["World War Z"]

Gerry Lane (Brad Pitt) heeft jarenlang voor de Verenigde Naties gewerkt en kwam daarbij soms in de meest gevaarlijke gebieden op aarde terecht. Dit is hij nu beu en hij wil graag meer tijd doorbrengen met zijn vrouw Karin (Mireille Enos) en zijn kinderen. Zijn leven in rust wordt echter ruw verstoord wanneer er een wereldwijde zombie-epidemie uitbreekt. Het virus verspreidt zich razendsnel, sneller dan veel mensen zichzelf in veiligheid kunnen brengen. Gerry en zijn familie worden gered dankzij Thierry (Fana Mokoena), een ex-collega van de VN. Deze actie blijkt echter niet geheel onzelfzuchtig. Het gezin van Gerry kan veilig onderdak krijgen als hij zijn medewerking verleend aan een missie die op zoek gaat naar de bron van de infectie. In een race tegen de klok poogt men de achilleshiel van het virus te vinden om deze infectie het hoofd te bieden. Falen is geen optie en heeft onherroepelijk het einde van de mensheid tot gevolg.

Het zombiegenre is weer helemaal in. Zo concludeerden we vorige maand ook al in onze recensie van Warm Bodies. Hier houdt de vergelijking ook direct op. Marc Forster (Monster’s Ball, Quantum of Solace) maakt met World War Z een mix tussen het actie- en het thrillergenre. De overweldigende beelden van vernietigde steden zijn niet van de lucht en dit is ongetwijfeld waar het grootste gedeelte van het astronomische budget van 200 miljoen dollar aan is besteed. De film blinkt echter juist uit in de kleinschalige scènes. Er zijn er een handjevol en de een is nog spannender dan de ander. Dit effect wordt niet bereikt door overmatig grafisch geweld, World War Z heeft namelijk een relatief familievriendelijke rating gekregen. De spanning wordt op een klassieke manier opgewekt doordat de hoofdpersonen continu in gevaar zijn en de bijzondere snelle en agressieve zombies elk moment in beeld kunnen springen. Er zitten dan ook enkele zeer geslaagde schrikmomenten in de film, waarbij het gebruik van 3D-effectief wordt ingezet. Wees dan ook niet verbaasd als er ergens in de bioscoopzaal zo nu en dan iemand een spontaan gilletje loslaat. De vaart zit er vanaf het eerste moment goed in en moet alleen wat inleveren tijdens de wat langdradige scènes waarin de relatie tussen het personage van Brad Pitt en zijn familie wordt neergezet. Hier zit het zwakke punt van de film. Het familiedrama in World War Z is erg standaard en buiten dit worden de personages nauwelijks uitgediept. Het verhaal neemt hier en daar ook wat ongeloofwaardige sprongetjes, maar daardoor worden er wel excuses gecreëerd om de halve wereld af te reizen. De start in de VS waarna vervolgens onder andere Korea, Israël en Ierland nog worden aangedaan. World War Z is een film vol tegenstellingen. Het is geen klassieke zomerblockbuster en weet zo nu en dan te verrassen in haar thrilleraanpak, maar staat tegelijkertijd weer bol van conventies. Wellicht nog wel het belangrijke is dat het tempo zeer hoog ligt en de ’vermaakfactor’ uitstekend is. Daartegenover staan heel wat dure zomerproducties die er niet in slagen zo onderhoudend te zijn en te blijven als World War Z. Voor de liefhebbers is er goed nieuws, Pitt schijnt al getekend te hebben voor een tweede deel.