Inferno

Regisseur Henri-Georges Clouzot heeft in de jaren ’50 grote successen gehad met zijn films en documentaires zoals Wages of Fear, Les Diaboliques en The Mystery of Picasso. In de jaren’ 60 wil hij zichzelf opnieuw op de kaart zetten met een zeer ambitieus filmproject L’enfer/Inferno. Henri-Georges, afgeschreven door de nieuwe generatie Franse filmmakers, wil met speciale filmeffecten de menselijke emotie jaloezie op vernieuwende wijze in beeld brengen. Voor dit ambitieuze filmproject strikt de regisseur beroemde acteurs zoals Serge Reggiani en Romy Schneider, ook omringt hij zich met een zeer grote en ervaren filmcrew. Als klap op de vuurpijl ontvangt hij, voor het maken van deze bijzondere film, een blanco cheque van de Amerikaanse filmmaatschappij. Tijdens de het maken van Inferno verliest Henri-Georges Clouzot de controle op het maken van de film. Cast en crew zijn ten einde raad en sommigen distantiëren zich zelfs van het filmproject. Uiteindelijk wordt het project stopgezet en verdwijnen de 15 blikken met films in het persoonlijke archief van Clouzot. Ruim 40 jaar later krijgt documentairemaker Serge Bromberg toestemming van familieleden van Clouzot en Schneider om de originele filmbeelden in een documentaire over dit bijzondere filmproject te verwerken.

Nadat Bromberg de filmbeelden van Inferno in zijn bezit had maakt hij interviews met diverse personen uit de filmcrew en enkele bekenden van Clouzot. Aan de hand van dit materiaal weet Serge Bromberg een bijzondere documentaire te maken. Clouzot komt naar voren als een perfectionist die tot het uiterste gaat om een vernieuwende film te maken. De film gaat over een hoteleigenaar die jaloers is op zijn mooie echtgenote Odette (Romy Schneider). Clouzot gebruikt vervreemdende filmtechnieken om de jaloezie in beeld te brengen. Om het publiek duidelijk het onderscheid tussen de film en de beelden in het hoofd van de hoofdpersoon te laten zien worden de filmbeelden in zwart-wit en de ‘jaloerse’ scènes in kleur gedraaid. Ook wordt met speciale effecten geëxperimenteerd. Op de verschillende filmbanden zijn bijzonder veel testscènes te zien. Zo worden de acteurs grijs geschminkt en dragen zij blauwe lippenstift om beter uit te verf te komen als er gefilmd wordt met speciale kleurfilters. Door het onbeperkte budget sloeg Clouzot door met zijn experimenten. Na alle testopnamen wordt op locatie gefilmd. Er is een bijzondere locatie gevonden met een hotel aan het meer en een spoorbrug op de achtergrond. Er is één maar aan deze locatie. Het meer is een stuwmeer dat over exact 20 dagen leeg wordt gepompt, dan moeten de opnames op locatie zijn afgerond. Daarom wordt een zeer strak draaischema gemaakt waarin maar liefst drie filmcrews tegelijkertijd de film opnemen. Clouzot overziet het geheel niet en is niet in staat om deze crews tegelijkertijd van regie aanwijzingen te voorzien. Daarnaast heeft hij last van slapeloosheid en werkt hij daardoor dag en nacht aan de film. Hij verwacht dat ook zijn crew dag en nacht aan de film werken. Doordat er geen grenzen zijn aangegeven bij dit ambitieuze filmproject slaat Clouzot in zijn perfectionisme door en kan hij geen beslissingen nemen. Belangrijke leden van de cast en crew verlaten gefrustreerd de film. Uiteindelijk worden de opnames stilgelegd als Clouzot een hartaanval krijgt en een jaar niet mag werken.
De werkelijke ster in de documentaire Inferno is Romy Schneider. In het midden van de jaren zestig staat zij aan de top in de Europese filmwereld. Zij is vooral bekend van de Sissi films en wil met het zoete Sissi-imago breken. Schneider gaat hierin zover dat zij zich letterlijk bloot geeft voor de camera van Clouzot. De documentaire toont haar als een echte vakvrouw die bezig is met één van haar beste acteerprestaties ooit. De documentaire is weldoordacht gemaakt. Het is heel knap dat Bromberg de gekte van de jaloerse echtgenoot in de film laat samenvallen met de gekte van regisseur Henri-Georges Clouzot. Het is eeuwig zonde dat de film niet is afgerond door Clouzot. De documentaire laat zien dat Inferno waarschijnlijk op artistiek en commercieel gebied een groot succes was geworden. Deze documentaire is niet alleen een aanrader voor fans van Romy Schneider, maar ook voor mensen die geïnteresseerd zijn in pyschologische thrillers. De documentaire Inferno is in 2010 onderscheiden met een César, een hoge Franse filmonderscheiding.

Beeldkwaliteit

De DVD uitgave van Inferno heeft het originele 1.78:1 beeldformaat (anamorf). Het beeld op deze DVD ziet er goed verzorgd uit. De oorspronkelijke filmbeelden en de nieuw gefilmde beelden in de documentaire zien er uitstekend uit, behalve het verschil in kleur en zwart-wit, zijn er eigenlijk geen verschillen te merken op het gebied van scherpte, contrast en schaduwdetail. Er is geen sprake van edge enhancement. De huidtinten in de kleursegmenten worden ook goed weergegeven. Een hele prestatie voor een film die sinds 1964 jarenlang in de kluis heeft gelegen.
De DVD is verdeeld in 12 hoofdstukken.

Geluidskwaliteit

De DVD is voorzien van een Dolby Digital 5.1 (448 kb/s) track en een Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) track. Erg jammer is dat de originele geluidsopnamen niet zijn teruggevonden. Vandaar dat bij verschillende scènes jazzy muziek in de achtergrond te horen is. Deze muziek past perfect bij de broeierige sfeer van de film. Ook zijn er twee acteurs in gehuurd om ontbrekende scènes te spelen. Hun stemmen zijn net als de stemmen van geïnterviewden goed verstaanbaar. De stemmen worden netjes in het midden geplaatst. Dat er aandacht is besteed aan het geluid blijkt uit het feit dat er bijna geen verschil te horen is tussen de verschillende geluidsbronnen die in deze documentaire aan bod komen. De Dolby Digital 5.1 track laat een ruimtelijk beeld horen. De zwaartepunt ligt op de center- en frontspeakers. Deze speakers geven de dialogen en de commentaarstem duidelijk verstaanbaar weer. De surroundspeakers verzorgen de jazzy achtergrondmuziek. De subwoofer heeft een rustige dag en komt eigenlijk niet aan bod. De Dolby Digital 2.0 track klinkt natuurlijk minder ruimtelijk, maar de stemmen worden ook hier duidelijk verstaanbaar door de frontspeakers gereproduceerd. Beide tracks klinken uitstekend.

Extra's

Zodra de DVD in de speler is geladen worden automatische verschillende trailers van andere Homescreen films afgespeeld. Daarna verschijnt het niet-geanimeerde menu van de documentaire in beeld. Op deze DVD zijn geen extra’s te vinden.

De documentaire Inferno toont hoe regisseur Henri-Georges Clouzot de controle verliest over het maken van de gelijknamige film. Ster van de documentaire is Romy Schneider. Het is heel jammer dat de film nooit is afgerond. De originele beelden die in Inferno te zien zijn, geven de indruk dat Inferno een hele bijzondere film zou zijn geworden. De documentaire is voorzien van goed beeld. De oude en nieuwe opnamen ogen scherp, zijn detailrijk en de kleuren worden goed weergegeven. Ook het geluid is goed verzorgd op deze DVD-uitgave. Naast de Dolby Digital 5.1 track is er ook een Dolby Digital 2.0 track op de DVD te vinden. Beiden tracks klinken uitstekend. De stemmen komen duidelijk verstaanbaar uit de center- en frontspeakers. Op de DVD zijn naast de diverse Homescreen trailers geen extra’s te vinden.

Lees meer

• Vorige: Ballistica (Blu-ray)
• Volgende: Emerson, Lake & Palmer: Live At Montreux (Blu-ray)