Color of Night

Wanneer een patiënt van hem zelfmoord pleegt, wordt het de New Yorkse psychiater Dr. Bill Capa (Bruce Willis) allemaal teveel. Hij laat zijn praktijk in de steek en gaat naar Los Angeles naar zijn vriend en collega Dr. Bob Moore (Scott Bakula). Bill komt bij Bob tijdens zijn ‘maandagavond’ sessie met een groep patiënten. Ieder van hen heeft problemen op het relationele vlak. De uitdagende Sondra (Leslie Ann Warren) kan geen relaties aangaan, juist omdat ze zo van seks houdt. Buck (Lance Henriksen) wordt gekweld door het gewelddadige verlies van zijn vrouw en kind. Clark is een advocaat met manische dwangneurose en Casey (Kevin J. O’Connor) een schilder die vrouwen op een andere manier bekijkt. En dan is er nog de jonge Richie Dexter, die een jeugdtrauma heeft te verwerken.
Bill trekt in bij Bob in zijn luxueuze beveiligde villa. Bob geeft desgevraagd aan dat hij al eens met de dood werd bedreigd. Groot is dan ook de schok als Bob enkele dagen later in zijn kantoor wordt vermoord. Politie inspecteur Hector Martinez (Rubén Blades) denkt dat de dader in de maandaggroep zit en vraagt Bill om hulp. Ondertussen ontmoet Bill toevallig de beeldschone en mysterieuze Rose (Jane March) en verzeild in een passionele relatie met haar. Terwijl Bill steeds dichter bij de identiteit van de moordenaar komt, wordt ook op zijn leven een aanslag gepleegd.

Color of Night is een problematische film. Niet alleen zijn de hoofdrolspelers allemaal mensen die op een of andere wijze een psychologisch probleem hebben, ook de film zelf heeft zo zijn problemen. Hoe komt dit? De film staat te boek als psychologische thriller. De elementen daarvoor zijn zeker aanwezig. Maar in de uitwerking gaat het fout. Beide aspecten zijn onvoldoende en in een verkeerde mix aanwezig om zowel psychologisch als een thriller te zijn. Een aantal thema’s lopen door de film. De afgebrande psychiater die zelf problemen heeft. De mensen in de praatgroep die ieder ook hun probleem hebben en dan de moord op de collega. De aandacht en de tijd die de regisseur aan deze onderwerpen besteed, maakt de film te versnippert waardoor er geen sprake is van spanning. En als laatste is er nog de passionele relatie tussen Bruce Willis en Jane March, inclusief (irritante) saxofoonmuziek. Deze scènes halen de film onbedoeld naar een B-niveau soft erotiek film waardoor de lijn in de film totaal wordt verstoord. Het zijn trouwens ook deze scènes die duidelijk het meeste stof doen opwaaien en ervoor hebben gezorgd dat er meerdere versies van de film bestaan. De versie op deze DVD heeft de ‘veelbesproken’ zwembadscène tussen Bruce Willis en Jane March, waarin zelfs even de geslachtsdelen van (de stand-in van) Bruce Willis zichtbaar zijn.
In regio 1 is de film uitgebracht in een director’s cut met 15 minuten extra beeldmateriaal. Geen flauw idee of de film daar beter van geworden is, deze release mist deze extra 15 minuten.
Bruce Willis speelde vijf jaar later in de film The Sixth Sense (1999) nogmaals een psychiater die een patiënt verliest door zelfmoord.
Niet alleen de film is problematisch, ook deze DVD release van Indies is niet geheel zonder problemen.

Beeldkwaliteit

Over het beeld kunnen we niet positief zijn. Ten eerste hebben we hier te maken met een 1.33:1 (4x3) standaard formaat beeld. Gezien het beeld gaat het hier om een pan & scan uitvoering van de film. De regio 1 uitgave heeft het 1.85:1 beeldformaat. Wat bij de beoordeling van de beeldkwaliteit direct opvalt, is de schokkende horizontale beeldbewegingen. We hebben hier dus te maken met een NTSC transfer die overgezet is naar PAL formaat. Verder is het beeld interlaced, wat tot gevolg heeft dat de scherpte en detaillering beide mager zijn. Ook zit er duidelijk ruis in het beeld en is het beeld niet helemaal vrij van compressiefoutjes. Kleuren daarentegen zijn goed helder en verzadigd.
De film is verdeeld in 15 chapterstops. De DVD is een single layer DVD (DVD-5), dus van een laagwisseling is geen sprake. De ondertiteling (wit) staat goed geplaatst onder in het beeld. De ondertiteling is niet volledig. Delen van zinnen worden soms niet vertaald.

Geluidskwaliteit

Ook op het gebied van het geluid hebben we de nodige aanmerkingen. Voor de Engelstalige geluidstrack heb je keuze uit een Dolby Digital 5.1 (448kb/s) surround track en een Dolby Digital 2.0 (192 kb/s) stereo track. Om te beginnen, de DD5.1 track moet je gewoon links laten liggen. Deze is waarschijnlijk op elektronische wijze gemaakt en klinkt erg hol en onnatuurlijk. De ‘gewone’ DD2.0 stereotrack klinkt een stuk beter. En als je daarbij gebruik gaat maken van de Dolby ProLogic-II decoder, ontstaat een surroundtrack die beter klinkt dan de DD5.1 track. De muziek heeft een redelijk goede stereospreiding en klinkt met de DPL-II decoder ook redelijk ruimtelijk. Nagenoeg alle filmgeluiden en de dialogen komen dan uit de centerspeaker.

Extra's

De menuschermen zijn statische 4x3 plaatjes zonder achtergrondgeluid. Op de DVD twee extra’s:

Photo Gallery
Met 15 foto’s.

Biographies
Met keuze uit biografieën van Bruce Willis, Scott Bakula en Jane March. Elk bevat een aantal Nederlandstalige tekstschermen.

Color of Night is een matige film met Bruce Willis in de hoofdrol. Evenals bij The Sixth Sense, dat vijf jaar later is gemaakt, speelt Willis een psychiater die een patiënt verliest. Hij komt terecht in een praatgroep van een collega, die vervolgens wordt vermoord.
Deze release van Indies is zwaar ondermaats. Beeldkwaliteit is zeer matig, waarbij sprake is van een 4x3 pan & scan formaat. De DD5.1 track klinkt onnatuurlijk, de stereotrack klinkt redelijk goed. Als extra een aantal foto’s en enkel tekstschermen met biografieën.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Indies Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Hound of the Baskervilles, The (1959) (DVD)
• Volgende: King of Comedy, The (DVD)