["Sunset"]

Studiobaas Alfie Alperin (Malcolm McDowell) heeft het idee om voor zijn volgende film twee van de meest beroemde Amerikaanse helden om hun medewerking te vragen. Acteur Tom Mix (Bruce Willis), de absolute held van het witte doek, zal in deze film de legendarische sheriff Wyatt Earp te spelen. De echte Earp (James Garner) is ingehuurd als technisch adviseur. Aanvankelijk lijken de Hollywood-glamour en het Wilde Westen te botsen, maar Mix en Earp zullen toch samen moeten werken als ze betrokken raken bij een moord waarvan zij de schuld krijgen...

Toen Blake Edwards, bij velen bekend als schrijver/regisseur van de wereldberoemde Pink Panther-films, besloot om Rod Amateau’s detectiveroman Sunset te verfilmen, wist hij direct welke twee acteurs hij in de hoofdrollen wilde hebben. Hij achtte James Garner namelijk geknipt voor de rol van Wyatt Earp, en Robert Duvall zou een uitstekende Tom Mix kunnen spelen. Toen bleek dat er naast de gerespecteerde Garner geen budget was om ook topacteur Duvall te contracteren, moest men iemand anders zien te vinden. De oplossing droeg zich aan toen de manager van Bruce Willis het script in handen kreeg, en de rol van Tom Mix echt iets vond voor de opkomend acteur (die pas echt door zou breken met zijn volgende film, actieklassieker Die Hard). Willis tekende het contract, en op 6 april 1987 begon men met de productie. Sunset speelt in het Hollywood van de jaren twintig, en deze setting werd nauwgezet gereconstrueerd. De kleding, gebouwen, auto’s, alles ademt perfect de sfeer van de twintiger jaren. Deze authenticiteit werd ook door de critici gewaardeerd, getuige een Oscar-nominatie voor het kostuumontwerp. Maar ook het acteerwerk mag er zijn. Vooral James Garner is, door de flair waarmee hij de rustige, doch gehaaide Earp vertolkt, een plezier om naar te kijken. Ook Willis brengt het er aardig vanaf als stoere cowboy/filmster, maar wellicht dat de acteur iets te vriendelijk overkomt om overtuigend een arrogante ster te spelen. De uitstekende chemie tussen hem en Garner maakt echter veel goed. Het verhaal van Sunset is een beetje een standaard film-noir-achtig detective verhaaltje, met hier en daar een vleugje humor (vooral in de vorm van de snedige uitspraken van Garner). Als gevolg is Sunset lekker licht verteerbaar vermaak, dat vanwege een prima sfeer en dito acteerwerk zeker het bekijken waard is.

Beeldkwaliteit

Het beeld van Sunset heeft bij de overgang naar DVD gelukkig de oorspronkelijke verhouding van 2.35:1 behouden. De kwaliteit van de anamorfe transfer is over het algemeen prima. Zo is de scherpte bovengemiddeld, afgezien van hier en daar een scène in soft-focus, en worden de kleuren natuurgetrouw weergegeven. Ook de hoeveelheden vuil en beschadigingen op de print blijven ruim binnen de perken, al zal de met vuil doorspekte openingsscène in eerste instantie anders doen vermoeden. Minder positief is de buitensporige hoeveelheid edge enhancement die menigmaal op hinderlijke wijze in het oog springt. Ook de lichte artefacting als gevolg van de compressie en het matige schaduwdetail zijn kleine tekortkomingen. De ondertiteling (laag en duidelijk) en hoofdstukindeling (28 tracks) zijn daarentegen uitstekend.

Geluidskwaliteit

Het Engelse geluid van Sunset treffen we op het schijfje aan als een Dolby Digital 4.0-spoor (448kbit/s), waarbij men de beschikking heeft over de volgende discrete kanalen: links, center, rechts en een mono achterkanaal. Meestal ligt de nadruk bij Sunset op de voorkanalen. Daar heeft het geluidsbeeld een redelijke stereospreiding, die soms wat gekunsteld overkomt. Af en toe zijn namelijk geluidseffecten uit de linker of rechter luidspreker te horen die daar niet thuishoren. Het achterkanaal komt vrijwel uitsluitend tot leven als de filmmuziek zijn opwachting maakt. Op deze momenten onstaat een prima ruimtelijkheid. Bij de meer spraakgeörienteerde scènes komen de dialogen netjes uit de middenluidspreker, maar de klank van de spraak is nogal dof. Ook is in het geluid, inclusief dialogen, een scherp randje in het hoog hoorbaar en treedt zo nu en dan wat lichte vervorming op. De dynamiek is eveneens niet om naar huis te schrijven, en gemiddeld gezien klinkt het geluid dan ook ietwat gedateerd. Voor een film uit 1988 zijn de prestaties desondanks acceptabel, maar meer dan een magere voldoende kunnen we er echt niet voor geven.

Extra's

Wat extra’s betreft zul je niet veel bijzonders op deze DVD aantreffen. De enige toegevoegde zaken op het schijfje zijn twee trailers, en nog niet eens van Sunset. De twee trailers die je kunt bekijken zijn namelijk van de westerns Silverado en Buck and the Preacher (allebei 1.33:1, DD 2.0). Verder bevat de verpakking een boekje met daarin de tracklisting en enige summiere productieinformatie.

Het door Blake Edwards geregisseerde Sunset, een van de eerste avondvullende films met Bruce Willis, is een luchtige detective met een licht humoristisch tintje die zich afspeelt in het Hollywood van eind jaren twintig. De film moet het vooral hebben van de authentieke sfeer en het prima acteerwerk van met name James Garner. Al met al is Sunset een lichtverteerbaar filmpje dat lekker wegkijkt. De DVD-uitgave kan echter maar bar weinig indruk maken: beeld en geluid zijn acceptabel, maar niets bijzonders, en qua extra’s valt er weinig noemenswaardigs te beleven. Op technisch gebied dus een matig schijfje, maar Sunset is desondanks vermakelijk genoeg om de DVD een keer te huren.