["Christiane F. - Wir Kinder von Bahnhof Zoo"]

De 13-jarige Christiane (Natja Brunckhorst) woont met haar moeder in een grauwe flat in Berlijn. Haar oudere zusje is bij haar vader gaan wonen en haar moeder besteedt weinig tijd aan haar. Christiane wordt door haar vriendin Kessi (Daniela Jäger) gevraagd mee te gaan naar de discotheek The Sound. In de discotheek komt ze voor het eerst in aanraking met drugs, als een jongen haar een klein pilletje geeft. Ze ontmoet in de discotheek ook Detlev (Thomas Haustein) en zijn vriend Axel (Jens Kuphal). Als David Bowie in Berlijn een concert geeft, regelt haar moeder twee kaartjes voor haar. Christiane dacht met Detlev naar het concert te gaan, maar die blijkt alweer andere contacten te hebben. Tijdens het concert komt Christiane erachter dat Detlev verslaafd is aan heroïne. Voor het eerst probeert zij ook het spul, in de veronderstelling dat het slechts eenmalig proberen is. Maar het wordt al gauw van kwaad tot erger en voor Christiane er erg in heeft, raakt ze zelf ook verslaafd aan het spul. Ze ontdekt ook dat Detlev zich prostitueert in het homocircuit om aan geld te komen. Als Detlev een keer te ziek is, vraagt hij Christiane in zijn plaats te gaan. Zo raakt Christiane steeds dieper in de problemen. Haar moeder weet niet anders dan dat Christiane naar school gaat, maar ’s middags tippelt ze net als andere jonge verslaafden op het Bahnhof Zoo om aan geld te komen.
Als Christiane en Detlev samen afkicken, geeft hen dat een schijn zekerheid het drugsgebruik onder controle te hebben. En zo vallen beide steeds dieper in de problemen. Wanneer Christiane een foto van haar 14-jarige vriendin Babsi (Christiane Reichelt) ziet, die uiteindelijk aan de drugs is overleden, is Christiane vast besloten een ander te leven te gaan leiden.

Christiane F. – Wir Kinder von Bahnhof Zoo is enerzijds een ontroerende film maar zeker ook een schokkende en confronterende film. De film is gebaseerd op het ware levensverhaal van Christiane Felscherinow. Auteurs Kai Hermann en Horst Rieck hebben het verhaal van Christiane in een soort dagboek vastgelegd, gebaseerd op gesprekken met Christiane F. Toen de Duitse regisseur Uli Edel in 1981 de film april 1981 presenteerde, werd er met ontzetting en verbijstering gereageerd. De film schetst een onthutsend, schokkend en zeer (g)rauw beeld van de Berlijnse drugscene, eind jaren ’70.
De film heeft ten tijde van de release een 18 jaar en ouder keuring gekregen. Vandaag de dag heeft de film een kijkadvies van 16 jaar en ouder. Toch is er ook wel eens voor gepleit dat met name deze film op middelbare scholen aan de jeugd van 13 jaar en ouder vertoond zou moeten worden. De film is namelijk zo rauw en zo confronterend maar tegelijkertijd ook zo realistisch en aangrijpend, dat die zeker een waarschuwende en educatieve werking zou kunnen hebben. Niets maar dan ook niets wordt in de film geromantiseerd. Het aftakelende leven van Christiane en haar vriend Detlev wordt in al haar kilheid en met alle ellende keihard op het scherm getoond. De film wordt in ieder geval in Duitsland op menig middelbare school in het lesmateriaal gebruikt.
Groot gedeelte van het verhaal speelt zich af op en rond het Bahnhof Zoologischer Garten in Berlijn, waar Edel ook op locatie heeft gefilmd.
Christiane is feitelijk echt met het drugsgebruik begonnen bij het David Bowie concert. Ze was een groot fan van hem en bezat natuurlijk al zijn albums (toen trouwens nog de zwarte langspeelplaten). David Bowie heeft ook aan de film meegewerkt, waarbij het concert nogmaals is gedaan en hij klassiekers als Heroes en Station to Station zong.
Edel heeft ervoor gezorgd dat de film zo realistisch mogelijk overkomt. Dat heeft hij gedaan door de scènes ook niet echt mooi te maken, maar ook hier een soort documentaireachtige filmstijl te hanteren. En hij maakte gebruik van onbekende jonge acteurs. Geen gezichten die het publiek met andere rollen, en dus daarmee gespeelde rollen, zou kunnen associëren. Het is daarom des te meer een bijzondere prestatie dat debuterende jonge acteurs als Natja Brunckhorst en Thomas Haustein op zo’n realistische en indrukwekkende wijze de hoofdrollen hebben gespeeld.
Dat de film een weergave van de realiteit is, wordt bij de aftiteling nog eens benadrukt met de woorden: Gewidmet: Andreas W. \"Atze\" (1960 - 1977), Axel W. (1960 - 1977), Babette D. \"Babsi\" (1963 - 1977) und allen anderen, denen die Kraft und das Glück fehlten, zu überleben. Christiane vertelt zelf dat ze al 1½ jaar clean is en bij haar grootouders woont. Het is haar daarna toch weer minder goed vergaan.

De door A-Film op de cover vermelde speelduur van 114 minuten is niet juist, de film duurt 126 minuten. Dit betekent ook dat de volledige versie op deze DVD release staat.

Beeldkwaliteit

Het oorspronkelijke beeldformaat van de film is, volgens de IMDB, 1.66:1. Deze release heeft een 1.78:1 beeldformaat, waarbij het beeld anamorf is.
De beeldkwaliteit is niet iets waar de film direct punten mee gaat scoren. Maar dat heeft slechts ten dele met de transfer te maken. Regisseur Uli Edel heeft met opzet geen fraai ogende film gemaakt. Ook de beelden hebben hetzelfde grauwe karakter als het verhaal. De beelden zijn tamelijk donker, waarbij de kleur blauw, die geassocieerd wordt met koelheid, overheerst. In het beeld is filmgrain ook tamelijk opvallend, maar ook hier zal het een opzettelijk karakter hebben. Ook de scherpte en de detaillering is laag, wat onder andere ook samenhangt met het grove karakter van het beeld. Maar ook veroorzaakt wordt doordat het beeld interlaced is. Wat niet opzettelijk is, zijn de beschadigingen van het beeldmateriaal, die zich laten zien als frequente zwarte of witte vlekjes in het beeld. Ook valt af en toe op dat het beeld last heeft van telecine wobble (wiebelen). Aliasing is ook af en toe te zien evenals de gevolgen van het licht toepassen van edge enhancement.
De film is verdeeld in 12 chapterstops. De optionele ondertiteling staat netjes onder in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

De originele mono soundtrack van de film staat in Dolby Digital 2.0 mono (224 kb/s) op de schijf. Dit is een opgeknapte audiotrack die goed klinkt. Een soundtrack die weliswaar enigszins gedateerd, door beperkingen in het hoog, maar desondanks goed klinkt. De soundtrack heeft een goed aanwezig laag. Dialogen zijn goed te volgen.
De soundtrack is tevens geremasterd, waarbij keuze is uit een Dolby Digital 5.1 (bitrate 448 kb/s) en een DTS 5.1 (bitrate 754 kb/s). Een goed klinkende soundtrack. De soundtrack heeft nu een goed stereobeeld, waarbij zowel muziek als filmgeluiden met duidelijk richtingsgevoel uit beide frontspeakers komt. De surroundspeakers geven de soundtrack heel subtiel een ruimtelijk karakter, door een soort echo effect. De dialogen komen nu uit de centerspeakers en zijn ook nu goed te volgen. De geremasterde soundtrack klinkt beter dan de originele monotrack. Tussen de DD en de DTS track is echter geen kwaliteitsverschil te horen.

Extra's

De DVD start met een 45 seconden durende filmpje over Piracy, it’s a crime, ofwel het illegaal kopiëren. Dan heb je nog de A-Film leader, drie promotietrailers en het filmpje over de geadviseerde leeftijd te gaan. Daarna wordt het breedbeeld menu getoond, dat geanimeerd is met achtergrondgeluid. De promotietrailers zijn op dit menu ook nog te kiezen. Op deze DVD staan geen extra’s. De keepcase zit verpakt in een kartonnen slipcase.

Christiane F. – Wir Kinder von Bahnhof Zoo is de ontroerende en tegelijkertijd rauwe, confronterende en schokkende film over het levensverhaal van de 13 jarige Christiane F. De film is gebaseerd op het levensverhaal van Christiane en laat zien hoe zij als tiener in het grauwe Berlijn van eind jaren ’70 langzaam verslaafd raakt aan heroïne en als prostituee op de Bahnhof Zoologischer Garten probeert aan geld te komen. Regisseur Uli Edel schokte in 1981 publiek en politiek met deze confronterende film, waarin hij gebruik maakte van jonge, onbekende acteurs.
A-Film heeft deze bijzondere film uitgebracht met geremasterd geluid, waarbij keuze is uit een Dolby Digital en een DTS surround track. Ook is de originele monotrack aanwezig. Het beeld ziet er redelijk goed uit, maar dit is ook geen type film dat mooie plaatjes laat zien. Het grove, wat minder gedetailleerde beeld versterkt het rauwe karakter van de film, al laat het beeld ook wel de nodige kleine beschadigingen zien. Er staan geen extra’s op deze DVD en dat is toch wel jammer. Geen gemakkelijke film, maar wel eentje die je eigenlijk gezien moet hebben.