Alita: Battle Angel

Alita (Rosa Salazar) was ten dode opgeschreven. Deze bijzonder talentvolle vrouwelijke cyborg was op de schroothoop beland. Daar wordt ze gevonden door Dr. Dyson Ido (Christop Waltz), een cyborg chirurg. Hij geeft Alita een nieuw lichaam en brengt haar weer bij bewustzijn. Alita kan zich niet herinneren wie ze is of waar ze vandaan komt. Voor Dr. Ido is het al wel snel duidelijk dat ze bijzondere krachten bezit en de spiraal van geweld kan eindigen. Om haar volle potentieel te bereiken moet ze vechten en moorden. Ze moet haar ware aard ontdekken. Ze is een engel uit de hemel. Ze is een engel des doods.

Alita: Battle Angel is een verfilming van een manga stripboeken reeks, een genre dat we nog niet zo vaak verfilmd hebben gezien in Hollywood. En als dit is gedaan, dan was het niet altijd even succesvol. Deze film is een coproductie tussen regisseur Robert Rodriquez en producent James Cameron. Deze verfilming was al een droom voor Cameron sinds de jaren ’90, maar de techniek was destijds nog niet vergenoeg. Nu in 2019 bleek dit wel mogelijk, al kostte dit 150 tot 200 miljoen dollar. Een groot deel hiervan is ongetwijfeld uitgegeven aan de maar liefst 1500 shots uit de film die computereffecten bevatten. Het hoofdpersonage zelf is bijvoorbeeld digitaal gerendered. Ze ziet er wel precies zo uit als de actrice die haar speelt en Rosa Salazar heeft ook alle lichaamstaal voor haar rekening genomen, maar het eindresultaat is uiteindelijk digitaal. De meeste andere acteurs zijn wel gewoon in hun eigen vlees en bloed te zien. Het knappe aan het eindresultaat is dat dit allemaal naadloos in elkaar valt. Al na een paar minuten valt het je nauwelijks nog op dat Alita digitaal wordt weergegeven. Visueel is de film sowieso mooi om te zien. De omgevingen zijn fantasierijk en bomvol details en de actie is spectaculair. Helaas houden de positieve commentaren op deze film daarmee op. Het script voor Alita: Battle Angel is een zootje. Er is geen duidelijke rode draad door het verhaal en alles hangt een beetje als los zand aan elkaar. Ook is er veel onbenut potentieel. Alita leeft in een soort arbeiders onderwereld, waar iedereen werkt voor de zwevende stad boven hen. Je verwacht als kijker dat het verhaal daarom draait en dat je hier meer over te weten komt. Maar dit blijkt helemaal niet de insteek. De inzet is actie, actie en nog eens actie. Op zich is er niets mis met een focus op spektakel, maar hier is het verhaal zo verzaakt, dat het geheel al snel niet meer boeit. De flitsende beelden worden compleet betekenisloos en de speelduur van 2 uur lijkt eeuwig te duren. De losse delen van Alita: Battle Angel steken  best goed in elkaar. Mooie effecten, sterke actie en verdienstelijk acteerwerk. Maar als je ze bij elkaar optelt krijgt je toch een misbaksel. Als men iets minder tijd had besteed aan het uiterlijk van de film en iets meer aan een beter verhaal, dan had er zeker potentie in deze film gezeten. Aan het eind wordt er duidelijk een opstapje gemaakt naar een vervolgdeel, waarin Edward Norton blijkbaar een rol speelt. Hij maakt hier namelijk alvast een kleine cameo. Het is nog maar een vraag of dit vervolg er wel komt. In de VS bracht de film ten tijde van dit schrijven (ongeveer een week na de release) een schamele 42 miljoen dollar op. Wereldwijd stopt de teller op 137 miljoen. Met nog wat bioscooptijd erbij en straks streaming en andere platforms wordt het budget er wellicht net uitgehaald, maar een grote hit is het bepaald niet. Wat ons betreft mag het vervolg ook gerust achterwege blijven.

Alita was ten dode opgeschreven. Ze wordt gered van de schroothoop door cyborg chirurg Dr. Dyson Ido. Om haar volle potentieel te bereiken moet Alita vechten en moorden. Ze moet haar ware aard ontdekken. Ze is een engel uit de hemel. Ze is een engel des doods. De losse delen van Alita: Battle Angel steken best goed in elkaar. Mooie effecten, sterke actie en verdienstelijk acteerwerk. Maar als je ze bij elkaar optelt krijgt je toch een misbaksel. Als men iets minder tijd had besteed aan het uiterlijk van de film en iets meer aan een beter verhaal, dan had er zeker potentie in deze film gezeten.