["American in Paris, An"]

Na de tweede wereld oorlog blijft GI Jerry Mulligan (Gene Kelly) in Parijs wonen om een bestaan als kunstenaar op te bouwen. Hij woont op een heel klein zolderkamertje boven een café. Mulligan is bevriend met de Amerikaan Adam Cook (Oscar Levant), die even verderop woont. Cook is concertpianist, maar omdat hij niet van werken houdt, geeft hij geen concerten. Cook op zijn beurt is bevriend met de zanger Henri Baurel (Georges Guétary) die wel enig succes heeft.
Wanneer Mulligan op een dag op zijn gebruikelijk stek zijn kunstwerken weer aan de man tracht te brengen, is de mooie vrouw Milo Robert (Nina Foch) geïnteresseerd in twee schilderijen. Als de koop gesloten is, blijkt zij nog rijk te zijn ook en nodigt zij Mulligan uit in haar appartement. Zij stelt hem voor te zorgen voor enige promotie en wil zelfs een expositie voor hem regelen. Natuurlijk ook omdat zij Jerry zelf wel ziet zitten. Ze neemt hem ’s avonds mee naar een jazzclub, alwaar Jerry de knappe Lise Bouvier (Leslie Caron) ontmoet. Jerry is op slag verliefd op haar en doet er alles aan om een afspraak met haar te krijgen. Dat lukt uiteindelijk en ook Lise heeft romantische gevoelens voor Jerry. Alles lijkt prima, totdat Lise aankondigt te gaan trouwen en niet met Jerry.

An American in Paris wordt als één van de hoogtepunten van de Hollywood musical beschouwd. De film is in 1952 dan ook bekroond met maar liefst zes Oscars® en een Golden Globe. Gene Kelly schittert natuurlijk weer als zanger en danser in deze film. De film was het debuut op het witte doek voor de actrice Leslie Caron, die na deze film een succesvolle filmcarrière tegemoet ging. Oorspronkelijk zou trouwens de actrice Cyd Charisse de rol van Lise spelen, maar zij bleek bij de voorbereiding zwanger te zijn.
Bijzonder is de muziek die in de film gebruikt is. Dat was allemaal bestaande muziek en songs van de beroemde Amerikaanse componist George Gershwin (1898-1937) en zijn tekstschrijvende broer Ira Gershwin (1896-1983). Al in 1928 schreef George Gershwin het concertstuk An American in Paris voor orkest. Fragmenten uit dit stuk hoor je voortdurend terug in de film en tegen het einde van de film wordt het concertstuk bijna in zijn geheel uitgevoerd in een 16 minuten durende dansscène. De beide Gershwins hebben ook diverse succesvolle musicals als Funny Face en Girl Crazy geschreven. Bekende songs uit deze musicals zijn I Got Rhythm en ’s Wonderful, die beide in deze film zijn gebruikt. In de film zijn nog enkele bekende songs van Gershwin gebruikt.
George Gershwin is ook bekend geworden door zijn Rhapsody in Blue (met dat mooie klarinet intro) (1924) en zijn schitterende pianoconcert in F (1925). Van dit pianoconcert wordt het complete derde deel ook in deze film uitgevoerd in een droombeeld van de pianist Adam Cook.
Alhoewel de film zich afspeelt in Parijs, is de film geheel opgenomen op de set van Hollywood. Er zijn 44 sets gemaakt om de verschillende beelden van Parijs na te maken. Slechts enkele fragmenten zijn door een kleine cameraploeg in Parijs opgenomen en in de film gemixt.

Beeldkwaliteit

De film staat met een beeldformaat van 1.33:1 op de DVD. Toentertijd was een beeldverhouding van 1.37:1, bekend als het academy standard ratio, nog de standaard. Alhoewel de eerste breedbeeld films niet lang daarna zouden verschijnen. Wat direct opvalt zijn de ‘cigarette burns’ die ongeveer elke 17 minuten in de rechterbovenhoek te zien zijn. We hebben hier dus te maken met een transfer waarbij een releaseprint is gebruikt. Ondanks de restauratie van het beeld is dat toch te zien. Want de beeldkwaliteit is niet constant. De kleuren, het contrast maar ook de scherpte fluctueren daardoor nogal. Er zijn scènes waar het beeld beduidend helderder, fletser en minder contrastrijk is. Voor het overgrote deel ziet het beeld er redelijk goed uit. Het is tenslotte een film die alweer 50 jaar oud is. Kleuren zien er goed uit, maar ogen wel wat onnatuurlijk. Dit ligt niet aan de transfer maar aan het Technicolor bronmateriaal. Scherpte en detaillering van het beeld zijn redelijk en vallen eigenlijk wel tegen. Filmgrain is sommige momenten zichtbaar. En het beeld is niet helemaal vrij van kleine beschadigingen en krassen. Alhoewel zeker niet perfect, is het beeld toch beduidend beter van kwaliteit dan van de bioscooptrailer die ook op deze release staat. Toont dat toch het nodige is gedaan om de beeldkwaliteit te verbeteren.
De film is netjes verdeeld in 32 chapterstops. De ondertiteling (wit) is duidelijk, heeft een prima lettertype en maar had iets lager in beeld mogen staan.

Geluidskwaliteit

Helaas is de soundtrack niet opgewaardeerd. Voor een film met veel muziek zou een opnieuw gemixte soundtrack zeker een pluspunt zijn. Maar goed, we hebben hier een Dolby Digital 2.0 Mono geluidstrack (bitrate 192 kb/s). De soundtrack is wel digitaal gerestaureerd, want hij is totaal vrij van kraak of ruis. De helderheid van de soundtrack is voldoende. Het aanwezig laag is niet veel, maar voldoende om de soundtrack body te geven. De stemmen zijn in het algemeen goed te volgen.

Extra's

De breedbeeld menuschermen zijn statische plaatjes met achtergrondmuziek bij het hoofdmenu. Op deze DVD staat slechts één extra: de Theatrical Trailer (3:33 minuten). Dat is toch wel erg mager, want wat meer achtergrondmateriaal zou de film en deze release zeker gesierd hebben. Het zij helaas niet zo.

An American in Paris (1951) is, net als Singin’ in the Rain, één van de hoogtepunten van de Hollywood musical met de zingende en dansende Gene Kelly in de hoofdrol. De muziek zal bekend in de oren klinken en is afkomstig van de Amerikaanse componist George Gershwin en zijn broer Ira Gershwin. Als filmmuziek is vooral gebruik gemaakt van het gelijknamige concertstuk van Gershwin, dat hij al in 1928 had geschreven. Verder enkele songs die uit verschillende musicals van Gershwin komen, zoals I Got Rhythm en ’s Wonderful.
Deze ruim 50 jaar oude film staat met goede kwaliteit op de DVD. Voor deze transfer is een releaseprint gebruikt, de beeldkwaliteit fluctueert enigszins maar ziet er in het algemeen redelijk goed uit. De soundtrack is helaas mono gebleven, maar klinkt ook zeer acceptabel. Het is erg jammer dat deze release niet wordt gesierd met enkele mooie extra’s. Een bioscooptrailer is al wat je krijgt. Voor de liefhebbers is deze uitgave desalniettemin een absolute must.