REVIEW: Star Wars Episode III: Revenge of the Sith

REVIEW: Star Wars Episode III: Revenge of the Sith
Door: Bart de Graaf

Op 19 mei is het dan zover, de laatste Star Wars prequel zal dan in ons land in première gaan. Na het tegenvallende ‘The Phantom Menace’ (1999) en het betere, maar niet fantastische ‘Attack of the Clones\' (2002), moet ‘Revenge of the Sith’ het sluitstuk worden van ruim 25 jaar Star Wars. De vorige Star Wars prequels zijn door critici niet goed ontvangen en de verwachtingen voor episode III zijn erg hoog. Zal George Lucas ons met Revenge of the Sith eindelijk het slotstuk geven dat Star Wars verdient?

Na het zien van Revenge of the Sith kan ik melden dat George Lucas ’t toch heeft geflikt! Revenge of the Sith is een bevredigend afsluitend hoofdstuk van de Star Wars reeks. Dit is de film die ons jaren geleden al beloofd is! Ondanks dat het plot al aardig bekend is, bevat Revenge of the Sith voldoende actie, spanning en het nodige drama om zelfs de echte fans en critici tevreden te stellen. Ondanks dat Revenge of the Sith een enorme verbetering is ten opzichte van zijn voorgangers, is het geen meesterwerk. Er mankeert wel het een en ander aan de film. Hier een overzicht van de plus- en minpunten van Revenge of the Sith.

Voor wie niks wil weten van de inhoud van Revenge of the Sith moet nu stoppen met lezen. Het volgende deel van de review bevat namelijk kleine tot grote SPOILERS!!!

Allereerst moet ik toegeven dat Revenge of the Sith net zoals zijn voorganger een fantastisch visueel spektakel is waar je mond echt van open valt. De locaties, de effecten en de donkere sfeer worden perfect weergegeven. Al is het wel wennen dat deze film veel donkerder is dan alle andere Star Wars films. De ruimtegevechten zijn echt adembenemend. Je zit echt op het puntje van je stoel als je de Jedi’s door een doolhof van ruimteschepen en lasers ziet vliegen. De gevechten in Revenge of the Sith zijn ook toppers, en er zijn er ook nog eens meer dan genoeg gevechten in deze film! Zo zijn er gevechten tussen Palpatine en Yoda, Obi-Wan en Anakin tegen Dooku, Palpatine tegen Mace en de Jedi’s en natuurlijk Anakin tegen Obi-Wan. En dit is slechts een kleine opsomming van de gevechten in episode III.



De Computer Generated Images (CGI) in Revenge of the Sith zijn echt van de bovenste plank. Was Attack of the Clones al een hoogstandje op dit gebied, Revenge of the Sith legt de lat nog een stuk hoger. Vooral Yoda is er nóg meer op vooruit gegaan. Tijdens de hele film is mij niet eens opgevallen dat Yoda een CGI personage is. Je ziet Yoda gewoon als een echt levend personage. Dit geldt trouwens ook voor Grevious. Ook hij wordt erg geloofwaardig neergezet. Al heeft hij wel een kleinere rol in de film dan verwacht.

Wat ik vooral een verbetering vond aan Revenge of the Sith is de montage. In The Phantom Menace had ik soms het idee dat er wel erg rap stukken aan elkaar werden geplakt of er door het verhaal ‘gehaast’ werd. In Attack of the Clones was dit helemaal een ramp. Revenge of the Sith heeft dit godzijdank niet en heeft op sommige momenten echt meesterlijke montages. Zo is er het moment waarop je Padme haar laatste adem hoort uitblazen voordat ze sterft, en dit overgaat in de eerste ademhaling van Darth Vader.



Wat de score betreft is Revenge of the Sith geweldig. John Williams heeft echt iets fantastisch afgeleverd. De muziek draagt ontzettend bij aan de sfeer. Eerdere muziekthema’s uit de vorige prequels komen terug in deze film en op een goede manier. De muziek draagt vooral bij aan de cruciale scènes in de film. Op spannende momenten sleept het je mee in de actie en tegen het emotionele einde maakt het toch wel wat emotie bij je los. In The Phantom Menace en Attack of the Clones was de muziek soms net iets té waardoor een scène in sommige gevallen ‘over the top’ werd. Revenge of the Sith heeft hier geen last van. De muziek draagt hier echt bij aan de dramatische gebeurtenissen.



Als laatste, en zeker niet het minst belangrijke pluspunt, zorgt Revenge of the Sith voor een goede aansluiting met de klassieke trilogie. Mede door het verschijnen van Darth Vader in volle glorie (als is dat pas tegen het einde van de film) en het zien van Luke en Leila als kinderen, geeft dat het gevoel dat er nu echt een verband bestaat tussen de klassieke trilogie en de prequels. Eindelijk komt alles samen en word het mooi afgerond.

Maar, toch heeft Revenge of the Sith zwakke punten. Zoals al eerder gezegd is het geen meesterwerk, en wel om de volgende redenen. Ten eerste is de overstap van Anakin naar The Dark Side niet bepaald geloofwaardig. Het gebeurt gewoon te snel, of eigenlijk in een paar seconden. Dit voelt heel erg vreemd aan en het komt gewoon niet natuurlijk over. Het zou veel mooier en dramatischer zijn geweest als je een veel groter conflict in Anakin had gezien dan nu het geval is. Dit is ook een beetje te wijten aan de soms matige acteerprestaties. Nog steeds zijn de dialogen van een matig niveau en wordt er niet altijd even overtuigend geacteerd. Toch is er verbetering met de vorige twee delen en dat is al een hele opluchting. Wel mag gezegd worden dat vooral Ian McDiarmid zijn rol van Chancellor Palpatine uitstekend vertolkt. Mede hierdoor draagt hij de film als het gaat om acteren. Van alle personages zet hij zijn rol het beste en sterkste neer.



Verder was het einde van Padme teleurstellend. Er wordt de suggestie gewekt dat Padme overlijdt door een gebroken hart, in plaats van Darth Vader die haar strot dichtknijpt waardoor ze stikt. Hoe dan ook, ik zag het als Anakin die simpelweg zijn vrouw vermoordt. Zelfs tot op het moment dat hij haar ombrengt geloofd ze nog steeds dat er in hem iets goeds zit. Op dat moment en in deze film kwam dat gewoon niet geloofwaardig genoeg over. Ook krijg je een kijkje in de helm van Darth Vader. Na al die tijd kan je zien hoe hij tegen de wereld aankijkt door zijn helm. Sommigen zullen dit erg leuk vinden, maar ik vond het een enorme domper. Wat mij betreft had dat mooi een raadsel mogen blijven, want het neemt een stukje van fantasie weg dat eigenlijk voor jezelf moet blijven.

Er waren ook ‘overbodige’ dingen in Revenge of the Sith. Zo zie je Christopher Lee maar heel weinig en voegt zijn rol als Dooku niets toe aan het verhaal. Verder zie je ook de Wookies voorbij komen en dat voegt niks toe aan deze film. Het gevecht op Kashyyyk is ook niet echt relevant voor het verloop van het verhaal en is in mijn ogen alleen toegevoegd om Chewbacca in de film te krijgen.


Ondanks deze minpuntjes is Revenge of the Sith een zeer vermakelijke film en zonder twijfel de beste van de Star Wars prequels, maar geen meesterwerk waar sommigen misschien op hoopten. Revenge of the Sith rondt alles netjes af en geeft je weer een connectie met de klassieke trilogie. Het is een film die fans, en ook de niet echt fans met een tevreden gevoel zal achterlaten.

Inhoud:

Deel deze pagina

Lees meer

• Vorige: iChair, een stoel voor luie filmliefhebbers
• Volgende: Warner: Veel nieuwe titels in mei, juni en juli