["Towering Inferno, The"]

In San Fransisco is het de avond van de opening van de nieuwste torenflat, met 135 verdiepingen de hoogste ter wereld. Het hypermoderne gebouw is opgetrokken uit staal en glas en zal die avond geheel worden verlicht. Eigenaar Jim Duncan (William Holden) is in zijn nopjes. Als architect Doug Roberts (Paul Newman) met het bericht komt dat niet alle veiligheidssystemen naar behoren werken en er niet volgens zijn specificaties is gebouwd, belooft Duncan een onderzoek. Maar de zo belangrijke feestavond moet doorgang vinden. Doug verdenkt Duncan’s schoonzoon Roger (Richard Chamberlain) geknoeid te hebben met de specificaties van het elektrische circuit.
Als de feestavond in volle gang is en alle lichten in het gebouw ontstoken zijn, ontstaat er kortsluiting en dientengevolge brand op de 81e verdieping. De brandweer, onder leiding van brandweercommandant Michael O’Hallorhan (Steve McQueen) rukt groots uit. Maar al snel blijkt de brand zich razendsnel uit te breiden en de veiligheidsvoorzieningen op meer dan één punt te kort te schieten. Op de bovenste verdieping zitten de honderden genodigden als ratten in de val en breekt er paniek uit. Brandweerman O’Hallorhan en architect Roberts bundelen de krachten om iedereen in veiligheid te brengen.

The Towering Inferno is één van de eerste en beste rampenfilms ooit gemaakt. Producer Irwin Allen had twee jaar eerder al de rampenfilm The Poseidon Adventure (1972) gedraaid en hield er na The Towering Inferno de bijnaam ‘Master of Disaster’ aan over. The Towering Inferno is een gezamenlijke productie van 20th Century Fox en Warner. Beide maatschappijen hadden de rechten gekocht van een rampenverhaal. Om de kosten te drukken besloten ze er een gezamenlijk project van te maken. Het was de eerste keer dat deze twee grote filmmaatschappijen aan een filmproject samenwerkten. De film is gebaseerd op de boeken ‘The Tower’ van Richard Martin Stern en ‘The Glas Inferno’ van Thomas N. Scortia en Frank M. Robinson. Regisseur John Guillerman kon aan de slag met het script dat Stirling Silliphant van beide verhalen had gemaakt.
Het verhaal van rampenfilms is meestal vrij simpel. Je wordt voorgesteld aan diverse mensen met hun kleine persoonlijke probleempjes die later met de ramp geconfronteerd zullen worden. Meestal wordt hierbij gebruik gemaakt aan een overdaad van bekende acteurs. Wat dat betreft heeft The Towering Inferno een indrukwekkende cast van bekende acteurs als Steve McQueen, Faye Dunaway, Paul Newman, William Holden, Fred Astaire, Susan Blakely, Richard Chamberlain, Jennifer Jones, O.J. Simpson, Robert Wagner en Robert Vaughn. Dan voltrekt zich een ramp en moeten de spelers deze zien te overwinnen. Uiteraard met allerlei (persoonlijke) tegenslagen, maar uiteindelijk hebben we toch de helden die de ramp weten te bezweren. The Towering Inferno is voor menig latere rampenfilm het voorbeeld geweest. De special effects in deze alweer 30 jaar oude film zijn natuurlijk minder hightech dan tegenwoordig, maar mogen zeker nog gezien worden. Het acteerspel van de cast is uitstekend. Geholpen door de prima soundtrack van topcomponist John Williams boeit de film de volle 2½ uur. De film heeft diverse prijzen en nominaties gekregen, waaronder een achttal Oscarnominaties. Drie Oscar’s zijn in 1975 toegekend. Een leuk weetje: hoofdrolspelers Steve McQueen en Paul Newman hebben beide exact even tekst toebedeeld gekregen, hetgeen een eis van Steve McQueen was. Nog een kleine opmerking, op de hoes staat geen leeftijdsaanduiding. Volgens informatie op de IMDB heeft de film voor Nederland een leeftijdsaanduiding van 12 jaar.

Beeldkwaliteit

Het originele 2.35:1 brede beeld staat uiteraard anamorf op de schijf. Het beeld van deze 30 jaar oude film is geheel gerestaureerd. En dat laat zich zien, want de beeldkwaliteit is zeer fraai. In de film zitten nagenoeg geen spetters of krassen, met uitzondering van de openingstitels waarin ze nog wel zitten. De kleuren zien er zeer goed uit. Filmgrain is nagenoeg niet aanwezig, wel een heel lichte beeldruis. Contrast en zwartniveau zijn beide prima in orde. Het beeld oogt scherp met een redelijke detaillering. Enig minpuntje is de veelvuldig zichtbare aliassing. Verder heeft het beeld soms last van een lichte telecine wobble (wiebelen), maar dat is niet echt storend. De ondertiteling is duidelijk, heeft een net lettertype en staat redelijk goed geplaatst onder in het beeld. De film is royaal onderverdeeld in 45 chapterstops. De film staat op een DVD-9 (enkelzijdig, dubbellaags), de laagwisseling is nauwelijks merkbaar.

Geluidskwaliteit

De van origine 4-track stereo geluidstrack is als een geremasterde Dolby Digital 2.0 Surround track (bitrate 192 kb/s) op de DVD gezet. Evenals het beeld is ook het geluid gerestaureerd. Resultaat is een goed klinkende soundtrack, waar nauwelijks ruis of kraak in zit. Op één moment in de soundtrack zijn enkele tikjes te horen. De soundtrack heeft een sterk mono karakter. Alle stemmen en nagenoeg alle filmgeluiden komen uit de centerspeaker. Soms komen de stemmen uit de linker of rechter frontspeaker. De muziek komt met een prima stereospreiding uit beide frontspeakers, waar de beide surrounds voor enige ruimtelijkheid zorgen. De surrounds geven ook het geluid van de vuurzee een ruimtelijke dimensie die je het gevoel geven er midden in te zitten. Voor een 30 jaar oude film een soundtrack die ruim voldoende aan de verwachting voldoet.

Extra's

De breedbeeld menuschermen op de DVD zijn statische plaatjes, zonder achtergrondmuziek. Op de DVD staan één extra, de bioscooptrailer (2:09 minuten) bekijken. Gepresenteerd in 1.78:1 anamorf beeldformaat.

The Towering Inferno is één van de eerste en beste rampenfilms ooit gemaakt. Door een kleine vonk komt ’s wereld grootste (135 verdiepingen) en modernste torenflats in brand te staan en zitten honderden mensen als ratten in de val op de bovenste verdieping. Met een indrukwekkende cast van bekende acteurs, met de hoofdrollen voor de heldenrollen weggelegd voor Paul Newman en Steve McQueen, is de film een voorbeeld voor menig latere rampenfilm geweest.
Warner heeft deze film uit 1974 met prima gerestaureerde beeld- en geluidskwaliteit op de schijf gezet. Jammer genoeg ontbreken bij de klassieker der rampenfilms de extra’s en moeten we het doen met alleen een bioscooptrailer. De film hoort natuurlijk in elke filmcollectie thuis.