["Dolce Vita, La"]

Marcello Rubini (Marcello Mastroianni) is een columnist die het ‘zoete leven’ beschrijft van de high society van Rome. Op zoek naar sappige roddels en schandaalnieuws, stort hij zich elke nacht in de decadente drukte van Via Veneto, waar playboys, filmsterren en hoeren in nachtclubs en bordelen van het leven een feest proberen te maken. Zo ontmoet Marcello een oude vriendin Maddelena (Anouk Aimée) en brengt de nacht met haar door. De volgende morgen ontdekt hij dat zijn vriendin Emma (Yvonne Furneaux) omwille van hem zelfmoord heeft gepleegd. Als de beroemde actrive Sylvia (Anita Ekberg) in Rome komt, probeert Marcello met haar in contact te komen. Als hij haar ontmoet, valt hij onmiddellijk voor haar uitdagende uitstraling. Aangetrokken door de decadente levenswijze vraagt Marcello zich af waarom hij niet net zo vrij en uitbundig kan leven als zijn vriend Steiner (Alain Cunny). Maar Marcello ontdekt dat in al die decadente nachten vol drank en seks diepe tragiek en verdriet sluimert.

Je zou kunnen zeggen dat het tegenwoordig zo bekende woord ‘paparazzi’ door Fellini is uitgevonden, want in de film is Paparazzo een fotograaf (gespeeld door Walter Santesso) die bevriend is met Marcello. La Dolce Vita (wat betekent: ‘het zoete leven’) staat te boek als Fellini’s meest toegankelijke film. Een tijdloos en visueel overdonderend meesterwerk, met als één van de meest bekende scènes die van Anita Ekberg dansend in de Trevi fontein. Bij de originele release in 1960 veroorzaakte de film een rel, met name door de open wijze waarop het decadente leven van Rome werd getoond. Het Vaticaan eiste een verbod op het vertonen van deze film.
De film is erg lang (ruim 160 minuten) en komt nogal traag over. De film toont op een integere wijze, zonder moeilijke plots of speciale effecten, recht voor zijn raap het nachtleven van Rome uit die tijd.
De sfeervolle muziek is van Nino Rota (ook bekend van The Godfather). In 1962 ontving de film een Oscar® voor de beste kostuums voor een zwart / wit film. Fellini kreeg in 1960 op het filmfestival van Cannes een Gouden Palm voor de film.

Beeldkwaliteit

De film staat met de originele beeldverhouding van 2.35:1 NIET anamorf op de DVD. Dat is natuurlijk jammer, omdat we bij breedbeeld 33% minder beeldlijnen hebben dan mogelijk zou zijn. De film, in zwart/wit, ziet er goed uit. Omdat veel ’s nachts afspeelt is het beeld in het algemeen erg donker. Toch blijft alles goed te volgen. Het contrast is goed en zo ook het zwartniveau. Voor een zwart/wit film is dat nog belangrijker dan voor een kleurenfilm, want dan worden de zo belangrijke verschillende grijstinten goed weergegeven. De scherpte is redelijk en ook de detaillering is maar redelijk. Hier wreekt zich ook het gemis van een anamorfe transfer. De film is vrij van vuil of beschadigingen. Het beeld heeft heel weinig last van beeldruis (filmgrain). Een goed beeld.
De lange film is slechts verdeeld in 12 tracks, een beetje weinig. Op deze dual layer DVD (type DVD-9) is de laagwisseling kort waarneembaar. De ondertiteling is wit, wat aan de grote kant en staat geheel onder het beeldframe in de zwarte balk.

Geluidskwaliteit

Het oorspronkelijke mono geluid van de film is in Dolby Digital 2.0 (bitrate 192 kb/s) op de DVD gezet. De film is Italiaans gesproken. Het geluid van deze ruim 40 jaar oude film klinkt gedateerd. Stemmen en andere geluiden klinken toch wel dof en er is nauwelijks laag, natuurlijk doordat het frequentiebereik beperkt is. De soundtrack is wel vrij van ruis of kraak. De dialogen zijn goed te volgen.

Extra's

De menuschermen (standaard 4x3 formaat) op de DVD zijn statische plaatjes, zonder achtergrondmuziek. Op de DVD staan twee extra’s, alles Nederlandstalige tekstschermen zonder geluid. Dit zijn:

- Van regisseur Fellini en de hoofdrolspelers Mastroianni en Ekberg zijn de biografieën opgenomen.

- Een toelichting op de film (Liner Notes) in een zestal tekstschermen.

Op de cover wordt ook nog melding gemaakt van een fotogalerie, dit extra staat niet op de disc.

‘La Dolce Vita’, is een knappe verfilming van het decadente nachtleven van Rome uit de jaren ’60. Het is een lange film die het leven zonder gekunsteldheden weergeeft en zal daardoor voor sommigen als saai kunnen overkomen. Verwacht geen speciale effecten, maar een integere verfilming van het ‘echte’ leven. Dutch Film Works heeft deze zwart/wit film met redelijk goede beeld- en monogeluidskwaliteit op de DVD gezet. Helaas geen noemenswaardige extra’s. Een must voor liefhebbers van Fellini.