["Picnic at Hanging Rock"]

Australië, februari 1900. De meisjes van het Appleyard College zijn nette tieners die met veel zorg worden opgevoed volgens de geldende regels van het fatsoen. In kuise kleding gestoken staan ze onder de strikte leiding van de bazige Mrs. Appleyard (Rachel Roberts). Op Valentijnsdag organiseert ze een uitstapje naar Hanging Rock, een oude rotspartij in de buurt. Tijdens de picknick vragen vier meisjes of ze even mogen wandelen. Wanneer na enige tijd één van de vier schreeuwend in paniek terugkeert, wordt er een zoektocht op touw gezet om de anderen te vinden. Het lijkt er echter sterk op dat de meiden nooit meer teruggevonden zullen worden. Wat gebeurde er bij Hanging Rock?

Picnic at Hanging Rock (1975), gebaseerd op een boek van Joan Lindsay, is een van de eerdere films van regisseur Peter Weir (Dead Poets Society, Master and Commander). Zoals we al vermeldden in de recensie van Weir’s The Plumber wordt Picnic at Hanging Rock algemeen beschouwd als de film waarmee Weir echt erkenning verwierf. Het is dan ook een heel aardige film. Vooral wat betreft het visuele aspect en het sfeertje wat daarmee bewerkstelligt wordt. Typisch Weir. Eén ding is echter zeker: door het trage tempo en de rustige (maar mooie) cinematografie is het niet echt een goede film om te kijken na een dag hard werken. Want dan zul je het eind waarschijnlijk niet halen. Wat dat betreft werkt de relaxte muziek ook niet bepaald als een cafeïne-shot. Maar wie – al dan niet met enige moeite – de oogjes wél open weet te houden, krijgt daar met Picnic at Hanging Rock een mooie, sfeervolle prent voor terug. Met een flinke portie mystiek. Want wat gebeurde er nu precies met de meiden die verdwenen bij Hanging Rock? Helaas ligt hierin ook meteen de zwakte van de film, namelijk dat een bevredigend einde ontbreekt. Als kijker ben je gewend dat een in de film geïntroduceerd mysterie op het eind (grotendeels) opgehelderd wordt. Maar, je voelt hem al aankomen, dit mist Picnic at Hanging Rock. Dit mag de film dan misschien wat minder cliché maken, en op een bepaalde manier heeft het in stand houden van het mysterie ook zijn charmes, maar het laat je wel een beetje met een hongerig gevoel achter. Desalniettemin is het een prima prent voor liefhebbers van sfeervolle, mystieke films.

Beeldkwaliteit

Net als het geval was bij The Cars that Ate Paris heeft men ook Picnic at Hanging Rock met een onverwacht goede beeldkwaliteit op DVD gezet. Zo heeft het anamorfe 1.73:1-beeld een aangename scherpte en helderheid, en oogt daardoor erg prettig. En dat is natuurlijk een groot pluspunt bij een film die het voor een aanzienlijk deel moet hebben van het visuele aspect. Ook over de staat van de print hebben we weinig klachten. Toegegeven, als je goed oplet zul je wel wat kleine krasjes en vuiltjes voorbij zien komen, maar dit is in geen enkel geval storend. Zaken als edge enhancement en opvallende compressiefoutjes blijven geheel achterwege. Prima beeld, zeker gezien de leeftijd van de film!

Geluidskwaliteit

Als we uitgaan van IMDB is de geluidsmix van Picnic in Hanging Rock oorspronkelijk in monoformaat. Dat betekent dat men voor deze DVD-release het geluid heeft omgezet naar een 2.0-stereospoor. En het mag gezegd worden, het aanwezige Dolby Digital 2.0-spoor (192kbit/s) klinkt lang niet slecht voor een oude film. Bijvoorbeeld wat betreft de karakteristieke muziek, die zonder grote klachten uit de luidsprekers komt. Af en toe jengelt het geluid wat, maar dat is nauwelijks storend. Ook de dialogen zijn immer goed verstaanbaar, al is in een enkel geval duidelijk te merken dat de spraak achteraf opnieuw ingesproken is. De track is niet als ‘surround’ geflagd, maar het inschakelen van de ProLogic-stand op de versterker geeft in dit geval wel degelijk een toegevoegde waarde. Ten eerste dat de dialogen netjes uit de center komen, ten tweede dat het geluidsbeeld wordt verbreed door muziek uit de achterluidsprekers. Zeker doen dus.

Extra's

Op deze DVD het gebruikelijke pakketje extra’s zoals we dat ook aantreffen op de overige A-Film uitgaven van de oude Weir-films. En dus weer de bekende filmografie van de regisseur, alsmede trailers van The Cars that Ate Paris, The Last Wave, The Plumber en natuurlijk Picnic at Hanging Rock.

Picnic at Hanging Rock, een film van Peter Weir uit 1975, gaat over de vraag wat er gebeurde met de studentes die op zaterdag 14 februari verdwenen tijdens een picknick bij de rotspartij Hanging Rock. De film moet het vooral hebben van de goede regie en het relaxte, mystieke sfeertje. Dat het verhaal eigenlijk nergens naartoe leidt, en een bevredigend einde mist, zul je op de koop toe moeten nemen. De door A-Film uitgegeven DVD van de film stelt eigenlijk alleen teleur wat betreft de extra’s, die niet anders omschreven kunnen worden dan ‘karig’. Beeld en geluid laten daarentegen weinig te wensen over voor een film van meer dan een kwart eeuw oud. Wat dat betreft is het dus een nette uitgave.