["Reservoir Dogs (DFW)"]

Joe Cabot organiseert met zijn zoon “Nice Guy” Eddie een grootse diamantroof. Daarvoor huren ze zes specialisten, die ieder een ‘kleurrijk’ alias krijgen. Als zodanig beginnen Mr. Orange, Mr. Brown, Mr. Blonde, Mr. Pink, Mr. White en Mr. Blue aan hun opdracht. Na een goede voorbereiding lijkt niets fout te kunnen gaan, maar de daadwerkelijke uitvoering van het plan loopt toch niet zoals verwacht. De politie lijkt namelijk op de hoogte te zijn van de roof, en wacht de zeskoppige bende met getrokken pistolen op. Een bloederige schotenwisseling volgt, waarbij doden en gewonden vallen. Mr. Orange, Mr. White en Mr. Pink weten te vluchten naar de verzamelplaats. Daar rijst al gauw de vraag: wie is de verrader?

Quentin Tarantino staat momenteel volop in de belangstelling vanwege zijn populaire Kill Bill-tweeluik. De regisseur/schrijver/acteur begon zijn Hollywood-carrière zo’n twaalf jaar geleden met de minimalistisch opgezette, maar zeer sterke misdaadfilm Reservoir Dogs. Veel van de kenmerken van Tarantino’s latere werk – waaronder het alom gewaardeerde Pulp Fiction – vind je ook terug in dit geprezen debuut, zoals het niet-lineaire verhaal, de excentrieke personages, het overdadige geweld (de beruchte ‘oorscène’ is er één die je niet gauw zult vergeten) en de stijlvolle cameravoering en montage. En natuurlijk de sterke dialogen vol zwarte humor, die de spil vormen van iedere Tarantino-prent. Wie anders kan een film maken die begint met discussies over de betekenis van de liedjes van Madonna en het nut van het geven van fooien? Uiteraard heb je niets aan goed geschreven dialogen zonder goed acteerwerk, en ook wat dat betreft stelt de film niet teleur. Zo zie je onder meer uitstekend spel van Michael Madsen, Tim Roth, Steve Buscemi en Harvey Keitel (die overigens een aanzienlijke bijdrage had in de verwezenlijking van Tarantino’s debuut). Dat Reservoir Dogs werd gemaakt voor een appel en een ei doet dan ook niks af aan de kwaliteit van het eindresultaat. Zo zie je maar dat je niet altijd in geavanceerde special effects, grootse decors en spectaculaire actiescènes hoeft te investeren om een goede film te kunnen maken.

Eind 2000 is Reservoir Dogs op DVD uitgegeven door RCV. Deze uitgave had goed anamorf beeld, acceptabel stereogeluid en als voornaamste extra een lang interview met Tarantino. Onlangs heeft Dutch Filmworks de film opnieuw uitgebracht, als onderdeel van de Moviegold Collection. Hoe presteert deze nieuwe uitgave op technisch gebied? Je leest het hieronder.

Beeldkwaliteit

Het beeld op deze DFW-uitgave van Reservoir Dogs heeft, net als bij de RCV-versie het geval was, de oorspronkelijke verhouding van 2.35:1. Zoals we van een moderne DVD mogen verwachten is de transfer anamorf. De kwaliteit van het beeld is prima, met een goede scherpte, uitstekende weergave van de grauwe kleuren en perfect zwartniveau. Toch zijn er ook enkele minpuntjes, zoals de duidelijk aanwezige edge enhancement en de kleine compressiefoutjes. Dit laatste heeft onder meer tot gevolg dat de detaillering wat in moet boeten. Maar al met al is het zoals gezegd zeker geen slechte transfer.

Vergelijken we deze nieuwe transfer met die op de oude DVD van RCV, dan constateren we dat de scherpte er op vooruit is gegaan, maar ook dat daarbij aanzienlijk meer edge-enhancement gebruikt is dan bij de eerdere uitgave het geval was. Zie de eerste twee screenshots voor een vergelijking. Links de oude transfer, rechts de nieuwe.

Geluidskwaliteit

Misschien heb je je wel eens afgevraagd hoe een goede 5.1-track gemaakt wordt. Het antwoord moeten we je schuldig blijven, maar DFW geeft je met Reservoir Dogs in ieder geval een perfect voorbeeld van hoe het níet moet. Want ondanks dat Reservoir Dogs met zijn minimalistische opzet en nadruk op dialogen niet echt de meest veeleisende film op geluidsgebied is, gaat zo ongeveer al het mogelijke fout met het 5.1-geluid op dit schijfje (aanwezig in Dolby Digital- en DTS-formaat). Dat begint al bij de weergave van de dialogen, die veel te breed is. Spraak blijft namelijk niet beperkt tot de center, zoals gebruikelijk is, maar bloedt tevens op vol volume door naar de linker- en rechter luidspreker. De achterspeakers worden nagenoeg alleen benut voor de incidentele muziek, ondanks dat enige surround-ambiance vaak niet misstaan zou hebben (bijvoorbeeld bij de fragmenten in de loods, denk aan echo’s, of de diner-scène in het begin). De klank van het geluid is eveneens niet om naar huis te schrijven, wat voor een groot deel te wijten is aan de overdreven hoeveelheid laag uit het LFE-kanaal. De subwoofer is namelijk vrijwel continu actief, ook wanneer dat helemaal niet nodig is. Als gevolg wordt al het geluid voorzien van een veel te dik aangezette portie bas. En neem maar van ons aan: wanneer elk geluidseffect, of het nu een vuiststoot, het laden van een pistool, het slaan van een deur of het voorbijrijden van een auto betreft, gepaard gaat met een wagonlading laag, krijg je al gauw de neiging om de subwoofer maar gewoon uit te schakelen. Niet bepaald een kenmerk van een goed gebalanceerd 5.1-spoor. Een laatste minpunt zijn de tikken en dropouts die sporadisch in beide tracks te horen zijn.

Rest ons nog een vergelijking tussen het DD-spoor (448kbit/s) en de DTS-track (754kbit/s). Het DTS-geluid klinkt een tikkeltje luider en scherper, maar daar houden de verschillen op. Ook op de DTS-track zijn de eerder beschreven problemen aanwezig, en dus is er geen sprake van een noemenswaardige verbetering ten opzichte van het Dolby-geluid. Nee, dan geef ons maar de 2.0-track van de RCV-versie in plaats van deze twee uitermate beroerde 5.1-sporen.

Extra's

In Amerika, Australië en Engeland is een uitgebreide speciale uitgave van Reservoir Dogs verschenen, die overloopt van extra’s (waaronder audiocommentaren, interviews en vele featurettes). Wat tref je hiervan op deze DFW-uitgave aan? Helemaal niks! Je leest het goed, zelfs een trailertje vinden we niet terug, laat staan de extraatjes die op de oude RCV-uitgave te vinden waren. Een grote teleurstelling.

Reservoir Dogs is een zeer sterke misdaadfilm van Quentin Tarantino, die je de aanloop naar en nasleep van een roofoverval toont. De voornaamste vraag daarbij is: wie heeft het plan verklikt aan de politie? De onlangs verschenen DVD van Dutch Filmworks geeft qua transfer weinig reden tot klagen, maar het beroerde 5.1-geluid en de totale afwezigheid van extra’s geven deze DFW-uitgave een nare bijsmaak. Dan kun je nog beter de oude RCV-uitgave op de kop proberen te tikken, die wel acceptabel geluid bevat (weliswaar in stereo), alsmede enkele extra’s. Maar dan zul je wel een iets minder scherpe transfer op de koop toe moeten nemen. Voor de echte liefhebber is er echter een veel beter alternatief: importeren uit een van de andere regio’s (bij voorkeur R1), waar zeer uitgebreide Special Editions van Reservoir Dogs zijn verschenen.