloos. Toch is The Irishman zeker de moeite waard, als is het omdat deze film misschien wel de laatste film is waarin deze legendes in deze combinatie en setting te zien zijn.

Lees meer

• Vorige: Hellboy (UHD)
• Volgende: Brightburn (DVD)