["Urban Legends: Final Cut"]

Amy (Jennifer Morrison), Travis (Matthew Davis) en Graham (Joseph Lawrence) zitten in hun laatste jaar op de filmacademie. Hun eindopdracht is het maken van een film die mee zal dingen naar de prestigieuze Hitchcock Award. Amy besluit een film te maken over stadslegendes, verhalen die iedereen als waarheid beschouwt maar die puur op fantasie blijken te berusten. Tijdens de opnames van haar film vinden er vreemde ongevallen plaats, met keer op keer een fatale afloop. Zodra Amy op onderzoek uitgaat, ontdekt ze dat een koelbloedige moordenaar verantwoordelijk is voor de vreselijke ongelukken. En erger nog: Amy weet dat zij het volgende slachtoffer zal zijn...

Toen horrorkoning Wes Craven in 1996 met zijn kaskraker Scream kwam, betekende het grote succes de opleving van een soort film dat vaak omschreven wordt als de “Slasher Movie”. In deze films, die vooral bij tieners gretig aftrek vinden, rijgt een vreemd uitgedoste maniakale moordenaar horden jongeren aan zijn mes/haak totdat de hoofdpersoon de psychopaat ontmaskert en er zodoende achterkomt dat het (verrassing!) al die tijd een Goede Bekende was. Er zijn inmiddels talloze films verschenen die gebruik maken van deze Scream-formule (zelfs een tweetal officiële vervolgen), waarvan I Know What You Did Last Summer en Urban Legend de bekendsten zijn. Laatstgenoemde heeft blijkbaar genoeg geld in het laatje gebracht voor een vervolg, getuige het hier besproken Urban Legends: Final Cut. Het is echter geen vervolg in de zuiverste zin van het woord; er zijn slechts twee kleine rolletjes uit het eerste deel en ook het verhaal staat redelijk los van dat van z’n voorganger. Final Cut is het regiedebuut van regisseur John Ottman, wiens verdiensten voorheen op het gebied van editing en het componeren van filmmuziek lagen. De film is overduidelijk naar Scream-maatstaven ingericht, en kan als zodanig weinig verrassen. Dat is het grootste probleem met dit soort films: na twee of drie Slasher Movies gezien te hebben weet je namelijk precies wat je van Final Cut kunt verwachten. Veel schrikmomenten, een ongeloofwaardig verhaaltje, enorme plotgaten, ééndimensionale karakters, en als klap op de vuurpijl de verplichte Verrassende Ontknoping (die ook in dit geval weer uiterst onzinnig en vergezocht is). Maar goed, waarom zou men een winnende formule veranderen? Dus alhoewel Urban Legends: Final Cut niets toevoegt aan het genre, zullen de liefhebbers van Scream en soortgenoten zich ook met Final Cut uitstekend vermaken. Ben je echter nooit een fan van dit soort films geweest, dan zal ook deze vertegenwoordiger van het genre je niet weten te bekeren.

Beeldkwaliteit

De film is anamorf in de oorspronkelijke verhouding van 2.35:1 op de DVD vastgelegd, waardoor de kijker dus exact hetzelfde te zien krijgt als in de bioscoop. De weergave is uitstekend, met slechts enkele kleine tekortkomingen die alleen de grootste perfectionist zullen storen. Om te beginnen heeft het beeld een prima contrast en helderheid, en is daarnaast zeer scherp en gedetailleerd. Ook in donkere scènes is dit het geval, wat mede te danken is aan het goede schaduwdetail. De kleurweergave is eveneens uitmuntend: alles ziet er natuurgetrouw uit, zonder enige vorm van oververzadiging. Beeldruis en compressie-artefacts zijn bovendien niet in de transfer aanwezig. De eerdergenoemde minpuntjes worden gevormd door een sporadisch gevalletje van aliasing en de minieme beschadiging die in het beeld opduiken. Zoals gezegd zijn deze echter dermate onopvallend dat ze het kijkplezier geenszins verstoren. De ondertiteling is goed geplaatst, duidelijk te lezen en kan naar wens in- en uitgeschakeld worden. Ook op de laagwisseling die na 67 minuten plaatsvindt (onopvallend) en de trackindeling (een ruime 28 tracks in totaal) valt niks aan te merken.

Geluidskwaliteit

Het geluid van Urban Legends: Final Cut is Dolby Digital 5.1 gecodeerd, maar maakt geen optimaal gebruik van de aanwezige kanalen. Met name het geluid uit het stereo achterkanaal valt wat tegen. Uit de achterspeakers klinkt weliswaar muziek en een enkel achtergrondgeluid, maar directionele geluidseffecten blijven grotendeels achterwege (terwijl daar genoeg gelegenheid voor is, bijvoorbeeld bij de “Tunnel of Terror”-scène). De surround-kanalen worden dus niet agressief genoeg aangesproken, wat een naar voren gericht geluidsbeeld tot gevolg heeft. Verder valt er gelukkig weinig te klagen over het geluid: het heeft een prima dynamiek, de dialogen zijn altijd goed te verstaan en ook het vele geschreeuw komt kraakhelder uit de speakers. Er wordt bovendien effectief gebruik gemaakt van de subwoofer om de geluidseffecten te ondersteunen en de schrikmomenten kracht bij te zetten. Ondanks een enkel minpuntje hebben we hier dus te maken met een prima geluidskwaliteit.

Extra's

Het menu, dat eenvoudig van opzet is, biedt de toegang tot een aardig aantal extra’s. Met uitzondering van de “Gag Reel” zijn deze toevoegingen Nederlands te ondertitelen.

Allereerst het audiocommentaar van regisseur John Ottman. Aangezien de grote betrokkenheid van Ottman bij het project (hij was namelijk ook verantwoordelijk voor muziek en editing) bevatten zijn opmerkingen veel interessante informatie over diverse aspecten van de film. Ook de beperkingen van een laag budget en de wijze waarop Ottman getracht heeft deze te omzeilen komen veelvuldig aan bod. Dit alles resulteert in een inzichtelijke commentaartrack, die zeker tot de beteren behoort.

Wie voor de “Gag Reel” kiest, krijgt een 5 minuten durende compilatie op muziek van de vele bloopers die zich tijdens de opnames voordeden (met niet anamorfe 2.35:1 verhouding en DD 2.0 geluid). Acteurs die in de lach schieten, versprekingen, mensen die onbedoeld over rekwisieten struikelen, het hele scala aan bekende bloopers komt voorbij. Niet altijd even grappig, maar toch leuk om een keer te bekijken.

De korte duur (slechts 3½ minuut) van de “Making of”-featurette (1.33:1, DD 2.0) doet vooraf vermoeden dat er weinig boeiends verteld gaat worden. En inderdaad, in dit reclamepraatje krijgen we nietszeggende interviews gecombineerd met korte fragmentjes uit de film te zien. Zonde van de schijfruimte.

Een aanvulling die meer gewaardeerd wordt bestaat uit zeven verwijderde scènes, die bij elkaar een speelduur van zo’n 9 minuten hebben. Deze scènes, die beeldverhouding 2.35:1 (niet anamorf) hebben en DD 2.0 geluid, kunnen afzonderlijk gekozen worden en optioneel van commentaar van de regisseur worden voorzien.

Met betrekking tot de verplichte bioscooptrailer is vooral het geluid vermeldenswaardig. Dit is namelijk volwaardig Dolby Digital 5.1, iets wat maar weinig voorkomt. Het beeld heeft verhouding 2.35:1 en is niet anamorf.

Tenslotte kan men de zeer beknopte Engelse bio- en filmografieën van vier acteurs en de regisseur op het schijfje terugvinden.

Urban Legends: Final Cut is een film die duidelijk op het Scream-model gebaseerd is. Voor een zogenaamde “Slasher Movie” is Final Cut echter weinig vernieuwend en daarom meer van hetzelfde. Maar dit zal de liefhebbers van het genre niet storen, vooral niet aangezien de film een prima DVD-transfer heeft gekregen met een bijna perfecte beeldkwaliteit en heel behoorlijk DD 5.1-geluid. Voeg daaraan een redelijk aantal interessante extra’s toe en je kunt concluderen dat ieder die na het zien van Scream en zijn vele aftreksels maar geen genoeg kan krijgen van dit soort films deze DVD gerust in huis kan halen.