["Cube 2: Hypercube"]

Acht vreemdelingen ontwaken in een kubusvormige ruimte en ze hebben geen idee hoe ze daar terecht zijn gekomen. Ze lijken in een soort duivelse Rubik-puzzel beland. Elke kubusvormige kamer heeft zes deuren (één op elk van de vier kubus-zijden, de vloer en het plafond). Elke deur leidt weer naar een andere kamer. De kamers lijken allemaal op elkaar en soms lijken de ruimtes zich zonder reden te verplaatsen met een enorme snelheid. Er zijn vreemde geluiden te horen en haast bovennatuurlijke verschijnselen, die bij tijd en wijle zeer dodelijk uit kunnen pakken. Deze zogenaamde “Hypercube” kent geen cijfers en markeringen zoals de kubus uit de eerste film. En bovendien kent deze kubus een vreemde vierde dimensie, waarin tijd en ruimte geen betekenis lijken te hebben. De personages moeten vechten voor hun leven om aan de greep van de dodelijke kubus te ontkomen. Maar is er wel een uitweg ditmaal en zijn de gevangen mensen wel veilig voor elkaar?

Zoals je wellicht hebt gemerkt is het plot van Cube 2: Hypercube in een paar zinnen samen te vatten. Net als zijn voorganger, de cult-hit Cube uit 1997, is het verhaal vrij simpel. In het origineel, geregisseerd door nieuwkomer Vincenzo Natali werkte dit zeer effectief. De eenvoudige en toch intrigerende opzet maakte dat je op het puntje van je stoel vastgevroren zat. In dit vervolg, geregisseerd door Andrzej Sekula is het concept echter veel te ingewikkeld gemaakt. De kracht van het origineel lag namelijk juist in het mysterie en het feit dat naarmate de film vorderde alles toch enigszins logisch te verklaren was. In deze film wordt logica totaal overboord gegooid en is vanaf het begin één ding duidelijk: namelijk dat alles onduidelijk is. Het acteerwerk, toegegeven ook niet één van de sterkste punten van het vorige deel, is nu echt werkelijk tenenkrommend en de personages zijn zo stereotiep, dat je vrijwel vanaf het begin al weet wat ieders rol zal zijn tijdens de film. Zogenaamde verrassingen en karakterwendingen lijken eerder gekunsteld en komen niet zo geloofwaardig over als in de eerste film. Helaas komt ook de dreiging van de kubus zélf niet zo goed uit de verf als in Cube; de goed bedachte, originele booby-traps uit de eerste film zijn in dit deel totaal afwezig. De vreemde verschijnselen zijn té abstract om echt de spanning erin te kunnen houden. Ook de uiteindelijke ontknoping is zeer matig. Na het zien van het einde begrijp je al snel waarom ze er in de eerste film juist voor kozen om niets te laten zien. Helaas geeft de constant witte kubus als set ook niet echt veel moois om naar te kijken. Dit was gedeeltelijk ook zo in het vorige deel, maar daar waren tenminste nog subtiele veranderingen en verschillend gekleurde kamers. Hier kijk je gewoon bijna 90 minuten lang tegen een fel witte achtergrond aan en dat is esthetisch gezien niet bepaald aantrekkelijk voor de oogjes. Van regisseur Sekula, vooral bekend als uitstekend cameraman bij films als American Psycho en Reservoir Dogs, had ik gewoon meer verwacht. Het is jammer dat een film over zo´n geavanceerde kubus zo´n primitief verhaal heeft.

Beeldkwaliteit

Over de beeldkwaliteit valt weinig te klagen, die is erg goed. Anamorf vastgelegd in 1.78:1, wat bijna overeenkomt met de originele bioscoopverhouding van 1.85:1 en over dit kleine verschil zul je mij niet horen. Het contrast is erg goed en het beeld is overwegend gevuld met de helderwitte tinten van de kubus. Ondanks dat dit soort achtergronden moordend zijn voor een film, je ziet namelijk ieder vlekje des te eerder, valt het mee hoe weinig beschadigingen er in de print aanwezig zijn. Er is in een paar shots wel veel filmgrain te zien, maar dit lijkt een stilistische keuze van de regisseur te zijn geweest. Aangezien er weinig donkere stukken zijn, vallen er ook weinig problemen te verwachten met schaduwdetail. Aan donkere kledingstukken en zwarte haren is in ieder geval te zien dat dit meer dan goed zit. De aanwezige ‘edge-enhancement’ en het feit dat het beeld soms niet helemaal stabiel is kunnen de meer veeleisende kijker storen, al wordt het nergens echt een groot probleem. Wel jammer is dat er vrij veel compressiefouten zitten in de scène met de snel ronddraaiende kubusvormen, wat grotendeels te wijten is aan de enorme chaos in deze scène. Op deze minpunten na ziet het beeld er erg goed uit. De ondertiteling staat mooi onder in beeld en is voorzien van een duidelijk leesbaar, en toch niet te groot lettertype. De onderverdeling in 12 chapters is toereikend voor een film van deze lengte.

Geluidskwaliteit

De soundtrack van Cube 2: Hypercube is er in twee ‘smaken’, Dolby Digital 5.1 (448 Kbit/s) en DTS 5.1 (754 Kbit/s). Laat ik vooraf zeggen dat beide tracks uitstekend klinken, en dat de DTS track hierbij iets in het voordeel is, vooral qua definitie van de lage tonen, die klinken beter gecontroleerd bij de DTS track. Ook de hogere frequenties klinken wat minder scherp als bij de Dolby track. De rest van het commentaar geldt voor beide tracks: er wordt zeer goed gebruik gemaakt van de beschikbare kanalen om een vreemde ambiance neer te zetten. Vooral de spookachtige kreten die in sommige kamers van de kubus hoorbaar zijn worden flink in de rondte gemixt. Ook het LFE kanaal wordt goed gebruikt voor een mooi laag en geeft de soundtrack net dat beetje meer diepte. Het is een film met vrij veel dialogen en de stemmen komen duidelijk verstaanbaar uit het centerkanaal. Twee tracks die dus zowel op de subtiele, als de minder subtiele momenten zeer goed uit de bus komen.

Extra's

In het (zeer fraai geanimeerde) hoofdmenu is allereerst te kiezen uit een scherm met enkele “movie power” trailers, waaronder de originele Cube 2 trailer. Zeer irritant is de tekst die hierbij door het beeld loopt om een SMS-actie aan te prijzen. Gelukkig is de trailer vanuit het extra´s menu ook zonder deze reclame te bekijken. Verder vinden we alleen een photo-gallery met 8 foto´s die gewoon rechtstreeks uit de film komen en dus verder helemaal niks toevoegen. Het is jammer dat, ondanks de goed verzorgde menu’s, de extra´s zo tegenvallen.

De film is helaas slechts een slap aftreksel van het unieke origineel. Dit ligt grotendeels aan het compleet ontbreken van de logica die de eerste film zo kenmerkte. Ook de spanning is ver te zoeken, aangezien de kubus een minder fysieke dreiging vormt dan in het eerdere deel. Los van de film: de beeld- en geluidskwaliteit zijn van zeer hoog niveau. Het beeld kent wat kleine minpunten zoals de shots met compressiefouten en de aanwezige ‘edge-enhancement’, maar ziet er over het algemeen toch zeer goed uit. Het is jammer dat er naast een aantal trailers en een overbodige photo-gallery niet veel te beleven valt op de DVD. Fans van de eerste film raad ik aan deze eerst te huren om de nieuwsgierigheid te bevredigen. De rest kan beter eerst de voorganger gaan bekijken en het daarbij laten.