Scorpion King, The

In 3000 voor Christus, voordat de piramides gebouwd werden, trok een gevreesde horde vanuit het oosten het dorre land van de oude wereld binnen. Volgens de wet van de horde werd hun grootste krijger tot koning uitgeroepen. De naam van deze krijger was Memnon (Steven Brand), de beste zwaardvechter ter wereld. Zijn successen op het slagveld werden echter niet alleen veroorzaakt door zijn krijgskunst, want door het voorspellingsvermogen van zijn tovenaar wist Memon al op voorhand de uitkomst van de strijd. Ieder die het waagde om zich tegen Memnon te verzetten, werd genadeloos afgeslacht. Dit bracht de leiders van de verschillende onderdrukte stammen ertoe om een plan te bedenken om de tovenaar uit te schakelen. Hierbij riepen ze de hulp in van de laatste Akkadiërs, waaronder Mathayus (The Rock), een uitzonderlijke krijger met een belangrijke roeping.

In 1999 kwam regisseur Stephen Sommers met het avontuurlijke The Mummy, wat een perfect dorstlessertje bleek voor het naar Star Wars I snakkende publiek. En al konden de opbrengsten van de film niet tippen aan die van George Lucas’ paradepaardje, toch was de totale winst zeker niet misselijk. Wat in Filmland natuurlijk onvermijdelijk leidt tot een vervolg. Het resulterende The Mummy Returns was vooral meer van hetzelfde, en kon als gevolg slechts weinig verrassen. Voor de derde film in de Mummy-reeks, een prequel/spin-off van de andere twee films, gooit men het over een andere boeg. In plaats van een met special effects overladen avonturenfilm is The Scorpion King, die geregisseerd werd door Chuck Russell (Eraser, The Blob, The Mask), namelijk meer een demonstratie van het lompere hak-en-stomp-er-op-los-werk. Het welbekende ‘leentjebuur-principe’ is echter nog steeds van toepassing; de vorige twee Mummy-films waren een rechtstreeks aftreksel van Indiana Jones, en bij het neerzetten van de Schorpioenenkoning heeft men heel goed gekeken naar Arnold Schwarzenegger’s Conan the Barbarian. Zelfs voor de hoofdrol heeft men een soortgelijk persoon gevonden: net als destijds een voormalig bodybuilder tekende voor de rol van de barbaar Conan, is het ditmaal een populaire entertainment-worstelaar die de hoofdrol voor rekening neemt. Deze Dwayne Johnson, beter bekend onder de patserige artiestennaam The Rock, speelt Mathayus (later bekend als de Schorpioenenkoning), een personage dat voor het eerst geïntroduceerd werd in The Mummy Returns. En eerlijk is eerlijk, voor iemand met weinig acteerervaring (al zijn de Amerikaanse worstelshows in feite ook niets meer dan gewelddadige soapseries) brengt The Rock het er heel aardig vanaf. Dat kan echter niet verhullen dat het flinterdunne verhaaltje van voorspelbaarheid aan elkaar hangt. Ook de personages zijn eendimensionaal en cliché, van de Wezelachtige Sidekick die het onderwerp is van slapstickachtige humor tot de Mysterieuze Schoonheid die na de aanvankelijke strubbelingen valt voor de charmes van de hoofdrolspeler. Maar ondanks de voorspelbare opzet is de film toch best onderhoudend, vooral vanwege de goed opgezette gevechten. De actieliefhebber komt dan ook in geruime mate aan zijn trekken, al is de film wel een stuk minder gewelddadig en bloederig dan bijvoorbeeld Conan the Barbarian (vandaar de leeftijdskeuring van 12 jaar). Al met al is The Scorpion King zeker niet perfect, maar een onderhoudend tussendoortje is het wel.

Beeldkwaliteit

Bij de stap naar DVD heeft The Scorpion King, zoals het natuurlijk hoort, de oorspronkelijke verhouding van 2.35:1 behouden. Qua scherpte levert de anamorfe transfer prima prestaties, afgezien van hier en daar een soft shot is de detaillering dan ook uitstekend. Wel vond men het helaas nodig om een bovensporige hoeveelheid edge enhancement te gebruiken. Niet altijd even storend, maar desondanks onnodig voor een recente film als dit, die van nature al een prima scherpte heeft. Andere kleine probleempjes zijn de aanwezigheid van lichte aliasing, alsmede het op duiken van kleine compressiefoutjes op ‘moeilijke’ momenten (zoals de scène in de zandstorm). Wat visuele stijl betreft wordt in The Scorpion veel gebruik gemaakt van de tegenstelling tussen warme en koude kleuren, die zonder oververzadiging of bleeding weergegeven worden. Ook schaduwdetail en zwartniveau zijn dik in orde. Een prima transfer, met slechts enkele kleine tekortkomingen.

Geluidskwaliteit

Wat geluid betreft kun je bij The Scorpion King kiezen voor een Dolby Digital of DTS-track, beide in het gebruikelijke 5.1-formaat. Zoals we verwachten van een op actie georiënteerde film maken beide sporen agressief gebruik van de zes beschikbare kanalen. De dialogen komen daarbij uitstekend verstaanbaar uit de centerluidspreker, zonder doorbloeden. Uit de overige speakers zijn vrijwel continu muziek (een mix van klassieke orkestmuziek en moderne rock), omgevingsgeluiden en/of rondrazende geluidseffecten te horen, waar nodig ondersteund door de subwoofer. De tracks hebben dan ook een uitstekende ruimtelijkheid en zetten een geluidsbeeld neer met volop richting. Een klein minpuntje waar alle twee de sporen last van hebben is dat in een enkel geval wat lichte vervorming te horen is.

Bij een vergelijking tussen beide geluidssporen (iets dat enigszins wordt bemoeilijkt door het feit dat enkel via het menu geschakeld kan worden tussen DTS en DD, en dat na het selecteren van DTS de film altijd vooraan begint), dan constateren we enkele subtiele, maar noemenswaardige verschillen. Met 754kbit/s heeft de DTS-track een bijna twee keer zo hoge bitrate vergeleken met zijn Dolby-tegenhanger (bitrate 384kbit/s), iets wat in dit geval te merken is aan de ietwat betere dynamiek en detaillering in het hoog. Ook de bastonen, waaronder die uit het LFE-kanaal, zijn wat minder ‘rommelig’ dan bij de DD-track. Het DTS-spoor is in dit geval dan ook het audiospoor van voorkeur.

Extra's

De DVD van The Scorpion King bevat een ruim aantal extra’s. Universal is de laatste tijd goed bezig door alle extra’s, inclusief commentaartracks, van Nederlandse ondertitels te voorzien. Zo ook bij The Scorpion King.

Uitgebreide weergave
Deze eerste toevoeging maakt gebruik van het ‘seamless branching’-principe om de kijker een iets langere versie van de film te tonen, waarin bepaalde scènes zijn uitgebreid. Om een aantal redenen is dit echter minder interessant dan het lijkt. Om te beginnen is de kwaliteit van de toegevoegde scènes minder goed dan die van het overige materiaal (zo is het beeld niet anamorf en is het geluid slechts DD 2.0), en ook zijn er voor en na de fragmenten korte pauzes als gevolg van het opzoeken en wisselen van de tracks. Bovendien wordt na het afspelen van een uitgebreide scène teruggesprongen naar het begin van de oorspronkelijke scène (in plaats van naar het eind), zodat je achter elkaar de lange en korte versie van het betreffende fragment te zien krijgt. Van een vloeiend geheel is dus nauwelijks sprake. Voeg je daaraan toe dat deze en meer toegevoegde scènes ook los te bekijken zijn bij een van de andere extra’s, dan kun je concluderen dat het nut van deze ‘uitgebreide weergave’ gering is.

Commentaartracks
Op de eerste van de twee aanwezige commentaarsporen horen we hoe regisseur Chuck Russell de film toelicht. Hij weet zonder al te veel pauzes anderhalf uur te vullen met informatie over de sets, personages, acteurs, effecten, enzovoort. Zo komen we bijvoorbeeld te weten dat een gedeelte van The Scorpion King is opgenomen op de set van de klassieker Spartacus. Al met al een redelijk boeiend commentaar, al worden er ook weer liefkozend de nodige achterwerken gekust (met name dat van The Rock). De tweede track is helaas van een heel ander kaliber. Zelden was er namelijk een commentaarspoor dat inhoudelijk zo weinig te bieden heeft als dat van The Rock. De worstelaar/acteur laat veel te veel stiltes vallen, en als hij dan eindelijk iets weet te zeggen komt dat meestal neer op uitermate voor de hand liggende zaken over verhaal of personages, of hoe ‘great’ hij alles wel niet vindt. Ook de zinsnede “this is one of my favorite scenes” komt met de nodige regelmaat voorbij. Het feit dat The Rock op een gegeven moment besluit om doodleuk een telefoontje van zijn moeder te beantwoorden zegt eigenlijk al genoeg.

Bloopers
Precies wat je verwacht, een korte compilatie (2.35:1 niet anamorf, DD 2.0) van zaken die fout gingen op de set. Grappig om een keer te bekijken, al is de duur (slechts een enkele minuut) erg beperkt.

Alternatieve versies van belangrijke scènes
Hier krijg je in totaal twaalf minuten aan geknipt materiaal (2.35:1 niet anamorf, DD 2.0) te zien, waaronder de fragmenten van de eerder behandelde ‘uitgebreide weergave’.

Spotlight op de locatie
Dit is de standaard promotionele Making Of (1.33:1, DD 2.0), bestaande uit de gebruikelijke combinatie van weinigzeggende interviews, filmfragmenten en achter-de-schermen-materiaal. Niet echt bijzonder boeiend, tenzij je heel erg graag wilt horen wat voor een geweldige, warme persoonlijkheid The Rock wel niet heeft, en hoe fantastisch hij is om mee te werken.

Korte documentaires
Onder deze noemer vallen een zestal extra’s, te weten:
- Productieontwerp oude wereld (3 min.): een featurette over de aankleding van de sets.
- Kostuumontwerp (3 min.): informatie over de kostuums, met o.a. een kort interview met ontwerper John Bloomfield.
- Werken met dieren (6 min.): een korte documentaire over de dieren binnen de film, en dan met name over de immer onstuimige en onvoorspelbare kamelen.
- Special Effects: toont in vogelvlucht de totstandkoming van twee effectscènes, namelijk die met de cobra’s (2 min.) en die met de rode mieren (2 min.).
- Verfilming van een vechtscène: hierin komen de algemene voorbereidingen van een gevecht aan bod (6 min.), en vertelt Russell het een en ander over de scène met de vurige zwaarden (4 min.).
- The Rock en Michael Clarke Duncan (7 min.): een vermakelijke extra over de kameraadschap en concurrentie tussen de twee reusachtige acteurs, inclusief allerlei ongein op de set.

Muziekvideo
Een videoclip (2.35:1 niet anamorf, DD 2.0) van het stevige nummer ‘I stand Alone’ van de band ‘Godsmack’.

DVD-Rom Extra’s
Zoals tegenwoordig bij meer Universal-DVD’s het geval is, krijgen bezitters van een PC met DVD-Rom-speler met behulp van de zogenaamde ‘Total Axess’-link toegang tot een website met een aantal aanvullende extra’s (achter-de-schermen-materiaal, foto’s, screensavers). Voordat men deze kan bekijken/downloaden dient men zich echter eerst te registreren, wat natuurlijk een slinkse manier is om marktonderzoek te verrichten en een elektronische database van potentiële klanten aan te leggen. Dat lijkt dan ook de voornaamste reden te zijn waarom men het aanvullend materiaal niet gewoon op de DVD heeft gezet.

Trailers
Tot slot treffen we zoals gebruikelijk een aantal trailers aan, in dit geval naast die van The Scorpion King (1.85:1 niet anamorf, DD 2.0) promotrailers voor het Scorpion King computerspel en de Special Edition-uitgave van E.T. (beiden 1.78:1 niet anamorf, DD 2.0).

Om met de technische kant te beginnen: de DVD van The Scorpion King heeft een prima beeldkwaliteit en uitstekend geluid (zowel DD als DTS, met een lichte voorkeur voor laatstgenoemde). Ook wat extra’s betreft is een aantal interessante zaken aanwezig. De DVD-uitgave geeft dus geen reden tot klagen. Rest nog de vraag of de film zelf het bekijken waard is. Daarover kunnen we het volgende zeggen: ben je op zoek naar een diepzinnige film waarover je nog lang kunt napraten, dan ben je bij The Scorpion King duidelijk aan het verkeerde adres. Voor een avondje nietszeggend, hersenloos vermaak is de film daarentegen best geschikt. Want ondanks de enorme voorspelbaarheid van het verhaal en de oppervlakkigheid van de personages steken de gevechten en actiescènes goed in elkaar, zodat er voor de liefhebber van degelijk hak- en slawerk genoeg te beleven valt.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Universal Pictures Benelux.

Lees meer

• Vorige: Perfect World, A (DVD)
• Volgende: Daar Vliegende Panters (DVD)