Ocean's 8

Debbie Ocean (Sandra Bullock) heeft net jaren in de gevangenis gezeten. Ze had een succesvolle operatie lopen met haar vriend. Tot het moment dat ze gepakt worden en deze klootzak alle schuld op haar afschuift. En helaas voor Debbie met succes. Haar jaren in de gevangenis gaven haar wel de tijd om over een nieuwe klus na te denken. Veel tijd… Soms liet ze zichzelf zelfs in de isoleercel plaatsen zodat ze rustiger kon nadenken. In ieder geval beter dan in een cel met vier andere vrouwen. Aan het panel dat over haar vervroegde (maar voorwaardelijke) vrijlating moet beslissen bezweert Debbie dat het criminele leven voor haar voorbij is. Ze slikken dit geraffineerde verhaal van de doorgewinterde bedriegster als zoete koek. Ze is nog geen paar uur uit de gevangenis of ze gooit haar tas, met op slinkse wijze gestolen cosmetica, naast zich neer op de grond in de hotelkamer. De kamer waar ze middels een slimme fraudetruc gratis verblijft. Eenmaal uitgerust is het tijd om de mensen om zich heen te verzamelen die ze in gedachten had voor haar volgende grote klus: het stelen van juwelen uit het kunstmuseum in New York, tijdens een jaarlijks prestigieus gala. Lukt het haar en haar team om de klus precies zo uit te voeren als vooraf bedacht? Of gebeuren er toch nog onverwachtste dingen en vinden ze hier dan een geïmproviseerde oplossing voor? En hoe zit dat met die vriend die haar verraden heeft? Krijgt Debbie nog de kans om wraak te nemen?

Het is alweer een tijdje geleden dat we een film uit deze reeks hebben mogen zien. Ocean’s Eleven (2001), Ocean’s Twelve (2004) en Ocean’s Thirteen (2007) liggen al weer een redelijk eind terug in ons geheugen. Gezien het lagere getal in de titel van Ocean’s 8 zou je misschien denken dat dit een prequel betreft, maar dit is juist niet het geval. Het getal slaat enkel op de omvang van het team, net als bij de andere films. Dit is een slimme keuze. Want met een kleinere groep is het net wat beter mogelijk om elk personage een eigen kleur en persoonlijkheid te geven. De film speelt zich af in 2018 en is rechtstreeks verbonden met de vorige delen via de hoofdrolspelers. Op een enkele korte verschijning na is er wel gekozen voor een geheel nieuwe cast. Een cast bestaande uit vrouwen. En dat is meteen ook het meest verfrissende aan dit deel uit de reeks, die verder de bestaande en beproefde formule heel precies volgt. Verrassend genoeg is dit een van de beste delen uit de reeks, zo niet dé beste. Dit ligt dus niet aan de formule, want die is uitermate voorspelbaar. Eerst leren we de hoofdrolspeler kennen die vervolgens de rest van het team gaat werven. Daarna bestaat uit het grootste deel van de film uit de voorbereiding van de kraak (minder saai dan het klinkt). Tenslotte zien we de uitvoering van de klus zelf en eindigen we nog met een stukje van wat daarna volgt, inclusief een grote twist die je middels minuscule hints misschien had kunnen zien aankomen. Wat maakt dan dat deel zo goed bevalt? Ten eerste is dit de luchtige toon. De film weet precies wat het wel en niet is en hanteert het ‘schoenmaker blijf bij je leest’ principe tot in de puntjes. Het draait hier enkel om vermaak met de broodnodige komische noot erin. Deze grappen treffen ook echt doel, vooral door de droge manier waarop ze gebracht worden door de all-star cast. Vrouwen als Sandra Bullock, Cate Blanchett en Anne Hathaway kunnen véél meer op acteergebied, maar lijken daardoor juist in staat om ook aan deze minder veeleisende rollen uitstekende inhoud te geven. Zelfs Rihanna – zangers een acteerrol geven pakt niet altijd goed uit – doet het alleraardigst in haar rol als hacker. De succesformule blijkt om een niet ervaren acteur die niet overgoten is met talent op dat gebied, gewoon een niet te veeleisende rol te geven. Dan gaat het prima. Kenmerkend voor deze filmreeks is ook de snelle montage. Die snelle beelden zien we hier ook, samen met in het algemeen een torenhoog tempo. De film duurt bijna twee uur, maar dit voelt als een uurtje. Het vliegt voorbij, terwijl voor het merendeel van de films juist geldt dat de montageschaar er wel wat vaker in had gemogen. De luchtigheid wordt onderstreept doordat deze snelle beelden vrijwel constant worden ondersteund door uptempo, hippe muziek. Hierdoor krijgt Ocean’s 8 nog meer het gevoel van een videoclip, maar is niet per se negatief. Ocean’s 8 is een heist-film geworden die zichzelf totaal niet serieus neemt. Juist daardoor neem je alle ongeloofwaardigheden sneller voor lief en kun je genieten van de charismatische cast en de rake grappen.

Debbie Ocean heeft net jaren in de gevangenis gezeten. Ze is nog geen dag uit de gevangenis of ze start al met haar volgende grote roof. Ze verzamelt een heel team van dames om zich heen om een juwelenkraak uit te voeren in het kunstmuseum van New York, tijdens een jaarlijks prestigieus gala. Als ze hierin slagen, hoeft geen van hen ooit nog te werken of een nieuwe roof te plegen. Ruim tien jaar na de laatste Ocean’s-film worden we getrakteerd op het vierde deel: Ocean's 8. Dit is een van de beste uit de reeks, zo niet dé beste. Het tempo ligt hoog en de fun-factor eveneens. Het luchtige karakter maakt dat je de ongeloofwaardigheden accepteert. En de charismatische castleden brengen hun grappen met verve en perfecte timing. Ocean’s Eight volgt strak de formule van deze filmreeks en het roof-subgenre, maar is daarom niet minder vermakelijk. Je weet hierdoor precies wat je kunt verwachten en dat is in dit geval lang zo slecht nog niet.

Lees meer

• Vorige: Love, Simon (Bioscoop)
• Volgende: Microbe et Gasoil (Streaming)