["Children of Dune"]

Dune is een beetje een zorgenkindje in de filmwereld. Regisseur David Lynch (Mulholland Drive) verfilmde het verhaal van Frank Herbert in 1984 en vind het zelf nog steeds zijn slechtste film. In 2000 probeerde regisseur John Harrison het als miniserie, met Frank Herbert´s Dune als aardige, maar niet spectaculaire resultaat. Nu schrijven we het jaar 2003 en is het niet het originele Dune-verhaal wat verfilmd wordt, maar een 3-delige miniserie, gebaseerd op de Dune-boeken: \"Dune Messiah\" en \"Children of Dune\". In het eerste deel volgen we Paul Atreides (Alec Newman), die om moet leren gaan met zijn nieuw verworven Messias-titel. Aan het eind van het eerste deel worden zijn twee kinderen Leto II en Ghanima geboren, die in de laatste twee delen een belangrijke rol spelen. Het verhaal is het beste te omschrijven als een klassiek keizerrijk-epos, met lekker veel samenzweringen en gekonkel achter de schermen. De regering van de planeet Arrakis (ook wel bekend als Dune) staat nog steeds onder grote druk, zowel van buitenaf als van binnenuit. Dune blijft de enige planeet waar de kostbare grondstof \'spice\' groeit en er zijn veel mensen die maar wat graag de macht in handen hebben. De gemene Wensicia Corrino regelt zelfs de ontvoering van één van de grote wormen van Arrakis om haar eigen spice-mijntje te beginnen. Ook de aanslagen op het leven van Paul Atreides zijn niet van de lucht. En om alles nog erger te maken, door de toenemende regenval op de planeet worden de spice-producerende wormen bedreigd. Als dat allemaal maar goed gaat.

Eigenlijk maakt het niet zoveel uit of je de David Lynch versie van Dune, of de miniserie-versie van Dune hebt gezien, je rolt binnen no time in het verhaal van deze miniserie. Het enige waar kijkers van de Lynch-versie misschien wat moeite mee zullen hebben is het uitvogelen wie nu precies wie is, aangezien veel van de castleden uit de miniserie afkomstig zijn. Het is ook even slikken om niet Kyle McLachlan, maar \'Brad Pitt-wannabe\' Alec Newman in de rol van Paul Atreides te zien. Afgezien van dat soort rare dingen heeft deze miniserie zeker indruk op me gemaakt. Het verhaal is erg boeiend en het acteerwerk over het algemeen heel behoorlijk. De intriges en verwikkelingen zorgen dat de 249 minuten bijna omvliegen. Ook de special effects zijn van een beter niveau dan we gewend zijn bij TV-materiaal en zijn erg goed gelukt, op een paar shots na waarin het toch wel erg duidelijk is dat de acteurs voor een bluescreen staan te acteren. Voor fans van zowel de Lynch-film, als de miniserie is dit zeker een aanrader.

Beeldkwaliteit

Het beeld is op DVD vastgelegd in het originele aspect ratio van 1.78:1, maar is helaas niet anamorf. Waarom dit is gedaan is ons een volkomen raadsel, aangezien de Amerikaanse release wel gezegend was met een anamorfe transfer. Afgezien van dit grote minpunt is de beeldkwaliteit verrassend goed. Het beeld is voor een niet-anamorfe transfer aardig goed qua scherpte met slechts een minimale hoeveelheid edge-enhancement. Er is duidelijk veel gebruik gemaakt van kleurfilters bij deze productie, die de scènes op Dune allemaal een goudbruine gloed geven. Het kijken-door-een-pot-honing-effect is soms een beetje \'overdone\' en het contrast had ook wel een tikkeltje agressiever gemogen wat mij betreft. Het is een vrij donkere transfer, maar het beeld is stabiel en de prima kleurverzadiging laat de warme tinten van je scherm af spatten. Helaas heeft Bridge de eerste twee afleveringen op disc 1 niet helemaal netjes op elkaar laten aansluiten, waardoor er een paar woorden van de voice-over stem wegvallen. Ook de layer-change is op de meest ongelukkige plek geplaatst, namelijk midden in een vrij uitbundig special-effect shot. Twee minpunten die helaas het kijkplezier aardig vergallen. Ook de ondertiteling had een tikkeltje hoger in beeld kunnen staan. Als je dan een niet-anamorfe transfer op een DVD zet, zorg dan tenminste dat breedbeeldbezitters netjes kunnen inzoomen zonder dat het onderste gedeelte van de ondertiteling wegvalt. Hoewel de beeldkwaliteit dus op zich erg behoorlijk is, vraag ik me echt af waar ze bij Bridge in hemelsnaam mee bezig waren tijdens de productie van deze DVD.

Geluidskwaliteit

Ook de geluidskwaliteit is goed, maar niet spectaculair. We worden \'getrakteerd\' op een Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s) spoor. Onbegrijpelijk, aangezien de regio 1 DVD een 5.1 mix heeft. Verder klinkt deze track erg goed voor een stereospoor en vooral de prachtige muziek van Brian Tyler komt erg goed tot zijn recht. De mix is zeer open, klinkt helder en warm en de dialogen zijn goed verstaanbaar. Een prima track, waar verder niet veel mis mee is. Maar waarom in hemelsnaam geen 5.1 track?

Extra's

Achter de mysterieus ogende knop \"Silkstone promo\" op disc 1 gaat een wel heel vreemde special feature schuil. Wat we hier krijgen is een promotiefilmpje van 2 minuut 57 van de Nederlandse band Silkstone. Het is een raadsel wat een muziekpromo voor één of andere derderangs softrockband te zoeken heeft op een science-fiction DVD, maar het zal wel weer aan mij liggen. Oh well, lang leve de commercie!

Children of Dune is een verrassend goede miniserie die geen van de bijna 15.000 seconden zal vervelen. Ook de beeld- en geluidskwaliteit kunnen er best mee door, al is de afwezigheid van een anamorfe transfer en een 5.1 track onbegrijpelijk. Ook enkele zeer slordige authoringfouten vergallen het kijkplezier. De enige aanwezige extra is niet meer dan een commerciële muziekpromo. Een prima miniserie, die veel meer respect verdient dan deze schaamteloze \"kwak-het-op-DVD-en-de-consument-koopt-het-toch-wel\" release.