["Pretty In Pink"]

Andie Walsh (Molly Ringwald) is een high school leerlinge. Ze maakt zelf haar eigen kleren. Noodgedwongen, want haar vader en zij hebben het niet breed. Haar vader Jack (Harry Dean Stanton) is zonder werk, haar moeder heeft hen beide verlaten. Andie is bevriend met Phil ‘Duckie’ Dale (Jon Cryer), al net zo’n buitenbeentje als zijzelf. Duckie is stapelverliefd op Andie, maar zij ziet in hem meer een zeer goede vriend. In haar vrije tijd werkt Andie in een platenzaak. Met de eigenaresse Iona (Annie Potts) heeft Andie een soort moeder-dochter relatie. Andie ontmoet in de platenzaak Blane (Andrew McCarthy), een leuke jongen uit de rijke buurt. Een vonk springt bij beide over en Blane vraagt Andie uit. Duckie, jaloers natuurlijk, waarschuwt Andie dat zij van een koude kermis thuis zal komen. Maar Andie is verliefd en al helemaal in de wolken als Blane haar vraagt voor het schoolbal. Voor deze gelegenheid wil Andie een speciale jurk maken. De vrienden van Blane, met name de yup Steff (James Spader), vinden dat hij niet met zo’n gewoon meisje om kan gaan. Groot is dan ook de teleurstelling bij Andie als blijkt dat Blane haar laat zitten. Andie wil desondanks toch naar het schoolbal gaan.

Producer John Hughes heeft in de jaren ’80 diverse tienerkomedies afgeleverd, waarin tieners die worstelen met hun liefdesleven centraal staan. Vergelijkbare films zijn Some Kind of Wonderful en Weird Sience. Ook het bekende en uitstekende Breakfast Club is geproduceerd door Hughes.
Na het succes van Pretty In Pink maakten het duo Howard Deutch (regisseur) en John Hughes (producer) een jaar later eenzelfde film, Some Kind of Wonderful. Ook deze film werd een groot succes. Voor tieners zijn ook heden ten dage de liefdesperikelen nog steeds heel herkenbaar. Het spel van de jeugdige spelers is redelijk. Verrassend is de film geenszins, het thema over liefde tussen rijk en arm is al diverse malen verfilmd. Pretty in Pink voegt daar eigenlijk niet zoveel aan toe. Wel staat bij deze tienerkomedies altijd een sociaal thema centraal, hier dus de klassenstrijd tussen arm en rijk. De film is onderhoudend vermaak met een leuke mix van dramatiek, humor en natuurlijk romantiek. Is het een voorspelbare film? Waarschijnlijk niet, want het originele einde van de film zoals Hughes en Deutch eerst had voorzien, is na vertoning aan testpubliek verwijderd. Het huidige einde, waarmee de film bekend geworden is, moest opnieuw verfilmd worden. Alle acteurs werden van hun reeds aangegane nieuwe verplichtingen weggeroepen om dit gewijzigde einde alsnog te verfilmen.
Het is vooral de jaren ’80 popmuziek die de film dat extra cachet geeft. Enkele hits heeft de film zeker opgeleverd, zoals het If You Leave van Orchestral Maneuvres in the Dark (OMD) en Wouldn’t it be good van Nick Kershaw.

Beeldkwaliteit

Het oorspronkelijke beeldformaat van de film is 1.85:1. Op DVD staat de film in het 1.78:1 beeldformaat, waarbij het beeld anamorf is vastgelegd. Het beeld ziet er redelijk uit. Kleuren zien er goed uit, alhoewel het iets sprankelender kon. Het beeld is redelijk scherp, detaillering is erg matig waardoor het beeld wat soft aandoet. De kwaliteit van het beeld zou beter kunnen, de film is tenslotte nog maar vijftien jaar oud. Filmgrain is gedurende de hele film in duidelijk zichtbaar aanwezig en resulteert in een vrij korrelig beeld. Frequent zijn spettertjes te zien als gevolg van een beschadiging van het filmmateriaal. Edge enhancement is ook zichtbaar toegepast en er zijn een paar scènes waar aliassing duidelijk zichtbaar is. Sommige momenten is telecine wobble (waarbij het beeld lichtjes beweegt in het beeldframe) zichtbaar. De film is verdeeld in 15 tracks en staat op een DVD van het type DVD-5 (enkelzijdig en enkellaags). Er zit dus geen laagwisseling in de film. De optionele ondertiteling (wit) is duidelijk, heeft een te groot lettertype en staat te hoog in het beeld geplaatst.

Geluidskwaliteit

De originele Engelstalige Dolby Stereo soundtrack is geremixt en staat nu in Dolby Digital 5.1 (bitrate 448 kb/s) op de DVD. De nadruk van de soundtrack ligt op de voorkanalen. De film bestaat vooral uit dialogen, afgewisseld en ondersteund door de kenmerkende jaren ’80 popmuziek. Enkele momenten jankt de muziek, waarschijnlijk door fluctuaties in de snelheid van de film bij het overzetten naar DVD. Reuze irritant. Het stereobeeld van de muziek is goed, waarbij de surrounds de muziek nog een iets ruimtelijk karakter geeft. Verder is de soundtrack voornamelijk gericht op de centerspeaker. De soundtrack klinkt warm met een goed gedefinieerd hoog en duidelijk aanwezig laag. Ondanks het zeer beperkte gebruik van de subwoofer, is het laag voldoende en alleen in de muziek aanwezig. De dialogen komen, uiteraard, goed te verstaan uit de centerspeaker.

Extra's

De breedbeeld menuschermen zijn statische plaatjes zonder achtergrondgeluid. Deze DVD heeft geen extra’s. Bij de DVD zit een inlay met de tracklisting.

Pretty in Pink, van het duo regisseur Howard Deutch en producer John Hughes, is één van de vele geslaagde tienerkomedies van de jaren ’80. En het zijn wederom tieners die worstelen met hun liefdesleven, hetgeen in de film leuk wordt weergegeven in een combinatie van dramatiek, humor en romantiek.
Net als alle andere films uit de jaren ’80 die Paramount op DVD heeft uitgebracht, is ook bij deze uitgave beeld- en geluidskwaliteit slechts redelijk. Het beeld bevat redelijk veel ongerechtigheden, de soundtrack is voornamelijk stereo. Ook bij deze uitgave is de film het enige dat op de DVD staat, extra’s zijn helaas niet aanwezig. Voor liefhebbers van dit soort tienerkomedies natuurlijk weer een leuke aanwinst.