["Body Heat (DE)"]

Ned Racine (William Hurt) is een doodgewone advocaat in het broeierige Florida die ook graag achter de vrouwen aanzit. Na een ontmoeting met de verleidelijke Matty Walker (Kathleen Turner) is Ned helemaal onder de indruk van haar. Dat zij getrouwd is maakt hem niets uit. Matty ziet wel wat in Ned. Haar rijke echtgenoot is alleen maar de weekenden thuis, zodat de twee lovers elkaar alleen door de week kunnen zien. Ned’s werk heeft onder de vurige relatie te lijden en er moet naar een oplossing gezocht worden om de relatie uit het stiekeme te halen. Er lijkt maar één oplossing mogelijk: de dood van de echtgenoot van Matty. Samen bedenken ze een plan, waarin ook de erfenis moet worden geregeld. Anders staan ze straks met lege handen. Het lijkt een perfecte moord, maar is dat wel zo?

Body Heat is te beschouwen als een moderne film noir. Die stijl had z’n hoogtijdagen tussen 1940 en eind jaren vijftig. Maar de jaren daarna werden er nog wel eens films in die stijl uitgebracht. Een paar van de belangrijkste kenmerken zijn: een mannelijke ‘held’ raakt in de ban van een vrouw - vaak een femme fatale, een gevoel van angst en onzekerheid, een ingewikkelde verhaalstructuur en een contrastrijke belichting. Die elementen komen ook voor in Body Heat. Het is het regiedebuut van Lawrence Kasdan, die voorheen scenarioschrijver was. Hij schreef het scenario voor Star Wars - The Empire Strikes Back en Raiders of the Lost Ark. Ook het scenario van Body Heat schreef hij zelf en hij wilde het daarna ook zelf regisseren. Producer Alan Ladd Jr., voorheen werkzaam met George Lucas en Steven Spielberg, begon z’n eigen produktiemaatschappij en hij gaf Kasdan de kans om te regisseren. Kasdan liet zich inspireren door Out of the Past van Jacques Tourneur en Asphalt Jungle van John Huston, twee film noir klassiekers. Voor de hoofdrollen wilde hij acteurs die nog niet echt bekend waren in Amerika. Voor de vrouwelijke hoofdrol koos hij Kathleen Turner, die haar filmdebuut maakte. Een femme fatale met een zeer sensuele uitstraling. De mannelijke hoofdrol wordt ingevuld door William Hurt, die tot op dat moment slechts rollen in de New Yorkse filmscene had gedaan. Door de - toentertijd - onbekende gezichten kreeg het publiek een heel open verhaal te zien, waar de geschiedenis of bekendheid van de acteurs geen rol speelde. Het publiek moest de acteurs nog ontdekken. Dat resulteerde in een zwoele, sfeervolle thriller met een flinke dosis erotiek en een vleugje humor. Het was moeilijk voor Kathleen Turner om in haar eerste rol direct zo’n sensueel karakter te moeten spelen, maar ze doet het erg goed. Ze breekt al vrij snel bij het grote publiek door met Jewel of the Nile en Romancing the Stone. Ze heeft ook nog een sensuele rol in Crime of Passion en het duurt dan ook even voordat ze het stempel van sekssymbool kwijt raakt. Ook William Hurt is erg goed als de nuchtere advocaat die zijn oog heeft laten vallen op de mooie Matty. Door zijn rustige, zachte stem straalt hij kracht uit, wat hem goed van pas komt om vrouwen om zijn vinger te winden. Body Heat is een goede film, die liefhebbers van film noir en de subtiele thriller zeker zal aanspreken.
Bij de allereerste DVD’s die, in 1998, in Nederland werden uitgebracht zat ook de een versie van Body Heat. Ruim acht jaar later is er een nieuwe editie uitgebracht, de Deluxe Edition.

Beeldkwaliteit

Het grote verschil met de eerdere release van Body Heat op DVD is dat de film nu wel anamorf op de DVD staat. Er is gekozen voor het 1.78:1 formaat, wat bijna overeenkomt met het originele 1.85:1 formaat. De omzetting naar anamorf is meteen ook de enige echte winst ten opzichte van de vorige uitgave. De beeldkwaliteit is niet echt verbeterd. De filmprint is wel redelijk schoon. Schadevrij is hij niet, maar de staat is alleszins redelijk, zeker voor een film van 25 jaar oud. De scherpte van het beeld is matig en het contrast is aan de hoge kant. Dat heeft vooral gevolgen voor de toch veelvuldig aanwezige nachtscènes, waar nauwelijks enig detail is te onderscheiden in de donkere delen. Een hoog contrast is overigens wel een stijlkenmerk van de film noir. Een ander punt is de beeldruis, die in hoge mate aanwezig is. Daarnaast heeft het beeld nog last van telecine-wobble. Er zit continu een lichte beweging in het kader, wat goed zichtbaar is bij stilstaande shots. Bij interieur dagscènes is het licht wat van buiten komt erg overstraald (zie screenshot 3). Op zich geeft dat wel een extra broeierige sfeer aan de film. De kleuren hebben een vrij warme tint, wat diezelfde broeierige sfeer weer ten goede komt. Edge-enhancement is niet toegepast. De film is onderverdeeld in een nette 30 hoofdstukken. De optionele witte ondertiteling is goed leesbaar, maar staat een beetje te hoog geplaatst.

Geluidskwaliteit

De originele geluidsmix van de film is mono. De geluidsband is door een matrix gehaald waardoor deze nu als een Dolby Digital 5.1 (384 kb/s) op de DVD staat. Maar het geluid heeft nog steeds een mono indruk. Het surroundkanaal wordt, net als het LFE-kanaal, niet gebruikt. De frontkanalen worden alleen voor muziek gebruikt. De rest van het geluid komt uitsluitend uit het centerkanaal. Het geluid op zich is prima verzorgd. Het ondersteunt de broeierige sfeer die de film uitstraalt. Ook de muziek verhoogt die sfeer. William Hurt heeft de neiging om nogal binnensmonds te mompelen, maar de dialogen blijven goed verstaanbaar.
Op zich past de geluidsband prima bij de film. Maar de DD5.1 track is nogal misleidend, omdat er naast het middenkanaal niet of nauwelijks van de overige kanalen gebruik gemaakt wordt.

Extra's

De DVD bevat slechts statische menuschermen in 1.78:1 beeldformaat, met de themamuziek in Dolby Digital 2.0 als achtergrondgeluid. Alle extra’s op de DVD zijn Nederlands ondertiteld en hebben 1.85:1 anamorf beeldformaat en Dolby Digital 2.0 geluid, behalve waar anders is vermeld.

Lifted scenes (9½ min)
Vijf scènes die de uiteindelijke versie van de film niet gehaald hebben. Voor elke scène wordt aangegeven op welk moment in de film deze scène zou hebben gezeten.

Body Heat: The Plan (17 min)
Aan de hand van recente interviews met regisseur Lawrence Kasdan en acteurs William Hurt en Kathleen Turner (waarbij de jaren ook zijn gaan tellen!) en Ted Danson wordt duidelijk hoe de voorbereidingen van de film zijn gegaan. Kasdan vertelt over zijn keuze voor de acteurs. Hij wilde bijvoorbeeld acteurs die bij het grote publiek nog niet bekend waren.

Body Heat: The Production (16 min)
Een interessante documentaire, wederom met recente interviews met de betrokkenen. De film suggereert een broeierige sfeer, terwijl het bij de opnames ijzingwekkend koud was! De film bevat een flink aantal liefdesscènes. William Hurt en Kathleen Turner hadden een speciale manier bedacht om zichzelf en de crew op hun gemak te stellen voordat ze aan de liefdesscènes begonnen. Zo wordt een groot gedeelte van de film geanalyseerd en besproken. Vanwege het hoge spoilergehalte is het aan te bevelen deze documentaire pas te kijken nadat je de film hebt gezien.

Body Heat: The Post-production (10½ min)
Het vervolg van het proces is de montage. Editor Carol Littleton geeft uitleg over een paar scènes die de film niet gehaald hebben (en die te zien zijn bij de Lifted scenes). Componist John Barry heeft zich voor de muziek laten inspireren door de oude Humphrey Bogart films.

1981 Interviews met Kathleen Turner en William Hurt (12½ min)
Twee promotionele interviews met acteurs Kathleen Turner en William Hurt ten tijde van de release van de film. Deze interviews zijn in 1.33:1 beeldformaat.

Bioscooptrailer (1½ min)
De trailer van de film. Zonder muziek, zonder voice-over en zonder dialoog. Alleen een aantal geluidsfragmenten zijn te horen.

Advocaat Ned Racine begint een amoureuze relatie met Matty Walker, wiens rijke echtgenoot alleen de weekenden thuis is. De verhouding mag niet openbaar worden, waardoor alles in het geniep moet gebeuren. De enige manier om hier vanaf te komen is door de dood van Matty’s echtgenoot. Er wordt een plan voor de perfecte moord bedacht.
Body Heat is een broeierige film die doet denken aan de betere film noirs uit de jaren ’30 en ’40. Debutante Kathleen Turner is erg verleidelijk en ook William Hurt heeft een goede rol. Een spannende thriller. De beeld- en geluidskwaliteit halen niet meer dan een redelijk niveau. De voornaamste verbetering met de oorspronkelijke release is dat het beeld nu anamorf is. De extra’s geven een goede indruk over de achtergronden van de film. Dat tezamen maakt deze release, die de naam Deluxe Edition heeft meegekregen tot een interessante upgrade.