Sweet Thing

De vijftienjarige Billie (Lana Rockwell) en haar broertje Nico (Nico Rockwell) wonen met hun vader Adam (Will Patton) in een klein kustplaatsje in de Amerikaanse staat Massachusetts. Hun vader is een zware alcoholist en raakt daarom vaak de weg kwijt. Als ze gedwongen worden om bij hun moeder en haar merkwaardige vriend te wonen, blijken ze niet veel beter af te zijn dan eerst. Een van de weinige lichtpuntjes die ze bij hun moeder tegenkomen, is afkomstig van hun buurjongen Malik (Jabari Watkins). Samen trekken ze de wijde wereld in. Weg van hun ouders en weg van al hun pijn.

Sweet Thing is geregisseerd door Alexandre Rockwell, bekend van films als In the Soup (1992) en 13 Moons (2002). De karakters in de films van Rockwell zijn vaak erg interessant, omdat ze verreweg van perfect zijn. Dat is in deze film ook zeker het geval, maar daarnaast worden een aantal karakter ook door de familie van Rockwell zelf gespeeld. De rollen van Billie en Nico worden namelijk vertolkt door zijn dochter en zoon en de rol van de moeder wordt door niemand minder dan zijn eigen vrouw gespeeld. Vooral de dynamiek tussen Billie en Nico komt hierdoor erg natuurlijk over. Het verhaal is erg heftig en het paar komt veelal in nare situaties terecht. De manier waarop de broer en zus elkaar beschermen komt goed bij de kijkers aan. Het geruststellende vermogen van Billie en de ‘klaar-om-te-vechten’ houding van Nico blijken een zeer capabele combinatie te zijn. De broer-zus verhoudingen zijn duidelijk gebaseerd op hoe het in werkelijkheid bij families vaak is, en de regisseur heeft dat perfect begrepen. Rockwell heeft er ook voor gekozen om de film bijna volledig in zwart-wit te doen. Hier moet je als kijker even aan wennen, maar accepteer je vervolgens volledig wanneer het duidelijk wordt dat de enige kleurbeelden in de film een afspiegeling van een onbereikbare werkelijkheid tonen. Eigenlijk zoals het in het echte leven ook kan zijn. Je van het ene moment in rozengeur en maneschijn bevinden, naar plotseling een ander moment in donder en bliksem, is iets dat voor veel mensen wellicht geen onbekend gevoel is. Sweet Thing is op het filmfestival van Berlijn winnaar geworden van de zogenaamde ‘Kristallen Beer’ prijs. Zo’n waardering voor deze film is dan ook zeker terecht. Sommige gedeeltes kunnen wat langdradig aanvoelen, maar over het algemeen is het een mooi en zeer aangrijpend verhaal. Er komen zoveel elementen in voor die helaas toch een realiteit zijn in veel huishoudens. Drugsgebruik bij ouders, mishandeling binnenshuis, chaotische scheidingen. Vaak zijn hier dan ook de kinderen de dupe van. Dit zie je in Sweet Thing op een ingrijpende manier terugkomen. Dit wordt dan wel vermengd met een ietwat onrealistische verhaallijn rond de tweede helft van de film, maar dat zou ongetwijfeld gedaan zijn om voorspelbaarheid tegen te gaan. Hoewel de mate van realisme in de laatste gedeeltes van het verhaal wat minder worden, neemt dit weinig af van de algehele charme. 

Billie en Nico besluiten samen met hun buurjongen Malik weg te rennen van hun ouders. Voor het eerst in een lange tijd kunnen ze zonder angst van een toekijkend oog echt plezier beleven. Sweet Thing is een aangrijpende film die de gevolgen van slechte ouders op een zeer confronterende manier laten zien. Het zwart-witbeeld zorgt voor een bijzondere kijkervaring die je niet snel zult vergeten.   

Lees meer

• Vorige: El Camino (Blu-ray)
• Volgende: District 9 (UHD)