["Scooby-Doo"]

De speurders van Mystery Inc, Fred, Velma, Daphne, Shaggy en hun hond Scooby Doo, staan er bekend om dat ze ieder mysterie kunnen ontrafelen. Nadat ze de zoveelste schurk ontmaskerd hebben, hebben Fred, Velma en Daphne er echter genoeg van, en wordt Mystery Inc opgedoekt. Er gaat een tijd voorbij waarin ieder zijn eigen weg inslaat. De Scooby Gang wordt echter verenigd als elk van de leden door de excentrieke Emile Mondavarious (Rowan Atkinson) uitgenodigd wordt op zijn pretpark-eiland Spooky Island, om een aantal mysterieuze zaken op te lossen. De pretparkbezoekers komen op het eiland aan als levendige tieners, maar als ze het eiland verlaten gedragen ze zich als levenloze zombies. Wie of wat kan hierachter zitten?

Er zal vrijwel niemand zijn die nog nooit van Scooby Doo heeft gehoord. De trouwe viervoeter uit de wereldberoemde tekenfilmserie is tegenwoordig vrijwel net zo populair als toen hij zo’n dertig jaar geleden voor het eerst te zien was. Het valt niet mee om een dergelijke succesvolle serie met een waardige verfilming te vereren, maar regisseur Raja Gosnell probeerde het toch. Een groot probleem daarbij was het converteren van de tekenfilmhond naar de ‘werkelijke wereld’. Men is daarin echter prima geslaagd; met behulp van de computer werd een Scooby Doo gecreëerd die de belangrijke kenmerken van zijn cartoonrepresentatie heeft behouden, maar desondanks genoeg realistische trekjes bevat om binnen de opzet te passen. Naast Scooby is uiteraard ook de rest van de ‘Scooby Gang’ van de partij. Freddie Prinze Jr., Linda Cardellini en Sarah Michelle Gellar geven aardige vertolkingen van respectievelijk Fred, Velma en Daphne, maar helemaal overtuigen kunnen ze niet. Dat is wel anders bij Matthew Lillard, die de rol van Norville ‘Shaggy’ Rogers op zich neemt. Lillard weet namelijk op perfecte wijze gestalte te geven aan het meest populaire lid van de Scooby-gang. De acteur ziet er uit als Shaggy en beweegt als Shaggy. Maar, en dat is misschien wel net zo belangrijk, Lillard klinkt ook als Shaggy. Een welgemeend “Zoinks!” voor deze perfecte casting! Een andere man die complimenten verdient is Bill Boes, die verantwoordelijk was voor het visuele ontwerp. Boes ontwierp een aantal prachtige sets, die perfect de sfeer van de tekenfilm uitademen. Tot zover lijkt er weinig te klagen, maar verhalenderwijs laat de film toch een paar steekjes vallen. Een aantal zaken wijkt namelijk onnodig af van de conventies uit de serie (zo hebben zowel Shaggy als Velma een overbodige ‘love interest’) en sommige grappen zijn tamelijk misplaatst (bijv. de scheetwedstrijd). Ook is de identiteit van de slechterik nogal vergezocht en zal deze de kenners van het Scooby Doo-universum erg vreemd overkomen. Perfect is de film dus niet, maar desondanks zal het luchtige, onderhoudende Scooby Doo de jonge en oude liefhebbers van de serie zeker kunnen bekoren.

Beeldkwaliteit

Scooby Doo staat met de verhouding van 1.78:1 op de DVD, een acceptabel verschil met het oorspronkelijke 1.85:1. Zoals we mogen verwachten van Warner heeft Scooby Doo een goede transfer gekregen. Voornaamste pluspunt is de helderheid en fleurigheid van de kleuren, waardoor het tekenfilmachtige ontwerp perfect uit de verf komt. Verder heeft het beeld een goed contrast en een uitstekend zwartniveau. De scherpte van de transfer is niet altijd optimaal, maar over het algemeen is deze zeker acceptabel. Kleine minpuntjes zijn de lichte beeldruis die vrijwel continu zichtbaar is en de aanwezigheid van een lichte vorm van edge enhancement. Desondanks een mooie, solide transfer.

Geluidskwaliteit

De DVD van Scooby Doo bevat bijna vanzelfsprekend een Engelse Dolby Digital 5.1-track (384kbit/s). Er is echter ook aan de kleintjes gedacht, want tevens heeft men de Nederlandse nasynchronisatie op het schijfje gezet, tevens als een 5.1-spoor (waarvoor complimenten). Beide tracks hebben een mooie, warme klank en een uitstekende balans, al liggen de dialogen bij het Nederlandse spoor er logischerwijs wat dik bovenop. Het geluid heeft redelijk wat spreiding, met een lichte nadruk op de voorkanalen. Het surroundgebruik is niet overdreven agressief, maar toch worden de achterluidsprekers regelmatig benut voor muziek en omgevingsgeluiden. Ook het LFE-kanaal doet zijn werk, het ondersteunen van muziek en zwaardere effecten, zonder noemenswaardige problemen.

Extra's

De stijlvol vormgegeven Nederlandstalige menu’s herbergen een leuke verzameling extra’s.

Om te beginnen treffen we twee commentaartracks aan. Op de eerste horen we regisseur Raja Gosnell en producers Richard Suckle en Chuck Roven. Ondanks een aantal stiltes leveren de heren een goed, informatief commentaar over o.a. de sets, personages, acteurs en de opbouw en evolutie van de film. Uiteraard komt men ook met een aantal aardige anekdotes voor de dag.

De tweede gesproken toelichting komt voor rekening van vier menselijk leden van de Scooby-gang (Lillard, Prinze Jr., Cardellini en Gellar). Het is duidelijk te merken dat de acteurs en actrices het goed met elkaar kunnen vinden. Het commentaar maakt dan ook een erg gezellige indruk, maar erg informatief is het niet. De commentaartracks zijn de enige extra’s die niet Nederlands ondertiteld zijn.

Vervolgens kun je een kleine veertien minuten aan verwijderde scènes bekijken, desgewenst met (niet Nederlands ondertiteld) commentaar van de regisseur. Het merendeel van de fragmenten (1.85:1 niet anamorf, DD 2.0), waaronder een met de hand getekend alternatief begin, zouden zeker niet misstaan hebben in de uiteindelijke film. Zoals dat vaker gebeurt moesten ze om de vaart erin te houden helaas het veld ruimen.

‘Scooby Doo: Unmasking the Mystery’ (1.33:1, DD 2.0) toont in 22 minuten een korte blik achter de schermen, gecombineerd met interviews met cast en crew. Daarin komt onder meer aan bod hoe moeilijk het is om te acteren indien je tegenspeler, in dit geval Scooby Doo, een creatie van de computer is. Het geheel is duidelijk promotioneel van aard, maar desondanks toch aardig om een keer te bekijken.

Verder vind je een aantal korte featurettes (1.33:1, DD 2.0): in ‘Enge Plekken’ krijgen we een rondleiding over de prachtige sets, ‘The Mystery Van’ behandelt het favoriete vervoersmiddel van de Scooby-gang, en tenslotte zien we de totstandkoming van ‘Daphne’s Vechtscène’, waarbij de hulp van een team kung-fu-specialisten uit Hong Kong werd ingeroepen. Ook bevat de DVD een videoclip van het nummer ‘Land of a Million Drums‘ van Outkast (1.78:1 niet anamorf, DD 2.0), en is onder ‘Scooby Doo Soudtrack Info’ een kort reclamefilmpje over de soundtrack aanwezig.

Tenslotte heeft de DVD nog een aantal aanvullende extra’s te bieden voor bezitters van een PC die met DVD-rom-schijfjes overweg kan. Na installatie van de meegeleverde InterActual-speler kan men om te beginnen een aantal aardige, maar eenvoudige spelletjes spelen. Verder zijn twee knutselplaten uit te printen, die je na het wat knip- en plakwerk een schaalmodel van The Mystery Machine en een doosje Scooby Snacks opleveren. De laatste extra’s zijn een Scooby Doo-screensaver en bureaublad-thema. Wat overigens opmerkelijk is, is dat men, indien er een microfoon op de PC is aangesloten, door de menu’s kan bladeren met behulp van spraakcommando’s.

De DVD bevat trouwens ook een verborgen extra. Zie hiervoor de Easter Egg-pagina op DVD.nl.

Scooby Doo is een aardige verfilming van de gelijknamige tekenfilmserie. De film neemt zichzelf niet al te serieus, waardoor er genoeg plaats is voor cartoonachtige humor en taferelen. Aan de DVD van Scooby Doo is de nodige aandacht besteed: de film staat met een goede beeldkwaliteit en prima geluid op het schijfje, en wordt bovendien vergezeld door een ruime hoeveelheid leuke extra’s. Al met al dus een uitstekend verzorgde DVD, die liefhebbers van de serie op zijn minst een keer moeten huren!