["Revenge of the Nerds"]

Als de intelligente, maar slungelige Gilbert (Anthony Edwards) en Louis (Robert Carradine) gaan studeren aan het Adams College, merken ze al gauw dat ze niet bepaald populair zijn. Het vinden van een geschikte studentenvereniging valt dan ook niet mee, nergens zijn de studiebollen welkom. En dus besluiten ze maar om hun eigen vereniging op te richten, Lambda Lambda Lambda. Samen met een schare andere buitenbeentjes zullen de leden van de ‘Tri-Lambs’ de wereld bewijzen dat je er niet goed uit hoeft te zien om je mannetje te kunnen staan.

De puberale, op seks gerichte highschool/college-comedy, wie is er niet groot mee geworden? Met hun overdadige bloot bezorgden films als Porky’s en Animal House in de jaren ’80 menig tiener rooie oortjes, en deden bij sommigen het bloed stromen waar dat nog nooit gestroomd had. Revenge of the Nerds (1984) behoort ook tot dit genre, met als aardige vondst dat men deze keer partij kiest voor de verschoppelingen, losers en sukkels: de nerds. De comedy heeft een aardige cast, zo zijn Anthony Edwards (tegenwoordig bekend van ziekenhuisserie ER) en Robert Carradine prima in hun element als de twee ‘opper-nerds’. En ieder die de film al eens gezien heeft herinnert zich ongetwijfeld de onbeschofte, neuspulkende, boerenlatende Booger, aanstekelijk gespeeld door Curtis Armstrong. Het uitermate voorspelbare verhaal van de film bestaat uit uiteraard voor een groot deel uit ongezouten puberaal gegrap en gegrol, maar heeft wel een duidelijke moraal. De boodschap van Revenge of the Nerds is één van de meest elementaire ooit, het welbekende “Het Maakt Niet Uit Hoe Je Eruit Ziet, Van Binnen Zijn We Allemaal Hetzelfde”. Tja, je moet er maar opkomen… Natuurlijk doet Revenge of the Nerds bijna twintig jaar na dato erg gedateerd aan, en de tieners van tegenwoordig zullen vast niet onder de indruk zijn van de avonturen van de nerds. Maar toch, voor ieder die opgroeide met dit soort films is het een vermakelijk stukje nostalgie.

Beeldkwaliteit

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de beeldkwaliteit van Revenge of the Nerds is maar matig. Vooral qua scherpte valt de anamorfe transfer (die de oorspronkelijke verhouding van 1.85:1 heeft) nogal tegen. Bovendien heeft men ter compensatie een flinke portie edge enhancement toegepast, wat het beeld nu niet bepaald een natuurlijke uitstraling geeft. Minder storend is de continu aanwezige lichte filmgrain. Hetzelfde geldt voor de vuiltjes en beschadigingen in het beeld, en de kleuren geven eveneens weinig reden tot klagen. Tenslotte nog iets over de ondertiteling: deze is, zoals we van Fox gewend zijn, veel te hoog geplaatst. Ondanks de minpunten kunnen we concluderen dat de transfer net door de beugel kan, met een magere voldoende als resultaat.

Geluidskwaliteit

Eigenlijk kan de geluidskwaliteit van Revenge of the Nerds heel kort samengevat worden: het geluid klinkt namelijk als dat van een film uit de jaren ’80. En dat is afgezien van de gedateerdheid van de muziek zelf, grotendeels bestaande uit typische tachtiger jaren synthesizerdeuntjes. Het aanwezige Dolby Digital 2.0-spoor (192kbit/s) heeft namelijk een vrij beperkte dynamiek en levendigheid, en klinkt als gevolg erg vlak. Tevens is er wat lichte ruis te horen. Positief puntje is dat de dialogen altijd goed verstaanbaar zijn. Gezien de leeftijd van de film zijn de geluidsprestaties wel aanvaardbaar, maar een workout voor je installatie hoef je duidelijk niet te verwachten.

Extra's

In het uitermate saaie, standaard vormgegeven menu schitteren extra’s door afwezigheid.

Op technisch gebied laat de DVD van Revenge of the Nerds nogal te wensen over. Beeld en geluid zijn maar net acceptabel, en extra’s zijn nergens te bekennen. Een zeer matige uitgave dus. En dat is toch niet geheel verdiend, want ondanks het gedateerde karakter is Revenge of the Nerds een redelijk onderhoudende film, vooral voor degenen die opgroeiden in de jaren ’80.