Blue Iguana

Eddie (Sam Rockwell) en Paul (Ben Schwartz) zijn gevangenismaatjes en hebben al heel wat tijd doorgebracht achter de tralies. Nu zijn ze eindelijk voorwaardelijk op vrije voeten en werken ze beiden in een restaurant in New York. Hun levens lijken op een soort doodlopend pad te zitten. Maar dan komt opeens de Engelse advocate Katherine Rockwood (Phoebe Fox) binnen. Zij heeft een aanbod voor ze dat ze niet kunnen afslaan. Haar plan is dat ze een edelsteen gaan stelen die van onschatbare waarde is. Hun grootste zorg is echter niet hoe ze de heist van de eeuw zullen waarmaken, maar de concurrentie van een psychotische misdaadbaas. De zaak wordt er niet minder ingewikkeld op wanneer ook nog de liefde in het spel komt. Zitten deze twee simpele zielen deze keer niet veel te diep in de problemen? Kunnen ze dit nog tot een goed einde brengen?

De eigenaardige titel Blue Iguana verwijst naar een soort kamhagedis die alleen op de Kaaiman-eilanden voorkomt. En er is nog wel meer eigenaardig aan de eigenzinnige combinatie van harde actie, maar ook humor en romantiek die Blue Iguana kenmerkt. Schrijver en regisseur Hadi Hajaig is duidelijk geïnspireerd door Quentin Tarantino en Guy Ritchie. Maar deze prent van Hajaig mag helaas niet in de schaduw staan van zijn inspirators. Sam Rockwell is een verdienstelijk acteur, maar hij lijkt keer op keer in slechte films te geraken. Deze film is al twee jaar geleden gemaakt, maar kwam slechts heel bepekrt in de bioscopen. Dit is wel te begrijpen aangezien de film, naast buitensporig geweld, vrijwel niets te bieden heeft. En toch krijgt dit weinig geïnspireerde werk een tweede kans in de huiskamers. De basis van de plot is die van een heistfilm, maar enkele ontwikkelingen later is er vrijwel niets meer van het verhaal te volgen. We zien eigenlijk vooral heel veel geweld en de verplichte slow-motion shootout. Uiteraard vergezeld van retro popmuziek om nog wat aan de ironie toe te voegen. Hajaig wilde alles zelf doen voor deze film. Schrijven, regisseren, produceren en monteren. Hij had een aantal, zo niet alle, van deze taken beter aan meer getalenteerde vakbroeders kunnen overlaten. Het is best lastig om geweld en komedie echt goed te laten samengaan en Hajaig slaagt daar niet in. De overmatige gore zorgt voor een soort vreemde mismatch tussen beide genres. Rockwell trekt het niveau nog enigszins omhoog, maar schittert nu ook niet direct. Aan de rest van de cast maken we maar liever geen woorden vuil. Blue Iguana is een matige film die wellicht beter alleen die paar keer in wat Amerikaanse bioscoopzalen had kunnen draaien. We vragen ons af of deze tweede kans bij de mensen thuis de perceptie van deze film kan veranderen. Als je van zelfkastijding houdt kun je de film altijd gaan kijken om zo je eigen oordeel te kunnen vormen.

Beeldkwaliteit

De Blu-ray Disc-uitgave van Blue Iguana heeft een beeldverhouding van 2.39:1. Het High Definition beeld heeft een 1080p/24p resolutie. Voor de encodering is gebruik gemaakt van de MPEG-2 video codec. Deze Blu-ray Disc-uitgave bestaat uit een 25GB dubbellaagse disk.

Voor de encodering is niet bepaald gebruik gemaakt van de hoogste standaarden en dit is helaas ook terug te zien in het eindresultaat. Tijdens scènes op klaarlichte dag ziet het beeld er nog alleraardigst uit. Er is dan voldoende scherpte en detaillering. De kleuren vallen niet echt op maar zijn mooi natuurlijk. Zodra de omstandigheden moeilijker worden, zoals bij weinig licht, laat het beeld te wensen over. Er mist dan teveel schaduwdetail waardoor te weinig van het beeld goed zichtbaar is. Dit is ook goed te zien op bijgevoegde screenshots, waarbij hele stukken in het zwart verdwijnen. Deze beeldpresentatie kan de film net dragen, maar ook niet veel meer dan dat.

Geluidskwaliteit

Blue Iguana wordt ondersteund door een Dolby Digital 5.1-track (448kb/s) in de originele Engelse taal. Jawel, je leest het goed, deze BD-uitgave heeft géén HD-audio. Dit hebben we nog niet vaak meegemaakt. We begrijpen de reden ook niet zo goed, want er is nog een paar GB over op de disk om er gewoon een HD-audiotrack op te kunnen plaatsen. Als we deze reguliere Dolby Digital 5.1-track op de eigen merites beoordelen, dan klinkt het nog best aardig. Er is aardig wat surroundwerking en een goede prioritering van dialogen. De muziek neemt een goede plaats in het geheel. Maar omdat het eigenlijk niet acceptabel is dat we geen HD-audiotrack terugvinden op een HD-uitgave, kunnen we met goed fatsoen geen voldoende geven voor deze audiopresentatie.  

Extra's

Er zijn geen extra’s inbegrepen.

Eddie en Paul zijn twee ex-gevangen die onder voorwaardelijk vrijheid in een restaurant in New York werken. Wanneer een advocate bij hen komt met een voorstel om een grote diamant te stelen, kunnen ze dit aanbod niet laten liggen. Maar dit brengt ze meer in de problemen dan ze tot nu toe ooit gewend zijn geweest. Blue Iguana is een poging van schrijver en regisseur Hadi Hajaig om grote filmmakers als Quentin Tarantino en Guy Ritchie na te doen, maar helaas slaagt hij er verre van om dit niveau te bereiken. De film is vooral saai, nietszeggend en moeilijk te volgen. Het had beter beperkt kunnen blijven tot de beperkte bioscooprelease van twee jaar geleden. De BD-uitgave heeft gemiddeld genomen een voldoende beeldkwaliteit, maar laat in laag licht situaties te wensen over. De audio is alleen in standaard definitie opgenomen, iets wat eigenlijk niet acceptabel is voor een hedendaagse BD-uitgave. Er zijn geen extra’s opgenomen op deze uitgave.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Source 1 Media.

Lees meer

• Vorige: Mary Magdalene (Blu-ray)
• Volgende: First Man (Bioscoop)